Forwarded from کانال تبيين
Mahdian_Mono.mp3
23.8 MB
🎙 چرا دو قطبی انقلابی و “غیر” انقلابی؟
🔖 موضوع : دو قطبی ها و شکاف های اجتماعی و سیاسی
👤 #محسن_مهدیان
خبرنگار و فعال رسانه ای
🆔@tabeen_ir
🔖 موضوع : دو قطبی ها و شکاف های اجتماعی و سیاسی
👤 #محسن_مهدیان
خبرنگار و فعال رسانه ای
🆔@tabeen_ir
🔳جا خالی دادنِ ژنرال ها
تا دیروز اصلاح طلب ها ازین دولت اعلام برائت می کردند. این روزها خود دولتی ها هم از خودشان تبری جسته و جاخالی می دهند. رسم اخلاق نیست؛ ولی فارغ از این، باید بایستید و جواب دهید.
اگر کاره ای نبودید و نیستید، سالها صدارت و وزارت تان خلاف شرع مسلم بوده و گناه تان مضاعف است.
◾️اسحاق جهانگیری: تا این لحظه اجازه برکناری منشی ام را هم نداشتم.
◽️محمد شریعتمداری: من که دیگر نیستم. هیچ جای دیگر هم مرا به کار نگیرید.
◾️سیف رئیس کل سابق بانک مرکزی: من کاره ای نبودم واگرنه اصلاح می کردم.
◽️مسعود نیلی، مشاور ارشد رئیس جمهور: در نظام تصمیم‌گیری دولت حضور ندارم و اتفاقات اقتصادی امسال ربطی به من ندارد.
◾️نمایندگان مجلس: کرباسیان وزیر اقتصادی (سابق) در پاسخ به انتقادات می گوید من اختیاری ندارم. بانک مرکزی راسا اقدام می کند.
◽️حسام الدین آشنا هم همه مسئولیت های دولتی خودش را از پروفایل توئیترش حذف کرد.
◾️محمدباقر نوبخت: به رییس‌جمهور اعلام کرده‌ام آمادگی دارم از همه مسئولیت‌های دولتی کنار بروم.
◽️عباس آخوندی: با این سطح از تفاوت دیدگاه با رئیس جمهور، از حیث اخلاقی ادامه کار من درست نیست.
@mahdian_mohsen
تا دیروز اصلاح طلب ها ازین دولت اعلام برائت می کردند. این روزها خود دولتی ها هم از خودشان تبری جسته و جاخالی می دهند. رسم اخلاق نیست؛ ولی فارغ از این، باید بایستید و جواب دهید.
اگر کاره ای نبودید و نیستید، سالها صدارت و وزارت تان خلاف شرع مسلم بوده و گناه تان مضاعف است.
◾️اسحاق جهانگیری: تا این لحظه اجازه برکناری منشی ام را هم نداشتم.
◽️محمد شریعتمداری: من که دیگر نیستم. هیچ جای دیگر هم مرا به کار نگیرید.
◾️سیف رئیس کل سابق بانک مرکزی: من کاره ای نبودم واگرنه اصلاح می کردم.
◽️مسعود نیلی، مشاور ارشد رئیس جمهور: در نظام تصمیم‌گیری دولت حضور ندارم و اتفاقات اقتصادی امسال ربطی به من ندارد.
◾️نمایندگان مجلس: کرباسیان وزیر اقتصادی (سابق) در پاسخ به انتقادات می گوید من اختیاری ندارم. بانک مرکزی راسا اقدام می کند.
◽️حسام الدین آشنا هم همه مسئولیت های دولتی خودش را از پروفایل توئیترش حذف کرد.
◾️محمدباقر نوبخت: به رییس‌جمهور اعلام کرده‌ام آمادگی دارم از همه مسئولیت‌های دولتی کنار بروم.
◽️عباس آخوندی: با این سطح از تفاوت دیدگاه با رئیس جمهور، از حیث اخلاقی ادامه کار من درست نیست.
@mahdian_mohsen
➖غائبین انقلاب
➖یکم. آقای توکلی می گفت به یکی از بزرگان سیاسی و کهنه کار- نامش بماند- گفتم این خانه مجلل در شان شما و مسئولیت تان نیست. توضیح داد که حلال است و چه وچه. گفتم حتمن همینطور است. اما غرضم نسبت این خانه با جایگاه شما و انتظار مردمست. گفت حق باشماست. باید این مسئولیت را واگذار کنم.
برایم جالب بود. مسئول محترم حاضر بود نقشش در انقلاب را واگذارد، اما سبک زندگی اش را تغییر ندهد. واقعیت این است که امتحان کردن با سبک زندگی، سخت است و توفیق در این محن کار هرکس نیست.
یاد سرلشکر فیروزآبادی افتادم. خیلی ها این بزرگوار را به مالک و مقداد علی می شناختند. الحق هم سالها زحمت کشید و خدمت کرد. اما گوش بفرمانی و سربازی تا وقتی بود که پای اوامر سیاسی و نظامی در میانست؛ چه انکه وقتی فرمودند این خانه دولتی را در لواسان واگذار کنید؛ آنقدر تعلل کردند تا ماجرا رسانه ای شود.
ولایت و جمهوری اسلامی خوب است تا جائیکه کار به کار زندگی شخصی آقایان نداشته باشد. روزگار سختی است. به قول آن پیر فرزانه تنها کسانی تا آخر خط می مانند که طعم سادگی را چشیده باشند.
➖دوم. این روزها موج استعفا از دولت راه افتاده است. عمدتن هم مدعی اند که نقشی نداشته و بی اختیارند. اما یک سوال ساده؛ اگر واقعن سهمی نداشتند چرا تا امروز ماندند؟ چرا زودتر رها نکردند؟ توضیح نمی خواهد؛ این قدرت رو به زوال دیگر شیرین نیست. بین کاخ نشینی فردی و تحمل مشکلات و سختی ها در دولت، طبیعی است که زندگی شخصی را انتخاب کنند.
➖سوم. بند یکم و دوم مهم نیست. مقدمه را نوشتم برای همین یک خط؛ این قبیل وقایع برای من و ما درس عبرت است؛ در دوره تثبیت و جهش انقلاب، ابتلا با سبک زندگی مان است؛ نه فقط داشته های ذهنی. باید زندگی مان را پای انقلاب بیاوریم نه فقط مشت گره کرده و طنین صدای مان. در غیر اینصورت در بزنگاه های انقلاب، بدون تردید غائبیم.
@mahdian_mohsen
➖یکم. آقای توکلی می گفت به یکی از بزرگان سیاسی و کهنه کار- نامش بماند- گفتم این خانه مجلل در شان شما و مسئولیت تان نیست. توضیح داد که حلال است و چه وچه. گفتم حتمن همینطور است. اما غرضم نسبت این خانه با جایگاه شما و انتظار مردمست. گفت حق باشماست. باید این مسئولیت را واگذار کنم.
برایم جالب بود. مسئول محترم حاضر بود نقشش در انقلاب را واگذارد، اما سبک زندگی اش را تغییر ندهد. واقعیت این است که امتحان کردن با سبک زندگی، سخت است و توفیق در این محن کار هرکس نیست.
یاد سرلشکر فیروزآبادی افتادم. خیلی ها این بزرگوار را به مالک و مقداد علی می شناختند. الحق هم سالها زحمت کشید و خدمت کرد. اما گوش بفرمانی و سربازی تا وقتی بود که پای اوامر سیاسی و نظامی در میانست؛ چه انکه وقتی فرمودند این خانه دولتی را در لواسان واگذار کنید؛ آنقدر تعلل کردند تا ماجرا رسانه ای شود.
ولایت و جمهوری اسلامی خوب است تا جائیکه کار به کار زندگی شخصی آقایان نداشته باشد. روزگار سختی است. به قول آن پیر فرزانه تنها کسانی تا آخر خط می مانند که طعم سادگی را چشیده باشند.
➖دوم. این روزها موج استعفا از دولت راه افتاده است. عمدتن هم مدعی اند که نقشی نداشته و بی اختیارند. اما یک سوال ساده؛ اگر واقعن سهمی نداشتند چرا تا امروز ماندند؟ چرا زودتر رها نکردند؟ توضیح نمی خواهد؛ این قدرت رو به زوال دیگر شیرین نیست. بین کاخ نشینی فردی و تحمل مشکلات و سختی ها در دولت، طبیعی است که زندگی شخصی را انتخاب کنند.
➖سوم. بند یکم و دوم مهم نیست. مقدمه را نوشتم برای همین یک خط؛ این قبیل وقایع برای من و ما درس عبرت است؛ در دوره تثبیت و جهش انقلاب، ابتلا با سبک زندگی مان است؛ نه فقط داشته های ذهنی. باید زندگی مان را پای انقلاب بیاوریم نه فقط مشت گره کرده و طنین صدای مان. در غیر اینصورت در بزنگاه های انقلاب، بدون تردید غائبیم.
@mahdian_mohsen
لعن فلانی و فلانی و فلانی
امروز صبح در یکی از هیات های قدیمی تهران، روحانی جوان با حرارت خاصی لعن فلانی و فلانی گرفته و به طعن و لحن گوشه دار، اهل وحدت را به سخره گرفته بود که: " های بر ما خرده نگیرید که دعوای ما مادرکشتگی است." مجلس هم در تب و تابِ شور و حیرت گرفتار که بر بالای این منابر چه می گذرد و فرق این منبر و آن منبر چیست که یکی حکم برائت می دهد و دیگری فتوای وحدت؟
شکار بودم و دلم پر آشوب. نه از وحدت شکنی، که این نیز بود؛ بیشتر دلم فتنه بود که چه برما گذشته است که انقدر معیوب و ابتر ولایت را درک کردیم. چنین فهمی از ولایت، اگر از سر جهل است که انشاالله جهل است که هیچ؛ در غیر اینصورت مجلس داری ولایت شیطان است. تند رفتم؟ باور بفرمائید ماجرا به همین اندازه تند و تیز است.
قصه پرغصه این هیات و آن هیات نیست. ایام پیاده روی کربلا هم گرفتار همین بلای جاهلی بودیم؛ اهل سنت حاضر در پیاده روی اربعین، انگشت به دهان وامانده بودند که از کدام امام و پیشواییم؟
ولایت را چه دانستیم؟ یک کهنه خاطرهِ نوستالژی و ماجرایی تاریخی که تمام شد و خلاص؟ هیات را مجلس عزا و ندبه دانستیم که برای به خاک سپردن ولایت مویه کنیم؟ مجلس عزای قوم و خویش مان است که سر به سینه تراب نهادند و خاک سرد شده است و چه و چه. ولایتی که قابل امتداد تا امروز من و شما نباشد اسمش ولایت نیست. امروز بر سر کدام جنگیم؟به خیالمان امروز در میانه ی بازی کودکانه ایم؟ اصرار جاهلانه بر سر مبارزه با ظلم داریم و آب در هاون می کوبیم؟ امروز کجاست ولایت؟ سیدالشهدا کجای عالم است؟ حضور معصوم را تنها به جسمش شناختیم یا معصوم را تنها سر سفره حضرت ابوالفضل و مجلس انعام زنانه دیدیم که تدبیرشان بیشتر از رتق و فتق زندگی روزمره ما نیست؟
عجب حماقتی است این سطح از دینداری.
