Forwarded from فاطمیه‌ی حضرت ولی‌عصر صاحب‌الزمان عجّل‌الله‌تعالیٰ‌فرجه
❤️ #صلی_الله_علیک_یااباعبدالله
🔰 هرکسی که خداوند خیرش را بخواهد، حب امام حسین علیه‌السلام و حب زیارتش را در قلب او می‌اندازد.
◻️ #روایت #زیارت #امام_حسين
☑️ @Fatemyeh_ValiAsr
❤️ #صلی_الله_علیک_یااباعبدالله
🔰 هرکسی که خداوند خیرش را بخواهد، حب امام حسین علیه‌السلام و حب زیارتش را در قلب او می‌اندازد.
◻️ #روایت #زیارت #امام_حسين
☑️ @Fatemyeh_ValiAsr
Forwarded from مِهنـ‌هـ‌وِشت
ضیافت‌نامه
#زبان_فارسی | #زبان_عربی | #ترجمه | #کتاب | #روایت | #حدیث | #ماه_رمضان | #محمدحسن_صادقی | #احمد_عبداله‌زاده_مهنه
خب، زلف اولین ترجمۀ جدی‌ام از زبان عربی، به ماه مبارک رمضان و متون حدیثی گره خورد. «ضیافت‌نامه» مجموعه‌ای مختصر و مفید از روایات دربارۀ ماه مبارک رمضان است. نویسنده با تبحری که در علوم دینی و به‌ویژه دانش رجال دارد، فقط احادیث معتبر ــ و نه لزوماً مشهور ــ را در این مجموعه جای داده است.
در ترجمۀ این روایت‌ها کوشیده‌ام به زبان مردم نزدیک شوم و از گرته‌برداری‌های نادرست و عربی‌زدگی‌های معمول در چنین ترجمه‌هایی دوری گزینم.
🔗 نسخۀ الکترونیک «ضیافت‌نامه» رایگان است. از طاقچه دریافت کنید.
بریده‌ای از کتاب:
* عَن زُرَارَةَ وَفُضَیلٍ، عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ(ع):
فِی رَمَضَانَ تُصَلِّی ثُمَّ تُفْطِرُ؛ إِلَّا أَنْ تَكُونَ مَعَ قَوْمٍ یَنْتَظِرُونَ الْإِفْطَارَ. فَإِنْ كُنْتَ مَعَهُمْ، فَلَا تُخَالِفْ عَلَیْهِمْ وَأَفْطِرْ ثُمَّ صَلِّ؛ وَإِلَّا فَابْدَأْ بِالصَّلَاةِ.
قُلْتُ: وَلِمَ ذٰلِكَ؟
قَالَ:
لِأَنَّهُ قَدْ حَضَرَكَ فَرْضَانِ: الْإِفْطَارُ وَالصَّلَاةُ. فَابْدَأْ بِأَفْضَلِهِمَا، وَأَفْضَلُهُمَا الصَّلَاةُ.
ثُمَّ قَالَ:
تُصَلِّی وَأَنْتَ صَائِمٌ، فَتُكْتَبُ صَلَاتُكَ تِلْكَ، فَتَخْتِمُ بِالصَّوْمِ أَحَبُّ إِلَیَّ.
زراره از امام‌باقر(ع) نقل می‌کند:
در ماه رمضان، اول نماز بخوان و بعد، افطار کن؛ مگر اینکه همراه کسانی باشی که منتظر افطارند. پس اگر قرار است تو هم همراهشان افطار کنی، با آنها همرنگ باش: افطار کن و بعد، نمازت را بخوان؛ وگرنه، اول نمازت را بخوان.
پرسیدم: «چرا به این صورت؟»
حضرت فرمودند:
چون دو کار لازم پیش رو داری: افطار و نماز. خب، اول آن عمل ارزشمندتر را انجام بده. عمل ارزشمندتر هم که نماز است.
حضرت بعد از آن فرمودند:
چون هم نماز می‌خوانی و هم هنوز در حال روزه‌ای؛ بنابراین نمازت را با زبان روزه در کارنامۀ اعمالت می‌نویسند. پس اگر نمازت را با زبان روزه بخوانی، من بیشتر خوشم می‌آید.
