ای دل سرمست، کجا می‌پری؟
بزم تو کو؟ باده کجا می‌خوری؟

مایهٔ هر نقش و ترا نقش نی
دایهٔ هر جان و تو از جان بری

صد مثل و نام و لقب گفتمت
برتری از نام ولقب، برتری

چونک ترا در دو جهان خانه نیست
هر نفسی رخت کجا می‌بری؟

نقد ترا بردم من پیش عقل
گفتم: « قیمت کنش ای جوهری

صیر فی نقد معانی توی
سرمه کش دیدهٔ هر ناظری »

گفت: « چه دانم ببرش پیش عشق
عشق بود نقد ترا مشتری

چون به سر کوچهٔ عشق آمدیم
دل بشد و من بشدم بر سری


#غزل۳۱۶۶_دیوان_شمس_کبیر