برادر من نزاع حق و باطل، نزاعی تاریخی است. همان نزاعست که امروز تداوم یافته است. همان جبهه باطل، امروز مقابل حق است. همان غصب است، همان فدک است که امروز از دست مستضعفین عالم به غارت رفته است. همان هتک است و همان مصیبت ومرثیه است. روضه رقیه سلام الله علیها را در یمن نشندیم؟ گهواره خالی علی اصغرها را در شام و عراق و فلسطین ندیدیم؟ معصوم را کشته یافتیم؟ چشم باز کنیم. معصوم امروز در کدام سنگر نشسته است؟ دشمن امروز حضرت زهرا سلام الله علیها را نمی بینیم و دنبال اراذل خاک خورده تاریخیم؟ غاصب ولایت این روزها کجاست؟ چه می کند؟
کسی که تبری را در شعار #مرگ_بر_آمریکا نمی داند، شک نکند که تولی اش هم بارخاطر است. محبتی که امروزِ معصوم را مدد ندهد، خیال پردازی تخدیرانه است. چه آنکه اشعار عمر وعاص در مدح امیرالمومنین نامدارتر از اشعار این و آن و ندبه معاویه بر فضائل علی علیه السلام شهیرتر است.
حقیقت #مرگ_برآمریکا ی این روزها، برائت از جبت و طاغوت و لات و عزی است. کلام تمام است.
@mahdian_mohsen
امروز صبح در یکی از هیات های قدیمی تهران، روحانی جوان با حرارت خاصی لعن فلانی و فلانی گرفته و به طعن و لحن گوشه دار، اهل وحدت را به سخره گرفته بود که: " های بر ما خرده نگیرید که دعوای ما مادرکشتگی است." مجلس هم در تب و تابِ شور و حیرت گرفتار که بر بالای این منابر چه می گذرد و فرق این منبر و آن منبر چیست که یکی حکم برائت می دهد و دیگری فتوای وحدت؟
شکار بودم و دلم پر آشوب. نه از وحدت شکنی، که این نیز بود؛ بیشتر دلم فتنه بود که چه برما گذشته است که انقدر معیوب و ابتر ولایت را درک کردیم. چنین فهمی از ولایت، اگر از سر جهل است که انشاالله جهل است که هیچ؛ در غیر اینصورت مجلس داری ولایت شیطان است. تند رفتم؟ باور بفرمائید ماجرا به همین اندازه تند و تیز است.
قصه پرغصه این هیات و آن هیات نیست. ایام پیاده روی کربلا هم گرفتار همین بلای جاهلی بودیم؛ اهل سنت حاضر در پیاده روی اربعین، انگشت به دهان وامانده بودند که از کدام امام و پیشواییم؟
ولایت را چه دانستیم؟ یک کهنه خاطرهِ نوستالژی و ماجرایی تاریخی که تمام شد و خلاص؟ هیات را مجلس عزا و ندبه دانستیم که برای به خاک سپردن ولایت مویه کنیم؟ مجلس عزای قوم و خویش مان است که سر به سینه تراب نهادند و خاک سرد شده است و چه و چه. ولایتی که قابل امتداد تا امروز من و شما نباشد اسمش ولایت نیست. امروز بر سر کدام جنگیم؟به خیالمان امروز در میانه ی بازی کودکانه ایم؟ اصرار جاهلانه بر سر مبارزه با ظلم داریم و آب در هاون می کوبیم؟ امروز کجاست ولایت؟ سیدالشهدا کجای عالم است؟ حضور معصوم را تنها به جسمش شناختیم یا معصوم را تنها سر سفره حضرت ابوالفضل و مجلس انعام زنانه دیدیم که تدبیرشان بیشتر از رتق و فتق زندگی روزمره ما نیست؟
عجب حماقتی است این سطح از دینداری.
برادر من نزاع حق و باطل، نزاعی تاریخی است. همان نزاعست که امروز تداوم یافته است. همان جبهه باطل، امروز مقابل حق است. همان غصب است، همان فدک است که امروز از دست مستضعفین عالم به غارت رفته است. همان هتک است و همان مصیبت ومرثیه است. روضه رقیه سلام الله علیها را در یمن نشندیم؟ گهواره خالی علی اصغرها را در شام و عراق و فلسطین ندیدیم؟ معصوم را کشته یافتیم؟ چشم باز کنیم. معصوم امروز در کدام سنگر نشسته است؟ دشمن امروز حضرت زهرا سلام الله علیها را نمی بینیم و دنبال اراذل خاک خورده تاریخیم؟ غاصب ولایت این روزها کجاست؟ چه می کند؟
کسی که تبری را در شعار #مرگ_بر_آمریکا نمی داند، شک نکند که تولی اش هم بارخاطر است. محبتی که امروزِ معصوم را مدد ندهد، خیال پردازی تخدیرانه است. چه آنکه اشعار عمر وعاص در مدح امیرالمومنین نامدارتر از اشعار این و آن و ندبه معاویه بر فضائل علی علیه السلام شهیرتر است.
حقیقت #مرگ_برآمریکا ی این روزها، برائت از جبت و طاغوت و لات و عزی است. کلام تمام است.
@mahdian_mohsen
یکی از سخت ترین روزهای عمرم سپری شد...
چه داغ سنگینی است رفیق از دست دادن
آنهم چه رفیقی...
ستون جهادی محبین افتاد
مجسمه اخلاص و مرد هزار دست هنر و معماری و نقاشی مان رفت.
سید محمدساجدی
هم خودش و هم همسرش و هم دو فرزند نازنینش در بازگشت از کربلاطی سانحه ای به رحمت خدا رفتند.
متنعم بر خوان کریمانه مادرش زهرا سلام الله علیهاست، انشالله
رقیه دختر کوچک و دیگرش الان درکماست. دعا کنید...
چه داغ سنگینی است رفیق از دست دادن
آنهم چه رفیقی...
ستون جهادی محبین افتاد
مجسمه اخلاص و مرد هزار دست هنر و معماری و نقاشی مان رفت.
سید محمدساجدی
هم خودش و هم همسرش و هم دو فرزند نازنینش در بازگشت از کربلاطی سانحه ای به رحمت خدا رفتند.
متنعم بر خوان کریمانه مادرش زهرا سلام الله علیهاست، انشالله
رقیه دختر کوچک و دیگرش الان درکماست. دعا کنید...
Forwarded from بر پا
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
یار گمنام سید علی خامنه ای
از پیشگامان اردوهای جهادی
سید محمد ساجدی
او به همراه همسر و سه دخترش بعد از زیارت کربلا در اربعین پر کشیدند و رفتند.
او که بود؟.....
#ثمره_انقلاب
@ali_mahdiyan
از پیشگامان اردوهای جهادی
سید محمد ساجدی
او به همراه همسر و سه دخترش بعد از زیارت کربلا در اربعین پر کشیدند و رفتند.
او که بود؟.....
#ثمره_انقلاب
@ali_mahdiyan
📌سرخیِ حضور زنان
📌سوال یکم. از دیشب تا حالا دهها فیلم از حضور ناموفق زنان متاثر، پشت درب ورزشگاه منتشر شده است که به نحوه گزینش برای ورود به ورزشگاه اعتراض کردند. پاسخ مسئولین محترم به این برخورد تبعیض آمیزچیست؟ چه توجیهی برای این نمایش غیرصادقانه داریم؟ چرا مردم را به بازی می گیریم؟
این خانم ها با هر سلیقه و گرایش درست یا غلطی یک سوال ساده دارند؛ "اگر آزادست، این خاصه تراشی ها چیست؟ چرا نمایشی؟ چرا گزینشی؟". چرا از احساسات مردم برای دور زدن فیفا استفاده می کنید؟
📌سوال دوم. بالاخره حرامست یا حلال؟ تکلیف چیست؟ حرمت دیروز را چطور برطرف کردید؟ کدام مرجع؟ کدام حکم؟ با کدام مستند شرعی از حکم مراجع عبور کردید؟
📌سوال سوم. گفتند این مجوز به جهت الزام فیفا برای حضور بانوان است. سلمنا. پس به حکم یک مصلحت بالاتری، یک حکم شرعی را کنار گذاشتید. منطق این بحث در جمهوری اسلامی روشن است. اما با کدام حکم حکومتی؟ حکم کدام مرجع حاکمیتی؟ مگر حکم حکومتی پنهانی هم داریم؟ اساس حکم حکومتی به بیان آنست تا مردم بدانند چرا یک حکم شرعی کنار گذاشته می شود و تلقی بی اعتنایی به دین ایجاد نشود.
📌سوال چهارم. چرا استخوان لای زخم نگه می دارید؟ چرا مساله را به قاعده اش حل نمی کنید؟ چرا مردم را آزار می دهید و آخر دست هم عقب نشینی می کنید؟
راه حل این مساله باور بفرمائید سخت نیست. دو گام پیش روست. گام اول تحلیل و تبیین ابعاد این مصداق برای مراجع بزرگوارست. کار مرجع، تطبیق فتوا با مصداق نیست. شرایط و مصالح مقلد را توضیح دهید، شاید مشخص شود حرمت نگاه به بدن مرد با توجه به فاصله دور در ورزشگاه به این مورد تعلق نمی گیرد. یا تلاش کنید مساله را از طریق احکام بالادستی حل کنید. گام دوم هم ایجاد شرایط زیرساختی در ورزشگاه است که حرمت خانم ها حفظ شود.
پیچیده است؟ بجای تبعیض برای بانوان علاقه مند و بازی کردن با اعصاب و روان آنها و بدتر از همه بجای بهم زدن ساختارهای اجرایی کشور و بی اعتنایی به احکام شرعی، مسیر قانونی اش را طی کنید بهترنیست؟ بن بست داریم؟
@mahdian_mohsen
📌سوال یکم. از دیشب تا حالا دهها فیلم از حضور ناموفق زنان متاثر، پشت درب ورزشگاه منتشر شده است که به نحوه گزینش برای ورود به ورزشگاه اعتراض کردند. پاسخ مسئولین محترم به این برخورد تبعیض آمیزچیست؟ چه توجیهی برای این نمایش غیرصادقانه داریم؟ چرا مردم را به بازی می گیریم؟
این خانم ها با هر سلیقه و گرایش درست یا غلطی یک سوال ساده دارند؛ "اگر آزادست، این خاصه تراشی ها چیست؟ چرا نمایشی؟ چرا گزینشی؟". چرا از احساسات مردم برای دور زدن فیفا استفاده می کنید؟
📌سوال دوم. بالاخره حرامست یا حلال؟ تکلیف چیست؟ حرمت دیروز را چطور برطرف کردید؟ کدام مرجع؟ کدام حکم؟ با کدام مستند شرعی از حکم مراجع عبور کردید؟
📌سوال سوم. گفتند این مجوز به جهت الزام فیفا برای حضور بانوان است. سلمنا. پس به حکم یک مصلحت بالاتری، یک حکم شرعی را کنار گذاشتید. منطق این بحث در جمهوری اسلامی روشن است. اما با کدام حکم حکومتی؟ حکم کدام مرجع حاکمیتی؟ مگر حکم حکومتی پنهانی هم داریم؟ اساس حکم حکومتی به بیان آنست تا مردم بدانند چرا یک حکم شرعی کنار گذاشته می شود و تلقی بی اعتنایی به دین ایجاد نشود.