* سَأَلَ هِشَامُ بْنُ الْحَكَمِ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(ع) عَنْ عِلَّةِ الصِّيامِ.
فَقَالَ:
إِنَّمَا فَرَضَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ الصِّيَامَ لِيَسْتَوِیَ بِهِ الْغَنِیُّ وَالْفَقِيرُ، وَذٰلِكَ أَنَّ الْغَنِیَّ لَمْ يَكُنْ لِيَجِدَ مَسَّ الْجُوعِ فَيَرْحَمَ الْفَقِيرَ، لِأَنَّ الْغَنِیَّ كُلَّمَا أَرَادَ شَيْئاً قَدَرَ عَلَيْهِ. فَأَرَادَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ أَنْ يُسَوِّیَ بَيْنَ خَلْقِهِ، وَأَنْ يُذِيقَ الْغَنِیَّ مَسَّ الْجُوعِ وَالْأَلَمِ، لِيَرِقَّ عَلَى الضَّعِيفِ فَيَرْحَمَ الْجَائِع.
هشام‌بن‌حَکَم از امام‌صادق(ع) دربارۀ علت واجب‌شدن روزه سؤال کرد. حضرت در پاسخ فرمودند:
بی‌تردید خداوند عزّوجلّ روزه را به این دلیل واجب کرد که از آن طریق، دارا و ندار را در شرایط مساوی قرار دهد. آخر، قضیه ازاین‌قرار است که برای آدم ثروتمند شرایطی پیش نمی‌آید که گرسنگی بکشد و دلش به حال فقیر بسوزد؛ چون هروقت چیزی بخواهد، می‌تواند آن را تهیه کند. ازاین‌رو، خداوند تعالی اراده کرده که بین مخلوقاتش شرایط مساوی به وجود بیاورد و به ثروتمندان طعم گرسنگی و درد را بچشاند تا دلشان به حال طبقۀ ضعیف بسوزد و به گرسنگان رحم کنند.
💠 | مهنه‌وِشت را بخوانید |
@mehnevesht
#زبان_فارسی | #زبان_عربی | #ترجمه | #کتاب | #روایت | #حدیث | #ماه_رمضان | #محمدحسن_صادقی | #احمد_عبداله‌زاده_مهنه
خب، زلف اولین ترجمۀ جدی‌ام از زبان عربی، به ماه مبارک رمضان و متون حدیثی گره خورد. «ضیافت‌نامه» مجموعه‌ای مختصر و مفید از روایات دربارۀ ماه مبارک رمضان است. نویسنده با تبحری که در علوم دینی و به‌ویژه دانش رجال دارد، فقط احادیث معتبر ــ و نه لزوماً مشهور ــ را در این مجموعه جای داده است.
در ترجمۀ این روایت‌ها کوشیده‌ام به زبان مردم نزدیک شوم و از گرته‌برداری‌های نادرست و عربی‌زدگی‌های معمول در چنین ترجمه‌هایی دوری گزینم.
🔗 نسخۀ الکترونیک «ضیافت‌نامه» رایگان است. از طاقچه دریافت کنید.
بریده‌ای از کتاب:
* عَن زُرَارَةَ وَفُضَیلٍ، عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ(ع):
فِی رَمَضَانَ تُصَلِّی ثُمَّ تُفْطِرُ؛ إِلَّا أَنْ تَكُونَ مَعَ قَوْمٍ یَنْتَظِرُونَ الْإِفْطَارَ. فَإِنْ كُنْتَ مَعَهُمْ، فَلَا تُخَالِفْ عَلَیْهِمْ وَأَفْطِرْ ثُمَّ صَلِّ؛ وَإِلَّا فَابْدَأْ بِالصَّلَاةِ.
قُلْتُ: وَلِمَ ذٰلِكَ؟
قَالَ:
لِأَنَّهُ قَدْ حَضَرَكَ فَرْضَانِ: الْإِفْطَارُ وَالصَّلَاةُ. فَابْدَأْ بِأَفْضَلِهِمَا، وَأَفْضَلُهُمَا الصَّلَاةُ.
