قلم، عصای من است،
سالهای زیادیست به او تکیه کرده ام!
اشک های جوهری اَش
حرف های نگفته ی من است
که هر شب
روی شانه ی کاغذها خالی می کند !
او با من می خندد، می گرید،
خَم می شود، می شکند
وَ از دوباره سرِ پا می ایستد...
خوب می دانم که روزی هر دو،
پا به پای هم "جوهر" تمام خواهیم کرد...
به لطفِ قلم اما
با همه ی کلمه ها قوم و خویش شده ام.
واژه های قد و نیم قد زیادی
از سَر و کولِ کاغذهای من بالا می روند !
من درِ خانه ی احساسم را
به روی تمام واژه ها باز گذاشته ام
از این روست که در لحظه های تاریک،
شعر می آید و دفترم را روشن می کند.
قلم همچنان
در سکوتِ سپیدِ کاغذهایم
دست به عصا راه می رود،
محتاط است و نمی گذارد
وقت و بی وقت غصه هایم بیدار شوند!
من ولی
رفیقِ خوبی نیستم
خیلی وقت ها پشتِ گوش می اندازمش!
#مینا_آقازاده
#قلم_بخشی_از_مقدمه
#کتاب_با_چتر_به_خواندنم_بیا
#انتشارات_فصل_پنجم_١٣٩٣_چاپ_٢
سالهای زیادیست به او تکیه کرده ام!
اشک های جوهری اَش
حرف های نگفته ی من است
که هر شب
روی شانه ی کاغذها خالی می کند !
او با من می خندد، می گرید،
خَم می شود، می شکند
وَ از دوباره سرِ پا می ایستد...
خوب می دانم که روزی هر دو،
پا به پای هم "جوهر" تمام خواهیم کرد...
به لطفِ قلم اما
با همه ی کلمه ها قوم و خویش شده ام.
واژه های قد و نیم قد زیادی
از سَر و کولِ کاغذهای من بالا می روند !
من درِ خانه ی احساسم را
به روی تمام واژه ها باز گذاشته ام
از این روست که در لحظه های تاریک،
شعر می آید و دفترم را روشن می کند.
قلم همچنان
در سکوتِ سپیدِ کاغذهایم
دست به عصا راه می رود،
محتاط است و نمی گذارد
وقت و بی وقت غصه هایم بیدار شوند!
من ولی
رفیقِ خوبی نیستم
خیلی وقت ها پشتِ گوش می اندازمش!
#مینا_آقازاده
#قلم_بخشی_از_مقدمه
#کتاب_با_چتر_به_خواندنم_بیا
#انتشارات_فصل_پنجم_١٣٩٣_چاپ_٢