📌سوال چهارم. چرا استخوان لای زخم نگه می دارید؟ چرا مساله را به قاعده اش حل نمی کنید؟ چرا مردم را آزار می دهید و آخر دست هم عقب نشینی می کنید؟
راه حل این مساله باور بفرمائید سخت نیست. دو گام پیش روست. گام اول تحلیل و تبیین ابعاد این مصداق برای مراجع بزرگوارست. کار مرجع، تطبیق فتوا با مصداق نیست. شرایط و مصالح مقلد را توضیح دهید، شاید مشخص شود حرمت نگاه به بدن مرد با توجه به فاصله دور در ورزشگاه به این مورد تعلق نمی گیرد. یا تلاش کنید مساله را از طریق احکام بالادستی حل کنید. گام دوم هم ایجاد شرایط زیرساختی در ورزشگاه است که حرمت خانم ها حفظ شود.
پیچیده است؟ بجای تبعیض برای بانوان علاقه مند و بازی کردن با اعصاب و روان آنها و بدتر از همه بجای بهم زدن ساختارهای اجرایی کشور و بی اعتنایی به احکام شرعی، مسیر قانونی اش را طی کنید بهترنیست؟ بن بست داریم؟
@mahdian_mohsen
همه نفس تنگی های دیپلماتیک
آقای ظریف در اظهارات عجیبی اتهام پولشوئی در ایران را تائید و به نقش برخی نهادها در آن اشاره کردند که وقتی هزاران میلیارد تومان گردش پولشوئی دارند، دهها میلیارد هزینه برای کار تبلیغاتی علیه سی افت تی و غیره خیلی عجیب نیست.
این ادعا ضمن اینکه تهمت زننده ای به منتقدین است، در حالی بیان می شود که مدتهاست دولت های ضدایرانی با همین اتهام به دنبال تحریم مضاعف جمهوری اسلامی اند.
هرچند این اظهارات اگر درست باشد که نیست، ابتدا انگشت اتهام را سمت خود دولت می برد؛ ولی از این مهمتر یک سوال ساده است و آن اینکه؛ این ادعا در چنین شرایطی چه آثاری بر کشور تحمیل می کند؟ این کشور و مردم چرا باید برای این سطح ناشی گری دیپلماتیک هزینه دهند؟
اظهارات آقای دیپلماتیک را در گذشته هم مرور کنید؛ هر انسان با خردی و در هر سطحی از شناختی، متوجه است که در مواجهه با رقیب نباید اظهار ضعف کرد؛ چه رسد که در شرایط جنگی و در صحنه مبارزه با دشمن باشیم.
وزیر محترم خارجه چندی پیش اعتراف کردند که در ماجرای برجام اشتباه کردند به وعده های شفاهی جان کری اعتماد کردند. تاریخ درباره این سطح از اشتباه چه قضاوتی خواهد کرد؟
این آقای ظریف همان است که در ابتدای مذاکرات هسته ای گفت آمریکا از چهارتا تانک و موشک ما نمی ترسد و ادامه داد:" آيا شما فکر کرده‌ايد آمريکا که با يک بمبش می‌تواند تمام سيستم‌های نظامی ما را از کار بيندازد، از سيستم نظامی ما می‌ترسد؟"
تعابیری که چندی بعد مورد انتقاد رهبر انقلاب قرار گرفت و فرمودند خوبست برای برخی مسئولین تورهای علمی و نظامی برگذار شود.
بگذریم از اینکه در همان ایام مذاکره، رئیس جمهور محترم با صدای بلند گفتند خزانه کشور خالی است. همه فخرفروشی آقایان به قدرت دیپلماتیکی و توان مذاکراتی شان در همین سطح است؟
این اظهارات آقای ظریف را بگذارید کنار سخنان وی در اندیشکده شورای روابط خارجی آمریکا که مذاکرات را با تحولات سیاسی در داخل ایران پیوند زده بود که اگر مذاکرات پیش نرود اصلاح طلبان به مجلس راه نمی یابند.
یا اینکه در اوج اختلاف ایران و عربستان، برای پادشاه پیام تبریک می فرستد ویا می گوید ایران و عربستان برادرند و اختلافات موجود، ناشی از اختلاف روایت هاست. آقای ظریف همانست که در ماجرای تعدی امارات به جزایر سه گانه، می گوید حاضریم سر مالکیت ابوموسی هم مذاکره کنیم.
سوال اصلی این است که این سطح از اظهارات ناشیانه و ضدملی، با کدام معیار دیپلماتیک قابل توجیه است؟ چطور این سخنان را تحلیل کنیم؟ خود آقای ظریف راهنمائی کنند.
در بهترین حالت و با تسامح، ما گرفتار مدیرانی هستیم که به جهت اعتقادی و اخلاقی با کمترین تهدیدی چنان دچار ترس و و نفس تنگی ناشی از تهدید دشمن می شوند که توان تحلیل مسائل ساده را هم از کف می دهند؛ و البته این برداشت بهترین گمانه زنی است. خاصه وقتی که مشاهده می شود آقای ظریف چند هفته پیش همین جنس اتهامات و سخنان را در جلسه غیرعلنی با مدیران رسانه ها مطرح کرده بودند.
@mahdian_mohsen
آقای ظریف در اظهارات عجیبی اتهام پولشوئی در ایران را تائید و به نقش برخی نهادها در آن اشاره کردند که وقتی هزاران میلیارد تومان گردش پولشوئی دارند، دهها میلیارد هزینه برای کار تبلیغاتی علیه سی افت تی و غیره خیلی عجیب نیست.
این ادعا ضمن اینکه تهمت زننده ای به منتقدین است، در حالی بیان می شود که مدتهاست دولت های ضدایرانی با همین اتهام به دنبال تحریم مضاعف جمهوری اسلامی اند.
هرچند این اظهارات اگر درست باشد که نیست، ابتدا انگشت اتهام را سمت خود دولت می برد؛ ولی از این مهمتر یک سوال ساده است و آن اینکه؛ این ادعا در چنین شرایطی چه آثاری بر کشور تحمیل می کند؟ این کشور و مردم چرا باید برای این سطح ناشی گری دیپلماتیک هزینه دهند؟
اظهارات آقای دیپلماتیک را در گذشته هم مرور کنید؛ هر انسان با خردی و در هر سطحی از شناختی، متوجه است که در مواجهه با رقیب نباید اظهار ضعف کرد؛ چه رسد که در شرایط جنگی و در صحنه مبارزه با دشمن باشیم.
وزیر محترم خارجه چندی پیش اعتراف کردند که در ماجرای برجام اشتباه کردند به وعده های شفاهی جان کری اعتماد کردند. تاریخ درباره این سطح از اشتباه چه قضاوتی خواهد کرد؟
این آقای ظریف همان است که در ابتدای مذاکرات هسته ای گفت آمریکا از چهارتا تانک و موشک ما نمی ترسد و ادامه داد:" آيا شما فکر کرده‌ايد آمريکا که با يک بمبش می‌تواند تمام سيستم‌های نظامی ما را از کار بيندازد، از سيستم نظامی ما می‌ترسد؟"
تعابیری که چندی بعد مورد انتقاد رهبر انقلاب قرار گرفت و فرمودند خوبست برای برخی مسئولین تورهای علمی و نظامی برگذار شود.
بگذریم از اینکه در همان ایام مذاکره، رئیس جمهور محترم با صدای بلند گفتند خزانه کشور خالی است. همه فخرفروشی آقایان به قدرت دیپلماتیکی و توان مذاکراتی شان در همین سطح است؟
این اظهارات آقای ظریف را بگذارید کنار سخنان وی در اندیشکده شورای روابط خارجی آمریکا که مذاکرات را با تحولات سیاسی در داخل ایران پیوند زده بود که اگر مذاکرات پیش نرود اصلاح طلبان به مجلس راه نمی یابند.
یا اینکه در اوج اختلاف ایران و عربستان، برای پادشاه پیام تبریک می فرستد ویا می گوید ایران و عربستان برادرند و اختلافات موجود، ناشی از اختلاف روایت هاست. آقای ظریف همانست که در ماجرای تعدی امارات به جزایر سه گانه، می گوید حاضریم سر مالکیت ابوموسی هم مذاکره کنیم.
سوال اصلی این است که این سطح از اظهارات ناشیانه و ضدملی، با کدام معیار دیپلماتیک قابل توجیه است؟ چطور این سخنان را تحلیل کنیم؟ خود آقای ظریف راهنمائی کنند.
در بهترین حالت و با تسامح، ما گرفتار مدیرانی هستیم که به جهت اعتقادی و اخلاقی با کمترین تهدیدی چنان دچار ترس و و نفس تنگی ناشی از تهدید دشمن می شوند که توان تحلیل مسائل ساده را هم از کف می دهند؛ و البته این برداشت بهترین گمانه زنی است. خاصه وقتی که مشاهده می شود آقای ظریف چند هفته پیش همین جنس اتهامات و سخنان را در جلسه غیرعلنی با مدیران رسانه ها مطرح کرده بودند.
@mahdian_mohsen
❤️راز دعای رسول ترک در حق حاج اکبرناظم
یک بیت قدیمی هست که خیلی از مداح ها خواندند و احتمالن شما هم شنیدید و آشنائید. خدا رحمت کنه #سیدجواد_ذاکر را؛ این غزل را با این مطلع زیاد می خواند: " سودا زده طره جانانه ام امشب..." #حاج_منصور هم می گفت از اشعار دوره جوانی ام همین یک بیت را به خاطر دارم.
اما این بیت یک داستان جالب هم دارد. یک روز مرحوم #حاج_اکبرناظم با ناخوشی از کوچه ای گذر می کرد که #رسول_ترک او را می بیند. رسول از حال غمین حاج اکبر می پرسد و او می گوید فلان جا وعده کردم منبر روم و روضه بخوانم اما گرفتار بیماری شدم و شرایطش را ندارم. رسول دست روی شانه حاج اکبر گذاشته و همین بیت را می خواند: "سودا زده طره جانانه ام امشب...زنجیر بیارید که دیوانه ام امشب..." بی درنگ صدای حاج اکبر باز می شود و باقی ماجرا...
این بیت از غزل شمس العرفا، استاد #مفتون_همدانی است. شاعری که گفته می شود استاد #شهریار در شعر علی "ای همای رحمت..." به استقبال از شعر او رفته است.
اما یک نکته درین بیت نهفته است که اگر از مفتون نبود شاید توجهی نمی کردم. #طره یعنی چی؟ طره، چند تار موی سیاهی است که روی پیشانی ریخته می شود و بسیار چهره معشوق را زیبا می کند. طره در ادبیات عرفانی با #گیسو و #زلف متفاوت است. زلف یا نماد کثرات و ماسوی الله است و یا تجلی ذات به صفات جلالی الهی. گیسو نماد ریسمان و حبل الله است. اما طره و موی پریشان روی پیشانی، تجلی ذات به صفات جمالی است.
