Forwarded from مِهنـ‌هـ‌وِشت
ضیافت‌نامه
#زبان_فارسی | #زبان_عربی | #ترجمه | #کتاب | #روایت | #حدیث | #ماه_رمضان | #محمدحسن_صادقی | #احمد_عبداله‌زاده_مهنه
خب، زلف اولین ترجمۀ جدی‌ام از زبان عربی، به ماه مبارک رمضان و متون حدیثی گره خورد. «ضیافت‌نامه» مجموعه‌ای مختصر و مفید از روایات دربارۀ ماه مبارک رمضان است. نویسنده با تبحری که در علوم دینی و به‌ویژه دانش رجال دارد، فقط احادیث معتبر ــ و نه لزوماً مشهور ــ را در این مجموعه جای داده است.
در ترجمۀ این روایت‌ها کوشیده‌ام به زبان مردم نزدیک شوم و از گرته‌برداری‌های نادرست و عربی‌زدگی‌های معمول در چنین ترجمه‌هایی دوری گزینم.
🔗 نسخۀ الکترونیک «ضیافت‌نامه» رایگان است. از طاقچه دریافت کنید.
بریده‌ای از کتاب:
* عَن زُرَارَةَ وَفُضَیلٍ، عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ(ع):
فِی رَمَضَانَ تُصَلِّی ثُمَّ تُفْطِرُ؛ إِلَّا أَنْ تَكُونَ مَعَ قَوْمٍ یَنْتَظِرُونَ الْإِفْطَارَ. فَإِنْ كُنْتَ مَعَهُمْ، فَلَا تُخَالِفْ عَلَیْهِمْ وَأَفْطِرْ ثُمَّ صَلِّ؛ وَإِلَّا فَابْدَأْ بِالصَّلَاةِ.
قُلْتُ: وَلِمَ ذٰلِكَ؟
قَالَ:
لِأَنَّهُ قَدْ حَضَرَكَ فَرْضَانِ: الْإِفْطَارُ وَالصَّلَاةُ. فَابْدَأْ بِأَفْضَلِهِمَا، وَأَفْضَلُهُمَا الصَّلَاةُ.
ثُمَّ قَالَ:
تُصَلِّی وَأَنْتَ صَائِمٌ، فَتُكْتَبُ صَلَاتُكَ تِلْكَ، فَتَخْتِمُ بِالصَّوْمِ أَحَبُّ إِلَیَّ.
زراره از امام‌باقر(ع) نقل می‌کند:
در ماه رمضان، اول نماز بخوان و بعد، افطار کن؛ مگر اینکه همراه کسانی باشی که منتظر افطارند. پس اگر قرار است تو هم همراهشان افطار کنی، با آن‌ها همرنگ باش: افطار کن و بعد، نمازت را بخوان؛ وگرنه، اول نمازت را بخوان.
پرسیدم: «چرا به این صورت؟»
حضرت فرمودند:
چون دو کار لازم پیش رو داری: افطار و نماز. خب، اول آن عمل ارزشمندتر را انجام بده. عمل ارزشمندتر هم که نماز است.
حضرت بعد از آن فرمودند:
چون هم نماز می‌خوانی و هم هنوز در حال روزه‌ای؛ بنابراین نمازت را با زبان روزه در کارنامۀ اعمالت می‌نویسند. پس اگر نمازت را با زبان روزه بخوانی، من بیشتر خوشم می‌آید.
* سَأَلَ هِشَامُ بْنُ الْحَكَمِ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(ع) عَنْ عِلَّةِ الصِّيامِ.
فَقَالَ:
إِنَّمَا فَرَضَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ الصِّيَامَ لِيَسْتَوِیَ بِهِ الْغَنِیُّ وَالْفَقِيرُ، وَذٰلِكَ أَنَّ الْغَنِیَّ لَمْ يَكُنْ لِيَجِدَ مَسَّ الْجُوعِ فَيَرْحَمَ الْفَقِيرَ، لِأَنَّ الْغَنِیَّ كُلَّمَا أَرَادَ شَيْئاً قَدَرَ عَلَيْهِ. فَأَرَادَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ أَنْ يُسَوِّیَ بَيْنَ خَلْقِهِ، وَأَنْ يُذِيقَ الْغَنِیَّ مَسَّ الْجُوعِ وَالْأَلَمِ، لِيَرِقَّ عَلَى الضَّعِيفِ فَيَرْحَمَ الْجَائِع.
هشام‌بن‌حَکَم از امام‌صادق(ع) دربارۀ علت واجب‌شدن روزه سؤال کرد. حضرت در پاسخ فرمودند:
بی‌تردید خداوند عزّوجلّ روزه را به این دلیل واجب کرد که از آن طریق، دارا و ندار را در شرایط مساوی قرار دهد. آخر، قضیه ازاین‌قرار است که برای آدم ثروتمند شرایطی پیش نمی‌آید که گرسنگی بکشد و دلش به حال فقیر بسوزد؛ چون هروقت چیزی بخواهد، می‌تواند آن را تهیه کند. ازاین‌رو، خداوند تعالی اراده کرده که بین مخلوقاتش شرایط مساوی به وجود بیاورد و به ثروتمندان طعم گرسنگی و درد را بچشاند تا دلشان به حال طبقۀ ضعیف بسوزد و به گرسنگان رحم کنند.