ثُمَّ قَالَ:
تُصَلِّی وَأَنْتَ صَائِمٌ، فَتُكْتَبُ صَلَاتُكَ تِلْكَ، فَتَخْتِمُ بِالصَّوْمِ أَحَبُّ إِلَیَّ.
زراره از امام‌باقر(ع) نقل می‌کند:
در ماه رمضان، اول نماز بخوان و بعد، افطار کن؛ مگر اینکه همراه کسانی باشی که منتظر افطارند. پس اگر قرار است تو هم همراهشان افطار کنی، با آنها همرنگ باش: افطار کن و بعد، نمازت را بخوان؛ وگرنه، اول نمازت را بخوان.
پرسیدم: «چرا به این صورت؟»
حضرت فرمودند:
چون دو کار لازم پیش رو داری: افطار و نماز. خب، اول آن عمل ارزشمندتر را انجام بده. عمل ارزشمندتر هم که نماز است.
حضرت بعد از آن فرمودند:
چون هم نماز می‌خوانی و هم هنوز در حال روزه‌ای؛ بنابراین نمازت را با زبان روزه در کارنامۀ اعمالت می‌نویسند. پس اگر نمازت را با زبان روزه بخوانی، من بیشتر خوشم می‌آید.
* سَأَلَ هِشَامُ بْنُ الْحَكَمِ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(ع) عَنْ عِلَّةِ الصِّيامِ.
فَقَالَ:
إِنَّمَا فَرَضَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ الصِّيَامَ لِيَسْتَوِیَ بِهِ الْغَنِیُّ وَالْفَقِيرُ، وَذٰلِكَ أَنَّ الْغَنِیَّ لَمْ يَكُنْ لِيَجِدَ مَسَّ الْجُوعِ فَيَرْحَمَ الْفَقِيرَ، لِأَنَّ الْغَنِیَّ كُلَّمَا أَرَادَ شَيْئاً قَدَرَ عَلَيْهِ. فَأَرَادَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ أَنْ يُسَوِّیَ بَيْنَ خَلْقِهِ، وَأَنْ يُذِيقَ الْغَنِیَّ مَسَّ الْجُوعِ وَالْأَلَمِ، لِيَرِقَّ عَلَى الضَّعِيفِ فَيَرْحَمَ الْجَائِع.
هشام‌بن‌حَکَم از امام‌صادق(ع) دربارۀ علت واجب‌شدن روزه سؤال کرد. حضرت در پاسخ فرمودند:
بی‌تردید خداوند عزّوجلّ روزه را به این دلیل واجب کرد که از آن طریق، دارا و ندار را در شرایط مساوی قرار دهد. آخر، قضیه ازاین‌قرار است که برای آدم ثروتمند شرایطی پیش نمی‌آید که گرسنگی بکشد و دلش به حال فقیر بسوزد؛ چون هروقت چیزی بخواهد، می‌تواند آن را تهیه کند. ازاین‌رو، خداوند تعالی اراده کرده که بین مخلوقاتش شرایط مساوی به وجود بیاورد و به ثروتمندان طعم گرسنگی و درد را بچشاند تا دلشان به حال طبقۀ ضعیف بسوزد و به گرسنگان رحم کنند.
💠 | مهنه‌وِشت را بخوانید |
@mehnevesht
Forwarded from آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی
💠 اجتهاد و تشخیص روایت صحیح از ضعیف (2)
❖ مرحوم آیت‌الله‌العظمی حاج سید احمد زنجانی در کتاب «الکلام یجرّ الکلام» در ادامه بحث از اهمیت جایگاه اجتهاد در علوم دینی می‌نویسد:
📝...شنيدم يك نفر از دسته دوم [کسانی که به بهانه وجود برخی احادیث ضعیف، همه روایات را نامعتبر می‌شمارند] در راه مكّه، انگشتر عقيق را از دستش كنده، انداخته و گفته است:
اين چه چيز است كه انسان را نگاه بدارد؟ و مقصودش بىالتفاتى بر اخبار فضيلت انگشتر عقيق بوده است؛ چون در اخبار است كه حضرت امام رضا (عليهالسلام) فرمود:
«هر كه صبح كند، پيش از آن كه كسى او را ببيند، انگشتر عقيق در دست كرده و نگين آن را به سوى كف دست بگرداند و سوره «إنّا أنزلنا» را بخواند و بعد بگويد: «آمَنْتُ باللّه وَحْدَهُ لا شَريكَ لَه و آمَنْتُ بِسِرِّ آلِ مُحَمَّدٍ وَ وِلايَتِهِم»، خداوند او را در آن روز از بلاهاى آسمانى و زمينى نگه مىدارد و در حرز خدا و حرز رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) مىباشد.»