سودا زده طره جانانه، یعنی شیدا و جنون زده و فانی در زیبایی معشوق و صفات جمالی الهی. همه این مقدمه را گفتم برای همین یک نکته؛ #راز دعای رسول ترک در حق حاج اکبرناظم در توجه دادن به زیبایی ها و نعمات این عالم است که راس همه آنها نیز نعمت اهل بیت است که: "عالم اسیر طره جانانه علیست...."
برای استجابت دعا لازم نیست حتمن مستجاب الدعوه باشیم. قصه رسول ترک و هزارن قصه شبیه بدان هم خیلی عجیب نیست. سرِّ این استجابت در رعایت قواعد دعاست. دیدن زیبایی و نعمات و شاکری و بعد از آن، درخواست و تقاضا.
🙏دعای اجتماعی این روزهای ما نیز، بی توجه به نعماتی که پیرامون ماست، به عرش نخواهد رسید. #خبر_خوب
@mahdian_mohsen
یک بیت قدیمی هست که خیلی از مداح ها خواندند و احتمالن شما هم شنیدید و آشنائید. خدا رحمت کنه #سیدجواد_ذاکر را؛ این غزل را با این مطلع زیاد می خواند: " سودا زده طره جانانه ام امشب..." #حاج_منصور هم می گفت از اشعار دوره جوانی ام همین یک بیت را به خاطر دارم.
اما این بیت یک داستان جالب هم دارد. یک روز مرحوم #حاج_اکبرناظم با ناخوشی از کوچه ای گذر می کرد که #رسول_ترک او را می بیند. رسول از حال غمین حاج اکبر می پرسد و او می گوید فلان جا وعده کردم منبر روم و روضه بخوانم اما گرفتار بیماری شدم و شرایطش را ندارم. رسول دست روی شانه حاج اکبر گذاشته و همین بیت را می خواند: "سودا زده طره جانانه ام امشب...زنجیر بیارید که دیوانه ام امشب..." بی درنگ صدای حاج اکبر باز می شود و باقی ماجرا...
این بیت از غزل شمس العرفا، استاد #مفتون_همدانی است. شاعری که گفته می شود استاد #شهریار در شعر علی "ای همای رحمت..." به استقبال از شعر او رفته است.
اما یک نکته درین بیت نهفته است که اگر از مفتون نبود شاید توجهی نمی کردم. #طره یعنی چی؟ طره، چند تار موی سیاهی است که روی پیشانی ریخته می شود و بسیار چهره معشوق را زیبا می کند. طره در ادبیات عرفانی با #گیسو و #زلف متفاوت است. زلف یا نماد کثرات و ماسوی الله است و یا تجلی ذات به صفات جلالی الهی. گیسو نماد ریسمان و حبل الله است. اما طره و موی پریشان روی پیشانی، تجلی ذات به صفات جمالی است.
سودا زده طره جانانه، یعنی شیدا و جنون زده و فانی در زیبایی معشوق و صفات جمالی الهی. همه این مقدمه را گفتم برای همین یک نکته؛ #راز دعای رسول ترک در حق حاج اکبرناظم در توجه دادن به زیبایی ها و نعمات این عالم است که راس همه آنها نیز نعمت اهل بیت است که: "عالم اسیر طره جانانه علیست...."
برای استجابت دعا لازم نیست حتمن مستجاب الدعوه باشیم. قصه رسول ترک و هزارن قصه شبیه بدان هم خیلی عجیب نیست. سرِّ این استجابت در رعایت قواعد دعاست. دیدن زیبایی و نعمات و شاکری و بعد از آن، درخواست و تقاضا.
🙏دعای اجتماعی این روزهای ما نیز، بی توجه به نعماتی که پیرامون ماست، به عرش نخواهد رسید. #خبر_خوب
@mahdian_mohsen
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
#چالش_تصویر بزرگترین چالش این روزهای جمهوری اسلامی است.
در برنامه ی #اینجا در شبکه چهارم سیما به این موضوع پرداختم.
@mahdian_mohsen
در برنامه ی #اینجا در شبکه چهارم سیما به این موضوع پرداختم.
@mahdian_mohsen
شعارهای شنیده نشده از هفت تپه
روی بلندی ایستاده و بلندگو دستی گرفته است و فریاد می کشد که اگر ده ماه حقوق هم بدهند تا خصوصی سازی در این منطقه است ، اعتراضات ادامه دارد. درخواست ما دولتی شدن شرکت است.
این مطالبه یعنی چی؟ فریاد کارگر محروم است؟
ابعاد ماجرا را دوباره ارزیابی کنیم. درخواست کارگرها دو بخش دارد؛ حقوق معوقه و تغییر مالکیت. معوقات که روشن است؛ سه ماه است حقوق نگرفتند. باعث شرمساری است که این کارگران بی نوا شعار می دهند: گرسنه ایم، گرسنه...
اما درباره مطالبه دوم ماجرا متفاوت است. در ابتدا به نظر می رسید این خواسته ناشی از عدم شفافیت و عدم پاسخگوئی مناسب مسئولین است اما به مرور زمان و با تغییر جنس شعارها این مطالبه رنگ دیگری گرفته است.
نمانیده این بخش از کارگرها شعار می دهد: نان، کار، آزادی. این شعار از کجا آمده است؟ اما پیش از ارزیابی این شعار حرف مهمتری وجود دارد.
دور برگردان مالکیت یعنی چی؟ چرا باید آنچه یکبار مالکیتش تغییر کرده است، مجدد دولتی شود؟ منطق این درخواست چیست که به تجمعات رسیده است؟
برداشت اولیه این بود که نسبت به فرآیند واگذاری شرکت اعتراضاتی وجود دارد. استدلال معترضین چیست؟ یکم. خریداران کم سن و سال بودند. دوم. واگذاری بدون هماهنگی با مسولان محلی بوده و امام جمعه و نماینده شهر مخالفت داشتند. سوم اینکه خریدار شرکت نالایق و ناکارامد است. یا...
نیاز به توضیح نیست که هیچ کدام از استدلال ها، اعتبار لازم را برای فسخ یک معامله ندارد. حتا ناکارآمدی خریدار با فرض صحت، دلیلی برای بازگشت به دولت نیست.
مشکل خصوصی سازی البته ساختاری است. متاسفانه همه دولت ها نگاه شان به واگذاری ها صرفا درآمدزایی است و به سرنوشت شرکت بی اعتنا هستند. اما این دلیل بر نقض قانون یا فسخ معامله نیست.
اعتراض برخی کارگرها به جهت نگرانی از آینده شغلی شان توجیه دارد، اما سبک شعارهای متعصبانه و با عصبیت در تجمعات سندیکای کارگری نشان از یک اعتراض ایدئولوژیک دارد. گرایش های مارکسیستی در این تجمعات مشهود است و بدون شک جریان انحرافی و آدرس غلط از ماجرای هفت تپه است.
شعار نان کار آزادی به اعتراف خود جریان های مارکسیستی ضدنظام، چکیده اهداف سوسیالیستی طبقه کارگر است که معتقد است تا نابودی نظام حکومتی و تشکیل حاکمیت شورایی کارگری، اعتراضات با همین شعار ادامه دارد. جالب اینکه یکی از شعارهای اصلی هفت تپه "نان کار آزادی اداره شورایی" است.
@mahdian_mohsen
روی بلندی ایستاده و بلندگو دستی گرفته است و فریاد می کشد که اگر ده ماه حقوق هم بدهند تا خصوصی سازی در این منطقه است ، اعتراضات ادامه دارد. درخواست ما دولتی شدن شرکت است.
این مطالبه یعنی چی؟ فریاد کارگر محروم است؟
ابعاد ماجرا را دوباره ارزیابی کنیم. درخواست کارگرها دو بخش دارد؛ حقوق معوقه و تغییر مالکیت. معوقات که روشن است؛ سه ماه است حقوق نگرفتند. باعث شرمساری است که این کارگران بی نوا شعار می دهند: گرسنه ایم، گرسنه...
اما درباره مطالبه دوم ماجرا متفاوت است. در ابتدا به نظر می رسید این خواسته ناشی از عدم شفافیت و عدم پاسخگوئی مناسب مسئولین است اما به مرور زمان و با تغییر جنس شعارها این مطالبه رنگ دیگری گرفته است.
نمانیده این بخش از کارگرها شعار می دهد: نان، کار، آزادی. این شعار از کجا آمده است؟ اما پیش از ارزیابی این شعار حرف مهمتری وجود دارد.
دور برگردان مالکیت یعنی چی؟ چرا باید آنچه یکبار مالکیتش تغییر کرده است، مجدد دولتی شود؟ منطق این درخواست چیست که به تجمعات رسیده است؟
برداشت اولیه این بود که نسبت به فرآیند واگذاری شرکت اعتراضاتی وجود دارد. استدلال معترضین چیست؟ یکم. خریداران کم سن و سال بودند. دوم. واگذاری بدون هماهنگی با مسولان محلی بوده و امام جمعه و نماینده شهر مخالفت داشتند. سوم اینکه خریدار شرکت نالایق و ناکارامد است. یا...
نیاز به توضیح نیست که هیچ کدام از استدلال ها، اعتبار لازم را برای فسخ یک معامله ندارد. حتا ناکارآمدی خریدار با فرض صحت، دلیلی برای بازگشت به دولت نیست.
مشکل خصوصی سازی البته ساختاری است. متاسفانه همه دولت ها نگاه شان به واگذاری ها صرفا درآمدزایی است و به سرنوشت شرکت بی اعتنا هستند. اما این دلیل بر نقض قانون یا فسخ معامله نیست.
اعتراض برخی کارگرها به جهت نگرانی از آینده شغلی شان توجیه دارد، اما سبک شعارهای متعصبانه و با عصبیت در تجمعات سندیکای کارگری نشان از یک اعتراض ایدئولوژیک دارد. گرایش های مارکسیستی در این تجمعات مشهود است و بدون شک جریان انحرافی و آدرس غلط از ماجرای هفت تپه است.
شعار نان کار آزادی به اعتراف خود جریان های مارکسیستی ضدنظام، چکیده اهداف سوسیالیستی طبقه کارگر است که معتقد است تا نابودی نظام حکومتی و تشکیل حاکمیت شورایی کارگری، اعتراضات با همین شعار ادامه دارد. جالب اینکه یکی از شعارهای اصلی هفت تپه "نان کار آزادی اداره شورایی" است.
@mahdian_mohsen
⛔️بدور از هیاهو؛ درباره بازنشسته ها
تعدادی از مدیران بازنشسته صدا و سیما و برخی وزارت خانه ها، با درخواست مدیران بالادستی و مجوز رهبری در مسوولیت خود ابقا شدند. همین خبر نیز بهانه انتقادات گسترده در رسانه ها شده است. منتقدان به این رفتار رانتی و دور زدن قانون اعتراض کردند.
اما این جنجال از 3 جهت قابل تحلیل است.
یکم از جهت رفتار مدیران بازنشسته.
دوم از جهت تلاش برخی نهادها برای حفظ این مدیران.
