اولین باری که صدای #بنان از رادیو شنیده شد، به ۳۱هم اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۲۱ برمی‌گردد و تا قبل از آن #بنان فقط در محافل خصوصی خوانده بود.
خودش درباره خواندنش در رادیو می‌گوید:
«من قصدم خواننده شدن نبود.
روی علاقه خودم و سفارش استادانم، چون
#ناصر_سیف گاهی می‌خواندم.
تا سی‌سالگی شروع نکردم. وقتی‌که با خانواده کلنل وزیری وصلت کردم، او مرا به موسیقی کشاند.»
قطعاً کسی که بنان را پیدا کرد و استعداد او را شناخت،
استاد «روح‌الله خالقی» بود.

#خالقی درباره اولین دیدارش با #بنان می‌گوید  که در روز اولی که او را دیده و از او خواسته تا قطعه‌ای رابخواند، آن‌قدر به وجد آمده که بی‌اختیار از جا بلند شده و او را در آغوش گرفته است.



روح_الله_خالقی  می‌گوید:
«صوت بنان لطیف ترین صدایی است که من در عمر خود شنیده ام» .

اگر به یکی از تصنیف‌های بنان گوش بسپاریم
خواهیم دید که در اجرای آواز بنان، شکستن کلمه نابجا خواندن، درنگ یا شتاب بی جا در سرتاسر تصنیف حتی یک بار هم دیده نمی‌شود. اوج، جای خود را دارد و فرود هم. اینجاست که هنر تبلور پیدا می‌کند و بنان را در صدر می‌نشاند. نوع ادای کلمات، جدا از آواز و همراهی موسیقی هم آهنگ در بیان بنان، خود شعری جداگانه است.