💠 | مهنه‌وِشت را بخوانید |
@mehnevesht
#زبان_فارسی | #زبان_عربی | #ترجمه | #کتاب | #روایت | #حدیث | #ماه_رمضان | #محمدحسن_صادقی | #احمد_عبداله‌زاده_مهنه
خب، زلف اولین ترجمۀ جدی‌ام از زبان عربی، به ماه مبارک رمضان و متون حدیثی گره خورد. «ضیافت‌نامه» مجموعه‌ای مختصر و مفید از روایات دربارۀ ماه مبارک رمضان است. نویسنده با تبحری که در علوم دینی و به‌ویژه دانش رجال دارد، فقط احادیث معتبر ــ و نه لزوماً مشهور ــ را در این مجموعه جای داده است.
در ترجمۀ این روایت‌ها کوشیده‌ام به زبان مردم نزدیک شوم و از گرته‌برداری‌های نادرست و عربی‌زدگی‌های معمول در چنین ترجمه‌هایی دوری گزینم.
🔗 نسخۀ الکترونیک «ضیافت‌نامه» رایگان است. از طاقچه دریافت کنید.
بریده‌ای از کتاب:
* عَن زُرَارَةَ وَفُضَیلٍ، عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ(ع):
فِی رَمَضَانَ تُصَلِّی ثُمَّ تُفْطِرُ؛ إِلَّا أَنْ تَكُونَ مَعَ قَوْمٍ یَنْتَظِرُونَ الْإِفْطَارَ. فَإِنْ كُنْتَ مَعَهُمْ، فَلَا تُخَالِفْ عَلَیْهِمْ وَأَفْطِرْ ثُمَّ صَلِّ؛ وَإِلَّا فَابْدَأْ بِالصَّلَاةِ.
قُلْتُ: وَلِمَ ذٰلِكَ؟
قَالَ:
لِأَنَّهُ قَدْ حَضَرَكَ فَرْضَانِ: الْإِفْطَارُ وَالصَّلَاةُ. فَابْدَأْ بِأَفْضَلِهِمَا، وَأَفْضَلُهُمَا الصَّلَاةُ.
ثُمَّ قَالَ:
تُصَلِّی وَأَنْتَ صَائِمٌ، فَتُكْتَبُ صَلَاتُكَ تِلْكَ، فَتَخْتِمُ بِالصَّوْمِ أَحَبُّ إِلَیَّ.
زراره از امام‌باقر(ع) نقل می‌کند:
در ماه رمضان، اول نماز بخوان و بعد، افطار کن؛ مگر اینکه همراه کسانی باشی که منتظر افطارند. پس اگر قرار است تو هم همراهشان افطار کنی، با آن‌ها همرنگ باش: افطار کن و بعد، نمازت را بخوان؛ وگرنه، اول نمازت را بخوان.
پرسیدم: «چرا به این صورت؟»
حضرت فرمودند:
چون دو کار لازم پیش رو داری: افطار و نماز. خب، اول آن عمل ارزشمندتر را انجام بده. عمل ارزشمندتر هم که نماز است.
حضرت بعد از آن فرمودند:
چون هم نماز می‌خوانی و هم هنوز در حال روزه‌ای؛ بنابراین نمازت را با زبان روزه در کارنامۀ اعمالت می‌نویسند. پس اگر نمازت را با زبان روزه بخوانی، من بیشتر خوشم می‌آید.
* سَأَلَ هِشَامُ بْنُ الْحَكَمِ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(ع) عَنْ عِلَّةِ الصِّيامِ.
فَقَالَ:
إِنَّمَا فَرَضَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ الصِّيَامَ لِيَسْتَوِیَ بِهِ الْغَنِیُّ وَالْفَقِيرُ، وَذٰلِكَ أَنَّ الْغَنِیَّ لَمْ يَكُنْ لِيَجِدَ مَسَّ الْجُوعِ فَيَرْحَمَ الْفَقِيرَ، لِأَنَّ الْغَنِیَّ كُلَّمَا أَرَادَ شَيْئاً قَدَرَ عَلَيْهِ. فَأَرَادَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ أَنْ يُسَوِّیَ بَيْنَ خَلْقِهِ، وَأَنْ يُذِيقَ الْغَنِیَّ مَسَّ الْجُوعِ وَالْأَلَمِ، لِيَرِقَّ عَلَى الضَّعِيفِ فَيَرْحَمَ الْجَائِع.
هشام‌بن‌حَکَم از امام‌صادق(ع) دربارۀ علت واجب‌شدن روزه سؤال کرد. حضرت در پاسخ فرمودند:
بی‌تردید خداوند عزّوجلّ روزه را به این دلیل واجب کرد که از آن طریق، دارا و ندار را در شرایط مساوی قرار دهد. آخر، قضیه ازاین‌قرار است که برای آدم ثروتمند شرایطی پیش نمی‌آید که گرسنگی بکشد و دلش به حال فقیر بسوزد؛ چون هروقت چیزی بخواهد، می‌تواند آن را تهیه کند. ازاین‌رو، خداوند تعالی اراده کرده که بین مخلوقاتش شرایط مساوی به وجود بیاورد و به ثروتمندان طعم گرسنگی و درد را بچشاند تا دلشان به حال طبقۀ ضعیف بسوزد و به گرسنگان رحم کنند.
💠 | مهنه‌وِشت را بخوانید |
@mehnevesht