و سوم از منظر مجوز رهبری به این افراد و نهادها.
مطابق قانون مجلس، مدیران بازنشسته در مجموعه نهادهای دولتی باید بسرعت از قدرت خداحافظی کنند. قانون روشن است و قابل تفسیر هم نیست. نکته مثبت قانون نیز همین صراحت و نداشتن تبصره هایی است که برای مدیران زیادی خواه مفری ایجاد کند.
اما درین میان یک سوال منطقی وجود دارد.
اگر در یک بخش کلیدی کشور، مدیری لایق تر از آنچه هست نداشتیم چه کنیم؟ نمی خواهید بگوئید که چنین فرضی غیرمنطقی است؟
مثلا فرض کنید در یک بخش فنی در ابعاد ملی یک مدیر بازنشسته داشته باشیم و جایگزین هم به هر دلیل نباشد. چه باید کرد؟
ممکن است بگوئید خب تربیت کنیم. حرف درستی است. دهها انتقاد به سبک نظام مدیریتی ما وارد است، اینهم یکی. اما فی الحال چه کنیم؟
ریسک کنیم؟ کدام عقل سلیمی میپذیرد مثلن در یک بخش امنیتی خطر کنیم؟
ممکن است بگوئید خیلی به ندرت پیش می آید.،سلمنا. ولی اصلش را بپذیریدو جوری رفتار نکنیم که گوئی گوشه وحی سائیده است.
پس سوال اول مربوط به ساختار حکومت است، قرار نیست که یک قانون، بن بست اجرایی ایجاد کند. همین که احتمال را پذیرفتیم باید بدنبال راهکار ساختاری و قانونی بود.
سوال اینست که در چنین مواردی چه باید کرد؟ حالا سه منظر ابتدای متن را مرور کنیم.
اگر قانون مفری داشته باشد، کلن همین یک مفر اجرا خواهد شد و باقی قانون تعطیل میشود. اگر هم مجوز کلی به مدیر بالا دستی داده شود، منشا رانت می شود. پس می ماند حکم حکومتی و مجوز رهبری.
منطق مجوز رهبری برای مستثنی شدن برخی مدیران روشن است. راه قانونی برای عبور از بن بست و گرفتن بهانه کم کاری از مدیران ارشد است.
اما درین چهارچوب تعدادی از نهادها برای چند مدیر بازنشسته شان مجوز گرفتند که یکیش صدا و سیماست. وزارت خانه های اطلاعات و نفت و شورای عالی امنیت ملی و غیره هم در این لیست قرار دارند.
اما آیا حقیقتن این مدیران ابقای شان ضرورت داشت؟ اینجا بحث مصداق است و نهاد مربوطه باید پاسخگو باشد که چرا مدیری که درباره لیاقتش حرف و حدیث است را با هزینه کردن از مجوز رهبری نگه داشته است؟ طبیعی است که رهبری به مدیرش اعتماد می کند، اما آیا این اعتماد مجوز لازم برای هر انتخابی است؟ واقعن بهتر از اینها در میان جوانترها نداشتیم؟
و اما بخش آخر مربوط به رفتارشناسی خود مدیران است. بینی و بین الله ماجرا خدمت است یا قدرت؟ کلاه شان را قاضی کنند که این بی آبرویی نزد مردم، نزد خدا توجیه دارد یا یا نه.
@mahdian_mohsen
تعدادی از مدیران بازنشسته صدا و سیما و برخی وزارت خانه ها، با درخواست مدیران بالادستی و مجوز رهبری در مسوولیت خود ابقا شدند. همین خبر نیز بهانه انتقادات گسترده در رسانه ها شده است. منتقدان به این رفتار رانتی و دور زدن قانون اعتراض کردند.
اما این جنجال از 3 جهت قابل تحلیل است.
یکم از جهت رفتار مدیران بازنشسته.
دوم از جهت تلاش برخی نهادها برای حفظ این مدیران.
و سوم از منظر مجوز رهبری به این افراد و نهادها.
مطابق قانون مجلس، مدیران بازنشسته در مجموعه نهادهای دولتی باید بسرعت از قدرت خداحافظی کنند. قانون روشن است و قابل تفسیر هم نیست. نکته مثبت قانون نیز همین صراحت و نداشتن تبصره هایی است که برای مدیران زیادی خواه مفری ایجاد کند.
اما درین میان یک سوال منطقی وجود دارد.
اگر در یک بخش کلیدی کشور، مدیری لایق تر از آنچه هست نداشتیم چه کنیم؟ نمی خواهید بگوئید که چنین فرضی غیرمنطقی است؟
مثلا فرض کنید در یک بخش فنی در ابعاد ملی یک مدیر بازنشسته داشته باشیم و جایگزین هم به هر دلیل نباشد. چه باید کرد؟
ممکن است بگوئید خب تربیت کنیم. حرف درستی است. دهها انتقاد به سبک نظام مدیریتی ما وارد است، اینهم یکی. اما فی الحال چه کنیم؟
ریسک کنیم؟ کدام عقل سلیمی میپذیرد مثلن در یک بخش امنیتی خطر کنیم؟
ممکن است بگوئید خیلی به ندرت پیش می آید.،سلمنا. ولی اصلش را بپذیریدو جوری رفتار نکنیم که گوئی گوشه وحی سائیده است.
پس سوال اول مربوط به ساختار حکومت است، قرار نیست که یک قانون، بن بست اجرایی ایجاد کند. همین که احتمال را پذیرفتیم باید بدنبال راهکار ساختاری و قانونی بود.
سوال اینست که در چنین مواردی چه باید کرد؟ حالا سه منظر ابتدای متن را مرور کنیم.
اگر قانون مفری داشته باشد، کلن همین یک مفر اجرا خواهد شد و باقی قانون تعطیل میشود. اگر هم مجوز کلی به مدیر بالا دستی داده شود، منشا رانت می شود. پس می ماند حکم حکومتی و مجوز رهبری.
منطق مجوز رهبری برای مستثنی شدن برخی مدیران روشن است. راه قانونی برای عبور از بن بست و گرفتن بهانه کم کاری از مدیران ارشد است.
اما درین چهارچوب تعدادی از نهادها برای چند مدیر بازنشسته شان مجوز گرفتند که یکیش صدا و سیماست. وزارت خانه های اطلاعات و نفت و شورای عالی امنیت ملی و غیره هم در این لیست قرار دارند.
اما آیا حقیقتن این مدیران ابقای شان ضرورت داشت؟ اینجا بحث مصداق است و نهاد مربوطه باید پاسخگو باشد که چرا مدیری که درباره لیاقتش حرف و حدیث است را با هزینه کردن از مجوز رهبری نگه داشته است؟ طبیعی است که رهبری به مدیرش اعتماد می کند، اما آیا این اعتماد مجوز لازم برای هر انتخابی است؟ واقعن بهتر از اینها در میان جوانترها نداشتیم؟
و اما بخش آخر مربوط به رفتارشناسی خود مدیران است. بینی و بین الله ماجرا خدمت است یا قدرت؟ کلاه شان را قاضی کنند که این بی آبرویی نزد مردم، نزد خدا توجیه دارد یا یا نه.
@mahdian_mohsen
💐پیشنهاد آدینه ای یک شعر و موسیقی
🥀یکم. مثنوی گل سرخ یا هنرستان عالی مرغان را شنیده یا خوانده اید؟ مرحوم فرشچیان تصویری دارد از یک دختر زیبا در کنار یک گل سرخ و بلبلی شیدا که احتمالا مربوط به همین مثنوی گل سرخ است. این مثنوی 436 بیت است و شاعر آن استاد محمدعلی ریاضی شاعر اهل حکمت است. ابیات استاد ریاضی بر کاشی های حرم حضرت معصومه منقش است. این شاعر خوش قریحه و با معرفت را احتمالن با مثنوی حماسه حضرت عباس با مطلع: " ای حرمت قبله حاجات ما" می شناسید و با این بیت معروف ازین مثنوی که" پنج امامی که تو را دیده اند/ دست علمگیر تو بوسیده اند"
پیشنهاد می کنم مثنوی گل سرخ را بخوانید. داستان دختری زیبا که مدرسه ای تاسیس و همه حیوانات را جمع می کند. درین مدرسه تنها درس عشق می دهند و دخترک برای حیوانات حکم یک محبوب دارد. اما او بعد از مدتی بیمار می شود. حیوانات به تقلا می افتند که دختر را نجات دهند تا اینکه بلبل که مظهر شیفتگی و شیدایی است راز سلامت معشوق را در گلبرگ های گل سرخ می بیند. نزد گل سرخی می رود و خواهش می کند که از گلبرگ هایش برای درمان ببرد که گل می نالد که این زمستان نحیف شدم و گلبرگ هایم دیگر دوا نیست. بلبل پریشان می شود؛ در این حین گل می گوید تنها یک راه می ماند. اگر تیغ و خارهای من از خون سینه ی تو سیراب شوند جان تازه می گیرم و گبرگ هایم اکسیر می شوند و باقی ماجرا ....بلبل پای گل سرخ جان می دهد و دخترک بپا می شود.
🎼دوم. استاد کلهر قطعه ای از سه تار دارد به نام طُرقه. طرقه نام یک پرنده لطیف و عاشق کمال است و یک روز تصمیم می گیرد تا خورشید پربزند. همه پرندگان روی درخت عشاق جمع می شوند و هر پرنده پری بر طوق طرقه می اندازند تا نزد خورشید ببرد و متبرک سازد. طرقه پرواز می کند و به خورشید می رسد و در او سوخته و به فنا می رسد.
طرقه تمثیلی است از فنا شدگان فی الله و بلبل در داستان گل سرخ، نمادی است از جان دادن در راه محبوب.
❤️به نظرشما کدام جلوترند؟ فنای طرقه در محبوب یا جان دادن بلبل در راه معشوق؟ به نظرم بلبل جلوترست. چه آنکه فنا در محبوب، مقدمه جان دادن در راه معشوق است.
این قصه ها برای این روزهای ما کارکردها دارد....
اگر فرصت ندارید 400 بیت بخوانید، مثنوی گل سرخ را با صدای خود استاد ریاضی از اینجا گوش دهید
http://yon.ir/Ra7Zl
وقطعه موسیقیایی استاد کلهر را اینجا گوش دهید
http://yon.ir/cboms
@mahdian_mohsen
🥀یکم. مثنوی گل سرخ یا هنرستان عالی مرغان را شنیده یا خوانده اید؟ مرحوم فرشچیان تصویری دارد از یک دختر زیبا در کنار یک گل سرخ و بلبلی شیدا که احتمالا مربوط به همین مثنوی گل سرخ است. این مثنوی 436 بیت است و شاعر آن استاد محمدعلی ریاضی شاعر اهل حکمت است. ابیات استاد ریاضی بر کاشی های حرم حضرت معصومه منقش است. این شاعر خوش قریحه و با معرفت را احتمالن با مثنوی حماسه حضرت عباس با مطلع: " ای حرمت قبله حاجات ما" می شناسید و با این بیت معروف ازین مثنوی که" پنج امامی که تو را دیده اند/ دست علمگیر تو بوسیده اند"
پیشنهاد می کنم مثنوی گل سرخ را بخوانید. داستان دختری زیبا که مدرسه ای تاسیس و همه حیوانات را جمع می کند. درین مدرسه تنها درس عشق می دهند و دخترک برای حیوانات حکم یک محبوب دارد. اما او بعد از مدتی بیمار می شود. حیوانات به تقلا می افتند که دختر را نجات دهند تا اینکه بلبل که مظهر شیفتگی و شیدایی است راز سلامت معشوق را در گلبرگ های گل سرخ می بیند. نزد گل سرخی می رود و خواهش می کند که از گلبرگ هایش برای درمان ببرد که گل می نالد که این زمستان نحیف شدم و گلبرگ هایم دیگر دوا نیست. بلبل پریشان می شود؛ در این حین گل می گوید تنها یک راه می ماند. اگر تیغ و خارهای من از خون سینه ی تو سیراب شوند جان تازه می گیرم و گبرگ هایم اکسیر می شوند و باقی ماجرا ....بلبل پای گل سرخ جان می دهد و دخترک بپا می شود.