و از حضرت امير (عليهالسلام) روايت شده كه فرمود:
«انگشتر عقيق در انگشت بكُنيد كه براى شما مبارك است و از بلا ايمن باشيد.»
▫️نگارنده مىگويد: منظورش از پرتاب كردن انگشتر، جسارت و اسائه ادب به اين روايات بوده؛ و حال آن كه در روايت نگفته كه انگشتر نگه مىدارد؛ بلكه گفته خدا نگه مىدارد و در حرز خدا و حرز رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) مىباشد، نه در حرز انگشتر! او مخصوصا براى اينكه دل مردم را چركين كند، مىگويد: اين انگشتر پرستى است، انگشتربازى است.
▫️شخصى حضور حضرت امام باقر (عليهالسلام) عرض كرد كه موشى در دبّه روغن مرده؛ درباره خوردن آن روغن چه مىفرمایيد؟ امام (علیه السلام) فرمود: «نخور.» عرض كرد موش، كوچكتر از آن است كه براى آن، از طعام خود بگذرم! حضرت فرمود: «تو موشى را حقير نشمردى، بلكه دينت را حقير شمردى!»
اين مرد هم انگشتر را حقير نشمرده، بلكه دينش را حقير شمرده است؛ زيرا اخبار زياد در فضيلت انگشتر هست؛ مخصوصا در نماز كه ثواب نماز را بسيار زياد مىكند.
اكنون يكى با انگشتر نماز خوانده و ديگرى بىانگشتر. واقع امر از دو شقّ خالى نيست: يا آن اخبار، جعلى بوده و يا صحيح بوده است. اگر جعلى بوده، زيانى از آن به آن كس كه انگشتر در انگشت كرده نمىرسد؛ بلكه زينتى بوده در انگشتش. و امّا اگر صحيح بوده، آن كه تركَش كرده، چه قدر فايده از دست داده، ناچار انگشت ندامت خواهد گزيد!
پس در اين انگشتربازى (به قول او)، بُرد با آن كسى است كه آن را در انگشت كرده باشد؛ چون اگر اخبارش صحيح باشد، هم برايش ثواب هست و هم بر انگشتش، زينت؛ و اگر صحيح نباشد، اقلّاً بر انگشتش زينت كه هست.
▫️شنيدهام بعضى هم پيروى كرده و انگشترها را پرتاب كردهاند. نگارنده از آنها مىپرسم: چه شده؟ شما از قول يك نفر، قطع بر جعلى بودن اخبار كرديد و امّا از قول هزار نفر از بزرگانِ از علما كه در علم دين، استخوان خرد كردهاند، احتمال صحيح بودن آنها را نداديد!؟ چون اگر احتمال مىداديد، انگشترها را پرتاب نمىكرديد؛ چرا كه عقل مانع مىشد؛ زيرا انگشتر در دست كردن، چيزى است مأمونالضرر و مظنونالنفع؛ و البتّه چيزى كه ضررش مأمون و نفعش مظنون باشد، عقلا آن را ترك نمىكنند.
