#верш
#Хросная

Не кахайце паэтаў, дзяўчаты
Вы станеце
катуючай ці катуемай
Сэрца
між рэбраў распятых
Ператворыць вас
у Святую.

Быць Святой -
страшнае катаванне
Комплекс "мадонна-блудніца"
працуе так:
У віхуры жарасці
і прызнанняў
Музу
заб'е
Мастак.

#верш
#Хросная

Вершы
занадта рэлігійныя
для атэісткі.

Каб
Пазнаць
бога
трэба
Спачатку
Пазнаць
д'ябла

А я
яшчэ
не навучылася
Цалавацца.

──────≪✷≫─────

#верш
#Хросная

Ружовыя акуляры
Б'юцца
шклом унутр.

У мяне такіх акуляраў -
Тысяча пар.
Я надзяваю іх
кожную раніцу.

І стаю ля люстэрка
Гадаючы:

Як жа яны
разаб'юцца
сёння?

──────≪✷≫─────

#верш
#Хросная

Калі настане час
збіраць камяні
То будзе ўжо позна
думаць аб ружах

А я ем ружы
І іхнія шыпы
рэжуць мне
горла.

Калі ж ужо

настане

час
камянёў?

#верш
#Хросная

Здаецца, што рэкі
даўно выйшлі з берагоў
І мы жывем пад вадой

Лыпаем лупатымі вачыма
Выстукваем жабрамі
жабраванне
І тупа
адкрываем рот.

Рыбы не ўмеюць гаварыць.

А можа, не хочуць?
Лічаць, што
іх вялікія
суродзічы
занадта дзіўныя
Незамаскіраваныя ў вадзе
І з вычварэннымі
плаўнікамі?

А можа гэта проста
Разлілося вялікае балота
І людзі НА балоце
Сталі
Людзьмі Ў.

──────≪✷≫──────

#верш
#Хросная

Глядзець на месяц - дрэнная прыкмета
Так у народзе чулася здаўна
Таму й, напэўна, вершамі адзета
Дзівацтвам цалавана дап'яна

Аслепла я ад промняў месяцовых
І па зямлі, як хісткая, хаджу
Ды пад нагамі цвёрдую аснову
ні ў Бога, ні ў чорта не прашу

Таму й, напэўна, збітымі каленьмі
Так цягнуць камяні мяне назад
Урэшце - словы дзікага малення
Не панясу на вогненны пасад

Таму й, напэўна, лепш пішу начамі -
Рукою водзіць месяцовы свет
Калі ж адчую раніцу вачамі -
То знікну, не пакінуўшы прыкмет

Знікаюць ранкам месячныя промні
Вадою талай - змыюцца сляды
Я пагляджу - і твары не запомню
Ісці адной - на доўгія гады...

І шлях мой ператворыцца ў staccato
Мае кругі - прыцягваюць да дна
Ды ў гэтым я сама і вінавата -
Дзівацтвам цалавана дап'яна

Аслепла я ад промняў месяцовых
І па зямлі - вар'яткаю хаджу
Ды пад нагамі цвёрдую аснову
ні ў Бога, ні ў чорта не прашу

#верш
#Хросная

Я адкрываю шуфляды
у шуфлядах зямля
Зямля на падлозе
і ў талерцы
І старонкі кніг
Асыпаюцца
чорнымі гурбамі
Я ем зямлю і зямля
робіцца мною
І я адчуваю яе боль
Адчуваю яе боль

А потым
На наступны дзень
Я ванітую зямлёю
І спрабую забыцца
На яе боль і на яе
праўду.
Таму што ведаць
гэтую праўду - невыносна.
І таму я зашываю
ўласныя вочы
баючыся
зноў убачыць
што ў шуфлядах - зямля
зямля на падлозе
І ў талерцы
І што кнігі мае
таксама зямля.
Баючыся
Адчуць
Яе
Боль.

────≪✷≫────

#верш
#дзеньроднаймовы
#Хросная

Ураборас
бясконца
з'ядае
сябе.

Так бясконца
што ўжо забыўся
ці быў калі-небудзь чымсці
акрамя фаршу

Скажы,
Ці падлічым мы
аднойчы колькасць
могілак,
якія рассыпаныя
па нашай гаротнай зямлі
так,
што здаецца -
нават цені
нашых слядоў
бясконца
трапляюць
на косткі
?

А нашыя сляды -
уціснутыя ў зямлю,
бо мы ідзем тым шляхам,
якім ішлі мільярды
да нас.

А нашыя сляды -
уціснутыя ў зямлю,
бо наш край
ніколі не
меў
часу спакою.

Ураборас
бясконца
з'ядае
сябе.

#верш
#Хросная

Падары мне не-час
Падары не-зіму
Каб агеньчык не згас
Невядома чаму

Падары мне не-век
Падары не-гады
Падары мне не-снег -
І пайшлі - не-туды

Падары мне не-цень
Падары не-спакой
Каб затлумлены дзень
Я закрыла сабой

#верш
#Хросная

І дзякуй богу, што іх не было
Спатканняў, пацалункаў і прызнанняў
Бо ў сэрцы хутка дагараць дазвання
І дзякуй богу, што іх не было.

І дзякуй богу, што яно прайшло
Каханне. быццам страшная хвароба
Што сэрца жрэ і разарве вантробы
І дзякуй богу, што іх не было.

Спатканняў,
         пацалункаў
                 і прызнанняў...