🎼دوم. استاد کلهر قطعه ای از سه تار دارد به نام طُرقه. طرقه نام یک پرنده لطیف و عاشق کمال است و یک روز تصمیم می گیرد تا خورشید پربزند. همه پرندگان روی درخت عشاق جمع می شوند و هر پرنده پری بر طوق طرقه می اندازند تا نزد خورشید ببرد و متبرک سازد. طرقه پرواز می کند و به خورشید می رسد و در او سوخته و به فنا می رسد.
طرقه تمثیلی است از فنا شدگان فی الله و بلبل در داستان گل سرخ، نمادی است از جان دادن در راه محبوب.
❤️به نظرشما کدام جلوترند؟ فنای طرقه در محبوب یا جان دادن بلبل در راه معشوق؟ به نظرم بلبل جلوترست. چه آنکه فنا در محبوب، مقدمه جان دادن در راه معشوق است.
این قصه ها برای این روزهای ما کارکردها دارد....
اگر فرصت ندارید 400 بیت بخوانید، مثنوی گل سرخ را با صدای خود استاد ریاضی از اینجا گوش دهید
http://yon.ir/Ra7Zl
وقطعه موسیقیایی استاد کلهر را اینجا گوش دهید
http://yon.ir/cboms
@mahdian_mohsen
YouTube
هنرستان عالی مرغان
هنرستان عالی مرغان اثر جاودانه و بی نظیر شاعر نامدار استان یزد روانشاد سید محمد علی ریاضی یزدی است که برای اولین بار به عنوان هدیه به شیفتگان فرهنگ و ادب ایر...
🌓از علیزاده تا صدرالساداتی...
#چالش_عدالتخواهی
عدالتخواهی در انقلاب اسلامی همواره یک جریان چالش برانگیز بوده است. عدالتخواهی درین کشور به جهت گفتمانی عمدتن بسمت جریان های مارکسیستی متمایل شده است و در اجرا نیز یا در نهایت به افسردگی رسیدند مثل استاد حکیمی و یا از چارچوب انقلاب خارج شدند مثل جریان احمدی نژاد.
در مواردی هم گفتمان عدالتخواهی اگر چپ مالیزه نشده، گرفتاردوگانه امام و رهبری شدند و تصور کردند رهبری مثل امام انقلابی و عدالتخواه نیست.
اما چرا این اتفاق می افتد؟ چطور می توان یک انقلابی عدالتخواه بود که نه به افسردگی رسید و نه از نظام خارج شد؟
ابتدا دو مقدمه کلیدی داریم؛
یکم. پرچم عدالت خواهی در این روزگار در ابعاد جهانی به دست کیست؟ حتمن میگوید انقلاب اسلامی. اگر اینطور فکر نمی کنید ادامه این متن بکارتان نمی آید. یک جبهه، استکبار امپریالیسم است و یک جبهه انقلاب اسلامی.
دوم. بزرگترین اقدام عدالتخواه چیست؟ باید ببینیم برای مبارزه با ظلم بزرگ در این عالم، چطور تقابل با جبهه استبکار را باید تقویت کنیم. پس بزرگترین اقدام عدالتخواهی کمک به انقلاب اسلامی است.
اما ازین دو مقدمه یک نتیجه بسیار مهم می گیریم؛ لطفن دقت فرمائید.
ما انقلاب را با عدالت می سنجیم نه عدالت را با انقلاب. رهبری و ولایت را هم با عدالت می سنجیم نه عدالت را با ایندو.
اما؛
برای رسیدن به عدالت بزرگ که ایستادن مقابل مظهر شیطان اکبر است، ولایت و رهبری و انقلاب یک مقدمه است.
مثل ساده بزنم. وضو مهمترست یا نماز؟ روشن است نماز. اما وضو مقدمه نمازست. بدون وضو به نماز نمی رسیم.
نتیجه اینکه؛
عدالتی عدالت است که این مقدمه اصلی را بهم نزند. نمی شود به اسم عدالتخواهی این مقدمه را ویران ساخت که این خود بزرگترین بی عدالتی است چون فرصت مبارزه با ظلم عالمگیر امپریالیسم را از بین می برد.
خب؟ یعنی در مقابل اشکالات انقلاب اسلامی سکوت کنیم؟ یعنی بی عدالتی های داخلی و فساد درونی را نبینیم؟
خیر. باید عدالتخواه بود و محکم در مقابل انحرافات انقلاب ایستاد که این نیز خود بلند کردن بیرق اصلی عدالتخواهی جهانی و مبارزه با ابرظالمان شیطانی است.
اما؛ اینجا می رسیم به مصداق علیزاده و صدرالساداتی.
هرچند نباید در مصداق ماند. ایندو در همه دوران ها بوده اند و خواهند بود؛ نمادند.
معتقدم هردوبزرگوار نیت اصلاحی و عدالت خواهانه دارند. بنابراین در نیت ها چند و چون نمی کنم و با حسن ظن رفتار می کنیم. هردو نیز تلاش می کنند عدالتخواه باشند؛ اما یک اختلاف کلیدی بین ایندوست.
این اختلاف دقیقن مرتبط به رعایت این مقدمه است. یعنی چی؟ از کجا متوجه شویم که یک عدالتخواه، این مقدمه را رعایت کرده است؟
پاسخ: از فهمی که درباره اهم و مهم عدالتخواهی دارد. از شناختی که درباره اصل و فرع دارد.
از هیچ ظلمی در این عالم نباید گذشت؛ برای خلخال ربودن از پای زن یهودی باید جان داد. اما عدالتخواه واقعی وقتی سایه بزرگ ظالم اصلی را بالای سر کشورش می بیند، درگیر لات پس محله و پس کوچه ها نمی شود.
یعنی وقتی لات کوچه اش را در حال ظلم دید رها می کند؟ خیر. با ظلم مبارزه می کند اما مراقبت می کند این مبارزه با ظلم، ظالم اصلی را تقویت نکند. چطور ممکن است؟ ظالم هفت تپه چکار دارد به امپریالیسم؟ مبارزه ای که معنویت و اخلاق را در انقلاب اسلامی تضعیف و قانون شکنی کند و در نهایت، انقلاب را ظالم جلوه دهد، به ظالم بزرگ، خواسته یا ناخواسته کمک کرده است.
علیزاده این مقدمه را فهم کرده است و امروز تمام تلاشش مقابله با جریانیست که اصل انقلاب را هدف گرفته اند. اما صدرالساداتی همه تلاشش معطوف به زندگی اشرافی فلان آقازاده و ساعت و کفش بهمان کوچک زاده است. در مصداق نمانید؛ غرضم روش هاست.
رمز عدالتخواهی داخلی و مبارزه با خرده ظلم ها، نگاه کردن مستمر به رابطه طولی این خرده عدالت ها با عدالت اکبر است. اگر هنر امتداد دادن ده ونک و هفت تپه با تقویت انقلاب اسلامی را داریم بسم الله. در غیر اینصورت به اسم دفاع از بی نوا و کارگر گرفتار بی عدالتی بزرگتر شدیم.
عدالت خواهی که سرش را پایین بندازد و عدالت بزرگتر را نبیند، در فریادهایی که برای خرده عدالت ها می کشد، دچار بزرگترین ظلم ها می شود.
لُب این عدالتخواهی رعایت عقلانیت است و نتیجه این عدالتخواهی تقویت معنویت در جامعه است؛ در نهایت عدالت خواهی ضدفساد را تا عدالت خواهی ضدامپریالیستی امتداد می دهد.
حالا؛
نامه اخیر مجمع دانشجویان عدالتخواه دانشگاه تهران به رهبر انقلاب را از این منظر یکبار مرور کنید.
@mahdian_mohsen
#چالش_عدالتخواهی
عدالتخواهی در انقلاب اسلامی همواره یک جریان چالش برانگیز بوده است. عدالتخواهی درین کشور به جهت گفتمانی عمدتن بسمت جریان های مارکسیستی متمایل شده است و در اجرا نیز یا در نهایت به افسردگی رسیدند مثل استاد حکیمی و یا از چارچوب انقلاب خارج شدند مثل جریان احمدی نژاد.
در مواردی هم گفتمان عدالتخواهی اگر چپ مالیزه نشده، گرفتاردوگانه امام و رهبری شدند و تصور کردند رهبری مثل امام انقلابی و عدالتخواه نیست.
اما چرا این اتفاق می افتد؟ چطور می توان یک انقلابی عدالتخواه بود که نه به افسردگی رسید و نه از نظام خارج شد؟
ابتدا دو مقدمه کلیدی داریم؛
یکم. پرچم عدالت خواهی در این روزگار در ابعاد جهانی به دست کیست؟ حتمن میگوید انقلاب اسلامی. اگر اینطور فکر نمی کنید ادامه این متن بکارتان نمی آید. یک جبهه، استکبار امپریالیسم است و یک جبهه انقلاب اسلامی.
دوم. بزرگترین اقدام عدالتخواه چیست؟ باید ببینیم برای مبارزه با ظلم بزرگ در این عالم، چطور تقابل با جبهه استبکار را باید تقویت کنیم. پس بزرگترین اقدام عدالتخواهی کمک به انقلاب اسلامی است.
اما ازین دو مقدمه یک نتیجه بسیار مهم می گیریم؛ لطفن دقت فرمائید.
ما انقلاب را با عدالت می سنجیم نه عدالت را با انقلاب. رهبری و ولایت را هم با عدالت می سنجیم نه عدالت را با ایندو.
اما؛
برای رسیدن به عدالت بزرگ که ایستادن مقابل مظهر شیطان اکبر است، ولایت و رهبری و انقلاب یک مقدمه است.
مثل ساده بزنم. وضو مهمترست یا نماز؟ روشن است نماز. اما وضو مقدمه نمازست. بدون وضو به نماز نمی رسیم.
نتیجه اینکه؛
عدالتی عدالت است که این مقدمه اصلی را بهم نزند. نمی شود به اسم عدالتخواهی این مقدمه را ویران ساخت که این خود بزرگترین بی عدالتی است چون فرصت مبارزه با ظلم عالمگیر امپریالیسم را از بین می برد.
