دستی که بر صحیفه، رقم زد، نشان من
آمیخت #داستان_تو_با_داستان_من

باد بهار کز سر زلف تو می‌وزید
با #گل نوشت، #نام^تو را بر خزان من

ای آفتاب من! که به لطف تو، بی‌نیاز
از #ماه و از #ستاره شده #آسمان_من

من #ماه_‌ام_تو_آب، #تو_خاکی و #من_گیاه
یعنی همه به جان تو بسته است، جان من

#حسین_منزوی

نیمکت کهنه باغ
خاطرات دورش را
در اولین بارش زمستانی
از ذهن پاک کرده است
خاطره شعرهایی را که هرگز نسروده بودم
خاطره آوازهایی را که
هرگز نخوانده بودی


#حسین_پناهی
#کاجها_در_بکر_اند
#ستاره