۱۰ خرداد سالروز درگذشت محمود اعتمادزاده"م.ا.بهآذین"
(زاده ۲۳ دی ۱۲۹۳ رشت -- درگذشته ۱۰ خرداد ۱۳۸۵ تهران) فعال سیاسی، نویسنده و مترجم
او شهرتش از زمان ریاست کانون نویسندگان آغاز شد و شروع فعالیتهای ادبیاش را از سال ۱۳۲۰ زمانی که قهرمان مجروح دوران جنگ بود، با انتشار داستانهای کوتاه آغاز کرد. وی نوشتهها و داستانهای کوتاهِ بیشتری در طولِ سالیان پسین بهرشته تحریر درآورد و با ترجمه آثار بالزاک و شولوخوف و نگارشِ خاطرات و تجربیاتش از زندانهای دهه ۱۳۵۰ بهحیاتِ ادبیاش ادامه داد.
او آموزش ابتدایی را در رشت، سه سال اول متوسطه را در مشهد و سه سال آخر متوسطه را در تهران ادامه داد. در سال ۱۳۱۱ جزو دانشجویان اعزامی ایران بهفرانسه رفت و تا دیماه ۱۳۱۷ در فرانسه ماند. زبان فرانسوی را آموخت و از دانشکده مهندسی دریایی برِست (Brest) و دانشکده مهندسی ساختمان دریایی در پاریس گواهینامه گرفت.
او پس از بازگشت به ایران بهنیروی دریایی پیوست و با درجه ستوان دوم مهندس نیروی دریایی در خرمشهر مشغول بهکار شد. دوسال بعد بهنیروی دریایی در بندرانزلی منتقل شد و ریاست تعمیرگاه این نیرو بهعهدهاش گذاشته شد.
وی در چهارم شهریور ۱۳۲۰ در جریان اشغال ایران و بمباران در بندرانزلی زخمی برداشت که منجر بهقطع دست چپ او و اتکایش به.دست راست تا پایان عمر شد. چندی بعد، برای رهایی از قیدهایی که افسر نیروی دریایی بودن برای فعالیت سیاسی و ادبیاش ایجاد کرده بود، استعفا داد و سرانجام در بهار ۱۳۲۳ بهگفته خودش "رشته" توانفرسای خدمت نظامی از گردنش باز شد و بهوزارت فرهنگ انتقال یافت. او سالهایی را بهتدریس خصوصی زبان فرانسوی، تدریس ریاضی در دبیرستانها و کار در کتابخانه ملی - در دایره روزنامهها و مجلات - گذراند. چند هفتهای هم در دوره وزارت دکتر کشاورز، در سال ۱۳۲۵ سمت معاونت فرهنگ گیلان بهعهدهاش بود و از آن پس تا پایان عمر، زندگی او بهفعالیت سیاسی و اجتماعی و بهترجمه و نویسندگی گذشت.
#محمود_اعتماد_زاده #به_آذین
(زاده ۲۳ دی ۱۲۹۳ رشت -- درگذشته ۱۰ خرداد ۱۳۸۵ تهران) فعال سیاسی، نویسنده و مترجم
او شهرتش از زمان ریاست کانون نویسندگان آغاز شد و شروع فعالیتهای ادبیاش را از سال ۱۳۲۰ زمانی که قهرمان مجروح دوران جنگ بود، با انتشار داستانهای کوتاه آغاز کرد. وی نوشتهها و داستانهای کوتاهِ بیشتری در طولِ سالیان پسین بهرشته تحریر درآورد و با ترجمه آثار بالزاک و شولوخوف و نگارشِ خاطرات و تجربیاتش از زندانهای دهه ۱۳۵۰ بهحیاتِ ادبیاش ادامه داد.
او آموزش ابتدایی را در رشت، سه سال اول متوسطه را در مشهد و سه سال آخر متوسطه را در تهران ادامه داد. در سال ۱۳۱۱ جزو دانشجویان اعزامی ایران بهفرانسه رفت و تا دیماه ۱۳۱۷ در فرانسه ماند. زبان فرانسوی را آموخت و از دانشکده مهندسی دریایی برِست (Brest) و دانشکده مهندسی ساختمان دریایی در پاریس گواهینامه گرفت.
او پس از بازگشت به ایران بهنیروی دریایی پیوست و با درجه ستوان دوم مهندس نیروی دریایی در خرمشهر مشغول بهکار شد. دوسال بعد بهنیروی دریایی در بندرانزلی منتقل شد و ریاست تعمیرگاه این نیرو بهعهدهاش گذاشته شد.
وی در چهارم شهریور ۱۳۲۰ در جریان اشغال ایران و بمباران در بندرانزلی زخمی برداشت که منجر بهقطع دست چپ او و اتکایش به.دست راست تا پایان عمر شد. چندی بعد، برای رهایی از قیدهایی که افسر نیروی دریایی بودن برای فعالیت سیاسی و ادبیاش ایجاد کرده بود، استعفا داد و سرانجام در بهار ۱۳۲۳ بهگفته خودش "رشته" توانفرسای خدمت نظامی از گردنش باز شد و بهوزارت فرهنگ انتقال یافت. او سالهایی را بهتدریس خصوصی زبان فرانسوی، تدریس ریاضی در دبیرستانها و کار در کتابخانه ملی - در دایره روزنامهها و مجلات - گذراند. چند هفتهای هم در دوره وزارت دکتر کشاورز، در سال ۱۳۲۵ سمت معاونت فرهنگ گیلان بهعهدهاش بود و از آن پس تا پایان عمر، زندگی او بهفعالیت سیاسی و اجتماعی و بهترجمه و نویسندگی گذشت.
#محمود_اعتماد_زاده #به_آذین