خب؟ یعنی در مقابل اشکالات انقلاب اسلامی سکوت کنیم؟ یعنی بی عدالتی های داخلی و فساد درونی را نبینیم؟
خیر. باید عدالتخواه بود و محکم در مقابل انحرافات انقلاب ایستاد که این نیز خود بلند کردن بیرق اصلی عدالتخواهی جهانی و مبارزه با ابرظالمان شیطانی است.
اما؛ اینجا می رسیم به مصداق علیزاده و صدرالساداتی.
هرچند نباید در مصداق ماند. ایندو در همه دوران ها بوده اند و خواهند بود؛ نمادند.
معتقدم هردوبزرگوار نیت اصلاحی و عدالت خواهانه دارند. بنابراین در نیت ها چند و چون نمی کنم و با حسن ظن رفتار می کنیم. هردو نیز تلاش می کنند عدالتخواه باشند؛ اما یک اختلاف کلیدی بین ایندوست.
این اختلاف دقیقن مرتبط به رعایت این مقدمه است. یعنی چی؟ از کجا متوجه شویم که یک عدالتخواه، این مقدمه را رعایت کرده است؟
پاسخ: از فهمی که درباره اهم و مهم عدالتخواهی دارد. از شناختی که درباره اصل و فرع دارد.
از هیچ ظلمی در این عالم نباید گذشت؛ برای خلخال ربودن از پای زن یهودی باید جان داد. اما عدالتخواه واقعی وقتی سایه بزرگ ظالم اصلی را بالای سر کشورش می بیند، درگیر لات پس محله و پس کوچه ها نمی شود.
یعنی وقتی لات کوچه اش را در حال ظلم دید رها می کند؟ خیر. با ظلم مبارزه می کند اما مراقبت می کند این مبارزه با ظلم، ظالم اصلی را تقویت نکند. چطور ممکن است؟ ظالم هفت تپه چکار دارد به امپریالیسم؟ مبارزه ای که معنویت و اخلاق را در انقلاب اسلامی تضعیف و قانون شکنی کند و در نهایت، انقلاب را ظالم جلوه دهد، به ظالم بزرگ، خواسته یا ناخواسته کمک کرده است.
علیزاده این مقدمه را فهم کرده است و امروز تمام تلاشش مقابله با جریانیست که اصل انقلاب را هدف گرفته اند. اما صدرالساداتی همه تلاشش معطوف به زندگی اشرافی فلان آقازاده و ساعت و کفش بهمان کوچک زاده است. در مصداق نمانید؛ غرضم روش هاست.
رمز عدالتخواهی داخلی و مبارزه با خرده ظلم ها، نگاه کردن مستمر به رابطه طولی این خرده عدالت ها با عدالت اکبر است. اگر هنر امتداد دادن ده ونک و هفت تپه با تقویت انقلاب اسلامی را داریم بسم الله. در غیر اینصورت به اسم دفاع از بی نوا و کارگر گرفتار بی عدالتی بزرگتر شدیم.
عدالت خواهی که سرش را پایین بندازد و عدالت بزرگتر را نبیند، در فریادهایی که برای خرده عدالت ها می کشد، دچار بزرگترین ظلم ها می شود.
لُب این عدالتخواهی رعایت عقلانیت است و نتیجه این عدالتخواهی تقویت معنویت در جامعه است؛ در نهایت عدالت خواهی ضدفساد را تا عدالت خواهی ضدامپریالیستی امتداد می دهد.
حالا؛
نامه اخیر مجمع دانشجویان عدالتخواه دانشگاه تهران به رهبر انقلاب را از این منظر یکبار مرور کنید.
@mahdian_mohsen
💠راز گلدسته های ناتمام این مسجد
از غرب خیابان مصطفی خمینی که وارد شوید و از ضـلع شـمالی بازار سیّد اسماعیل، در داخل کوچه، مسجد و مدرسه علمیه‌ای است به نام فیلسوف الدوله. این بنا توسط میرزا کاظم رشتی با لقب ملک الاطبا از اطبا معروف دوره مظفرالدین شاه در محله چاله میدان ساخته و همان زمان وقف طلاب می شود.
این مسجد بسیار قدیمی و زیبا در طول حیاتش شاگردان بسیاری در دامنش تربیت کرده است که از جمله مهمترین آنها آیت اللّه تنکابنی و مرحوم آیت الله فلسفی و آیت الله حق شناس و البته پاتوق شهید بهشتی بوده است.
💠این مسجد چشم‌نواز با کاشی‌کاری های ظریف و سردر ورودی بسیار هنرمندانه و آجرفرش و ستون های زیبای شبستان و حوض خانه میانه باغچه، دارای یک روح بلند عارفانه و معنوی‌است که مخاطب را با سالها اخلاص در عبادت و تحصیل زهاد و طلاب همراه می‌سازد.
💠 اما از نکات قابل توجه و سوال برانگیز در ساخت این بنا و لابه لای این همه زیبایی و معماری روح نواز، مناره های نیمه تمام مسجد است.
برای بسیاری این سوال مطرح می شود که چرا باید این بنای تاریخی و زیبا، مناره هایش نیمه تمام رها شده باشد.
💠اما راز این مناره های نیمه تمام چیست؟
وقتی مرحوم رشتی مشغول ساخت بوده، اعتنایی به مجاورت مسجد و امام زاده اسماعیل نداشته است و بعد مدتی متوجه می شود مناره های این مسجد اگر مطابق طرح معمار پیش رود از مناره های امام زاده بالاتر می رود. همین می شود که دستور می دهد مناره ها بصورت نیمه کاره رها شود؛ نکند مناره های امام زاده را تحت الشعاع قرار دهد.
چنین بنایی با چنین معرفتی بهشتی پرور می شود.
💠و اما؛
مناره های این بنا در میانه راه متوقف و رها شدند و این نتیجه معرفت عمیقی است که تبختر اجتماعی را مورد نکوهش قرار می دهد.
زیبائی این مبارزه با نفس، این است که در میانه راه باز می گردد. حتا مناره را تخریب هم نمی کند تا در تاریخ این ادب بماند.
http://yon.ir/F6lmJ
@mahdian_mohsen
از غرب خیابان مصطفی خمینی که وارد شوید و از ضـلع شـمالی بازار سیّد اسماعیل، در داخل کوچه، مسجد و مدرسه علمیه‌ای است به نام فیلسوف الدوله. این بنا توسط میرزا کاظم رشتی با لقب ملک الاطبا از اطبا معروف دوره مظفرالدین شاه در محله چاله میدان ساخته و همان زمان وقف طلاب می شود.
این مسجد بسیار قدیمی و زیبا در طول حیاتش شاگردان بسیاری در دامنش تربیت کرده است که از جمله مهمترین آنها آیت اللّه تنکابنی و مرحوم آیت الله فلسفی و آیت الله حق شناس و البته پاتوق شهید بهشتی بوده است.
💠این مسجد چشم‌نواز با کاشی‌کاری های ظریف و سردر ورودی بسیار هنرمندانه و آجرفرش و ستون های زیبای شبستان و حوض خانه میانه باغچه، دارای یک روح بلند عارفانه و معنوی‌است که مخاطب را با سالها اخلاص در عبادت و تحصیل زهاد و طلاب همراه می‌سازد.
💠 اما از نکات قابل توجه و سوال برانگیز در ساخت این بنا و لابه لای این همه زیبایی و معماری روح نواز، مناره های نیمه تمام مسجد است.
برای بسیاری این سوال مطرح می شود که چرا باید این بنای تاریخی و زیبا، مناره هایش نیمه تمام رها شده باشد.
💠اما راز این مناره های نیمه تمام چیست؟
وقتی مرحوم رشتی مشغول ساخت بوده، اعتنایی به مجاورت مسجد و امام زاده اسماعیل نداشته است و بعد مدتی متوجه می شود مناره های این مسجد اگر مطابق طرح معمار پیش رود از مناره های امام زاده بالاتر می رود. همین می شود که دستور می دهد مناره ها بصورت نیمه کاره رها شود؛ نکند مناره های امام زاده را تحت الشعاع قرار دهد.
چنین بنایی با چنین معرفتی بهشتی پرور می شود.
💠و اما؛
مناره های این بنا در میانه راه متوقف و رها شدند و این نتیجه معرفت عمیقی است که تبختر اجتماعی را مورد نکوهش قرار می دهد.
زیبائی این مبارزه با نفس، این است که در میانه راه باز می گردد. حتا مناره را تخریب هم نمی کند تا در تاریخ این ادب بماند.
http://yon.ir/F6lmJ
@mahdian_mohsen
#پاسخ_به_نقد
🔻عدالتخواهی انقلابی یا غیرانقلابی
بعد از انتشار یادداشت "چالش عدالتخواهی/ از علیزاده تا صدرالساداتی" نقدی منتشر شد با عنوان : عدالتخواهی مهمترست یا استکبارستیزی" که در اینجا (https://t.me/K1inUSA/5861) می توانید بخوانید.
نویسنده در نقدشان تلاش کردند نشان دهند که آقای علیزاده به عدالتخواهی داخلی هم پرداخته اند و اینطور نبوده که فقط استکبارستیزی کنند.
بعد هم نتیجه گرفته اند که نویسنده جاده صاف کن این نظریه است که امنیت و مصلحت مهمتر از عدالت و آزادی است.
و اما پاسخ.
عنوان نقد اینست: "عدالتخواهی مهمترست یا استکبارستیزی؟". همین عنوان یعنی مساله و غرض متنی که نقد کرده اند برایشان روشن نیست. اساسن هیچ اشاره ای به دوگانه عدالتخواهی و استکبارستزی نشده است، بلکه دوگانه اصلی، دوگانه عدالتخواهی انقلابی و عدالتخواهی غیرانقلابی است. بگذریم که احدی تا امروز دوگانه عدالتخواهی و استکبارستیزی را مطرح نکرده است و این تعبیر عجیب است چون اساسن چنین دوگانه ای وجود ندارد و ایندو یکی است.
ظاهرن منتقد محترم با دقت یادداشت را مطالعه نکرده اند؛ تا جائیکه اگر اسم مهدیان را در نقدشان نمی آوردند احتمال می دادم متن دیگری را نقد کردند. برین اساس فراتر از ذکر مجدد جملاتی از یادداشت اول، هیچ نکته دیگری لازم نیست اضافه شود.
در همان ابتدای یادداشت اول تصریح کردم عدالتخواهی در داخل، خودش بلند کردن عدالتخواهی در مقابل ظلم جهانی است: "یعنی در مقابل اشکالات انقلاب اسلامی سکوت کنیم؟ یعنی بی عدالتی های داخلی و فساد درونی را نبینیم؟ خیر. باید عدالتخواه بود و محکم در مقابل انحرافات انقلاب ایستاد که این نیز خود بلند کردن بیرق اصلی عدالتخواهی جهانی و مبارزه با ابرظالمان شیطانی است."
