من
پیش از حادث شدن لبخندت
همان من بودم
عابری سردرگم
در انتظار خسته سبز شدن چراغ راهنما
با گشایش لبخندت اما
ناگهان از سایه من جستم
و در نور بی‌دریغ خورشید نگاهت
ما شدن شکوفه داد
راستش یک روز که باران
عرض خیابان سهروردی را می‌دوید
در انعکاس پنجره مغازه‌ها
تو بودم
به پس از تو - نمی‌اندیشم -
پس از تو را گاهی کابوس می‌بینم
شب‌هایی که حادثه به تلخی فریاد شده
یا روزهایی که خستگی آوار است
و تنهایی یک گوشه برای خودش
ساز کوک می‌کند
من پس از تو دیگر همان من هم نیستم
و پس از خنده‌هایت - که جاودانه باد -
کسی خواهم بود
که کوچه‌های فراموشکار نیز
پس‌اش می‌زنند
نه! پس از تو از این هم کمتر
کسی نخواهم بود
چون سقف تهران برای اندوهم کوتاه است
و نفس نخواهم کشید
#امیرقباد
#تیر
#تابستان
#تهران
#شعر
#شعرفارسی
#من #تو #ما
#تنهایی
#خورشید
#باران
#شکوفه