#اجتهاد #مجتهد #روایت_صحیح #روایت_جعلی #انگشتر_عقیق
#الکلام_یجر_الکلام
https://t.me/ShobeiryZanjani
❖ مرحوم آیت‌الله‌العظمی حاج سید احمد زنجانی در کتاب «الکلام یجرّ الکلام» در ادامه بحث از اهمیت جایگاه اجتهاد در علوم دینی می‌نویسد:
📝...شنيدم يك نفر از دسته دوم [کسانی که به بهانه وجود برخی احادیث ضعیف، همه روایات را نامعتبر می‌شمارند] در راه مكّه، انگشتر عقيق را از دستش كنده، انداخته و گفته است:
اين چه چيز است كه انسان را نگاه بدارد؟ و مقصودش بىالتفاتى بر اخبار فضيلت انگشتر عقيق بوده است؛ چون در اخبار است كه حضرت امام رضا (عليهالسلام) فرمود:
«هر كه صبح كند، پيش از آن كه كسى او را ببيند، انگشتر عقيق در دست كرده و نگين آن را به سوى كف دست بگرداند و سوره «إنّا أنزلنا» را بخواند و بعد بگويد: «آمَنْتُ باللّه وَحْدَهُ لا شَريكَ لَه و آمَنْتُ بِسِرِّ آلِ مُحَمَّدٍ وَ وِلايَتِهِم»، خداوند او را در آن روز از بلاهاى آسمانى و زمينى نگه مىدارد و در حرز خدا و حرز رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) مىباشد.»
و از حضرت امير (عليهالسلام) روايت شده كه فرمود:
«انگشتر عقيق در انگشت بكُنيد كه براى شما مبارك است و از بلا ايمن باشيد.»
▫️نگارنده مىگويد: منظورش از پرتاب كردن انگشتر، جسارت و اسائه ادب به اين روايات بوده؛ و حال آن كه در روايت نگفته كه انگشتر نگه مىدارد؛ بلكه گفته خدا نگه مىدارد و در حرز خدا و حرز رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) مىباشد، نه در حرز انگشتر! او مخصوصا براى اينكه دل مردم را چركين كند، مىگويد: اين انگشتر پرستى است، انگشتربازى است.
▫️شخصى حضور حضرت امام باقر (عليهالسلام) عرض كرد كه موشى در دبّه روغن مرده؛ درباره خوردن آن روغن چه مىفرمایيد؟ امام (علیه السلام) فرمود: «نخور.» عرض كرد موش، كوچكتر از آن است كه براى آن، از طعام خود بگذرم! حضرت فرمود: «تو موشى را حقير نشمردى، بلكه دينت را حقير شمردى!»
اين مرد هم انگشتر را حقير نشمرده، بلكه دينش را حقير شمرده است؛ زيرا اخبار زياد در فضيلت انگشتر هست؛ مخصوصا در نماز كه ثواب نماز را بسيار زياد مىكند.
اكنون يكى با انگشتر نماز خوانده و ديگرى بىانگشتر. واقع امر از دو شقّ خالى نيست: يا آن اخبار، جعلى بوده و يا صحيح بوده است. اگر جعلى بوده، زيانى از آن به آن كس كه انگشتر در انگشت كرده نمىرسد؛ بلكه زينتى بوده در انگشتش. و امّا اگر صحيح بوده، آن كه تركَش كرده، چه قدر فايده از دست داده، ناچار انگشت ندامت خواهد گزيد!
پس در اين انگشتربازى (به قول او)، بُرد با آن كسى است كه آن را در انگشت كرده باشد؛ چون اگر اخبارش صحيح باشد، هم برايش ثواب هست و هم بر انگشتش، زينت؛ و اگر صحيح نباشد، اقلّاً بر انگشتش زينت كه هست.
▫️شنيدهام بعضى هم پيروى كرده و انگشترها را پرتاب كردهاند. نگارنده از آنها مىپرسم: چه شده؟ شما از قول يك نفر، قطع بر جعلى بودن اخبار كرديد و امّا از قول هزار نفر از بزرگانِ از علما كه در علم دين، استخوان خرد كردهاند، احتمال صحيح بودن آنها را نداديد!؟ چون اگر احتمال مىداديد، انگشترها را پرتاب نمىكرديد؛ چرا كه عقل مانع مىشد؛ زيرا انگشتر در دست كردن، چيزى است مأمونالضرر و مظنونالنفع؛ و البتّه چيزى كه ضررش مأمون و نفعش مظنون باشد، عقلا آن را ترك نمىكنند.
#اجتهاد #مجتهد #روایت_صحیح #روایت_جعلی #انگشتر_عقیق
#الکلام_یجر_الکلام
https://t.me/ShobeiryZanjani