در جای دیگر یادداشت اول دقیق تر آمده است: "از هیچ ظلمی در این عالم نباید گذشت؛ برای خلخال ربودن از پای زن یهودی باید جان داد. اما عدالتخواه واقعی وقتی سایه بزرگ ظالم اصلی را بالای سر کشورش می بیند، درگیر لات پس محله و پس کوچه ها نمی شود. یعنی وقتی لات کوچه اش را در حال ظلم دید رها می کند؟ خیر. با ظلم مبارزه می کند اما مراقبت می کند این مبارزه با ظلم، ظالم اصلی را تقویت نکند. "
❗️حالا شما بگوئید از کجای متن اینطور فهمیدند که مبارزه با ظلم جهانی یعنی رها کردن داخل؟
کل حرف در همین یک جمله پایانی یادداشت اول آمده است: " رمز عدالتخواهی داخلی و مبارزه با خرده ظلم ها، نگاه کردن مستمر به رابطه طولی این خرده عدالت ها با عدالت اکبر است. اگر هنر امتداد دادن ده ونک و هفت تپه با تقویت انقلاب اسلامی را داریم بسم الله."
در انتها نیز ظاهرن خیلی عصبانی شدند و نوشته اند: مهدیان جاده صاف کن برای این تئوری است که امنیت و مصلحت مقدم است بر عدالت و آزادی.
باز به یادداشت اول رجوع می کنیم : "ما انقلاب را با عدالت می سنجیم نه عدالت را با انقلاب. رهبری و ولایت را هم با عدالت می سنجیم نه عدالت را با ایندو."
بگذریم ازینکه اساسن مصلحت به معنای دینی اش عین عقلانیت است و خود عدالت.
کفایت می کند و مساله روشن است.
بااین توضیح به نظرشما منتقد محترم همین یادداشت را نقد کردند یا یک یادداشت ذهنی؟ یاچی؟
در نهایت اینکه عدالتخواهی انقلابی یعنی اولن، فهم اهم و مهم و دوم همراستا کردن ایندو. اهم، مبارزه با ظلم جهانی است که پرچمدارش انقلاب اسلامی است. لازم به تذکر نیست که اهم به معنی رها کردن مهم نیست. اولویت نیز به معنای اوّلیت نیست. چه آنکه نماز بر وضو اولویت دارد ولی وضو بر نماز اوّلیت. یکی مقدمه است و یکی مقصد.
یادداشت اول را می توانید اینجا بخوانید
https://t.me/mahdian_mohsen/657
@mahdian_mohsen
🔻عدالتخواهی انقلابی یا غیرانقلابی
بعد از انتشار یادداشت "چالش عدالتخواهی/ از علیزاده تا صدرالساداتی" نقدی منتشر شد با عنوان : عدالتخواهی مهمترست یا استکبارستیزی" که در اینجا (https://t.me/K1inUSA/5861) می توانید بخوانید.
نویسنده در نقدشان تلاش کردند نشان دهند که آقای علیزاده به عدالتخواهی داخلی هم پرداخته اند و اینطور نبوده که فقط استکبارستیزی کنند.
بعد هم نتیجه گرفته اند که نویسنده جاده صاف کن این نظریه است که امنیت و مصلحت مهمتر از عدالت و آزادی است.
و اما پاسخ.
عنوان نقد اینست: "عدالتخواهی مهمترست یا استکبارستیزی؟". همین عنوان یعنی مساله و غرض متنی که نقد کرده اند برایشان روشن نیست. اساسن هیچ اشاره ای به دوگانه عدالتخواهی و استکبارستزی نشده است، بلکه دوگانه اصلی، دوگانه عدالتخواهی انقلابی و عدالتخواهی غیرانقلابی است. بگذریم که احدی تا امروز دوگانه عدالتخواهی و استکبارستیزی را مطرح نکرده است و این تعبیر عجیب است چون اساسن چنین دوگانه ای وجود ندارد و ایندو یکی است.
ظاهرن منتقد محترم با دقت یادداشت را مطالعه نکرده اند؛ تا جائیکه اگر اسم مهدیان را در نقدشان نمی آوردند احتمال می دادم متن دیگری را نقد کردند. برین اساس فراتر از ذکر مجدد جملاتی از یادداشت اول، هیچ نکته دیگری لازم نیست اضافه شود.
در همان ابتدای یادداشت اول تصریح کردم عدالتخواهی در داخل، خودش بلند کردن عدالتخواهی در مقابل ظلم جهانی است: "یعنی در مقابل اشکالات انقلاب اسلامی سکوت کنیم؟ یعنی بی عدالتی های داخلی و فساد درونی را نبینیم؟ خیر. باید عدالتخواه بود و محکم در مقابل انحرافات انقلاب ایستاد که این نیز خود بلند کردن بیرق اصلی عدالتخواهی جهانی و مبارزه با ابرظالمان شیطانی است."
در جای دیگر یادداشت اول دقیق تر آمده است: "از هیچ ظلمی در این عالم نباید گذشت؛ برای خلخال ربودن از پای زن یهودی باید جان داد. اما عدالتخواه واقعی وقتی سایه بزرگ ظالم اصلی را بالای سر کشورش می بیند، درگیر لات پس محله و پس کوچه ها نمی شود. یعنی وقتی لات کوچه اش را در حال ظلم دید رها می کند؟ خیر. با ظلم مبارزه می کند اما مراقبت می کند این مبارزه با ظلم، ظالم اصلی را تقویت نکند. "
❗️حالا شما بگوئید از کجای متن اینطور فهمیدند که مبارزه با ظلم جهانی یعنی رها کردن داخل؟
کل حرف در همین یک جمله پایانی یادداشت اول آمده است: " رمز عدالتخواهی داخلی و مبارزه با خرده ظلم ها، نگاه کردن مستمر به رابطه طولی این خرده عدالت ها با عدالت اکبر است. اگر هنر امتداد دادن ده ونک و هفت تپه با تقویت انقلاب اسلامی را داریم بسم الله."
در انتها نیز ظاهرن خیلی عصبانی شدند و نوشته اند: مهدیان جاده صاف کن برای این تئوری است که امنیت و مصلحت مقدم است بر عدالت و آزادی.
باز به یادداشت اول رجوع می کنیم : "ما انقلاب را با عدالت می سنجیم نه عدالت را با انقلاب. رهبری و ولایت را هم با عدالت می سنجیم نه عدالت را با ایندو."
بگذریم ازینکه اساسن مصلحت به معنای دینی اش عین عقلانیت است و خود عدالت.
کفایت می کند و مساله روشن است.
بااین توضیح به نظرشما منتقد محترم همین یادداشت را نقد کردند یا یک یادداشت ذهنی؟ یاچی؟
در نهایت اینکه عدالتخواهی انقلابی یعنی اولن، فهم اهم و مهم و دوم همراستا کردن ایندو. اهم، مبارزه با ظلم جهانی است که پرچمدارش انقلاب اسلامی است. لازم به تذکر نیست که اهم به معنی رها کردن مهم نیست. اولویت نیز به معنای اوّلیت نیست. چه آنکه نماز بر وضو اولویت دارد ولی وضو بر نماز اوّلیت. یکی مقدمه است و یکی مقصد.
یادداشت اول را می توانید اینجا بخوانید
https://t.me/mahdian_mohsen/657
@mahdian_mohsen
در دفاع از استاد
بی تقوایی رسانه ای همیشه بوده و هست ولی در مواردی و آنهم از سوی برخی مدعیان دینداری و عدالتخواهی آزاردهنده است.
نامه ای از استاد خسروپناه منتشر شده است که از مدیر آموزش پرورش استان خواستند با انتقال همشیره شان به قم موافقت کنند. تا اینجای ماجرا همه چیز قانونی است و هیچ طلب رانتی وجود ندارد. همه اختلاف سر یک جمله است: "تقاضای بنده این است که برای انتقال به شهر قم و همکاری در یکی از پست های مدیریت جنابعالی همکاری لازم را مبذول فرمائید"
همین جمله نیز موجب هتک و بی آبروکردن شده که ای خلق الله؛ چه نشسته اید که فلان روحانی ریا کارست و چه و چه.
دو نکته و تمام؛
یکم. اولن روی عبارت "مدیریت جنابعالی" تامل کنید. اگر گفته می شد "یکی از پست های مدیریتی جنابعالی" یعنی تقاضای رانت. اما "مدیریت جنابعالی" به معنی تقاضای انتقال به یکی از بخش های مسئولیت مدیر مربوطه است. واقعن پیچیده است؟
اما فرض کنیم متن کژتابی دارد؛ سلمنا
دوم و مهمتر. اگر متن ابهام داشت-که ندارد- و نویسنده در مظان اتهام قرار گرفت حکم چیست؟ مخاطبم جریان مومن و انقلابی است نه این و آن. چرا با حسن ظن با بزرگان مان برخورد نمی کنیم؟ استاد خسروپناه را امروز و دیروز شناختیم؟ استاد فلسفه وعرفان و اخلاق را با یک سوظن گذاشتیم و گذشتیم؟ رواست؟ با کدام حجت دینی و اخلاقی؟
ماجرای آقای خسروپناه یکی از دهها نمونه است. گویا تنها چیزی که اینروزها قیمت ندارد آبروی مومن است و برای به خاک کشیدن داشته هایمان مسابقه گذاشتیم.
حتمن ظلم کردیم و خلاص.
@mahdian_mohsen
بی تقوایی رسانه ای همیشه بوده و هست ولی در مواردی و آنهم از سوی برخی مدعیان دینداری و عدالتخواهی آزاردهنده است.
نامه ای از استاد خسروپناه منتشر شده است که از مدیر آموزش پرورش استان خواستند با انتقال همشیره شان به قم موافقت کنند. تا اینجای ماجرا همه چیز قانونی است و هیچ طلب رانتی وجود ندارد. همه اختلاف سر یک جمله است: "تقاضای بنده این است که برای انتقال به شهر قم و همکاری در یکی از پست های مدیریت جنابعالی همکاری لازم را مبذول فرمائید"
همین جمله نیز موجب هتک و بی آبروکردن شده که ای خلق الله؛ چه نشسته اید که فلان روحانی ریا کارست و چه و چه.
دو نکته و تمام؛
یکم. اولن روی عبارت "مدیریت جنابعالی" تامل کنید. اگر گفته می شد "یکی از پست های مدیریتی جنابعالی" یعنی تقاضای رانت. اما "مدیریت جنابعالی" به معنی تقاضای انتقال به یکی از بخش های مسئولیت مدیر مربوطه است. واقعن پیچیده است؟
اما فرض کنیم متن کژتابی دارد؛ سلمنا
دوم و مهمتر. اگر متن ابهام داشت-که ندارد- و نویسنده در مظان اتهام قرار گرفت حکم چیست؟ مخاطبم جریان مومن و انقلابی است نه این و آن. چرا با حسن ظن با بزرگان مان برخورد نمی کنیم؟ استاد خسروپناه را امروز و دیروز شناختیم؟ استاد فلسفه وعرفان و اخلاق را با یک سوظن گذاشتیم و گذشتیم؟ رواست؟ با کدام حجت دینی و اخلاقی؟
ماجرای آقای خسروپناه یکی از دهها نمونه است. گویا تنها چیزی که اینروزها قیمت ندارد آبروی مومن است و برای به خاک کشیدن داشته هایمان مسابقه گذاشتیم.
حتمن ظلم کردیم و خلاص.
@mahdian_mohsen