به انتظار نبودي،

ز انتظار چه داني ؟

تو بيقراري دلهاي بيقرار چه داني ؟

معینی کرمانشاهی

عابدي را گفتم اي دست من و دامان تو
كن دعايي تا نَهم پايي در اين ميدان تو

گفت از طاعت چه داري، كوفتم بر سر كه آه
گفت آهت را به من دِه، هر چه دارم زان تو

معینی کرمانشاهی

.

درپی عشق شدم 
تا درآئینهء او چهرهء #مادر بینم 
دیدم او #مادر بود 
دیدم او در دل عطر 
دیدم او در تن گل 
دیدم اودر دم جانپرور مشکین نسیم 
دیدم او درپرش نبض سحر 
دیدم او درتپش قلب چمن 
دیدم او لحظهء روئیدن باغ 
از دل سبزترین فصل بهار 
لحظهء پر زدن پروانه 
در چمنزار دل انگیزترین زیبایی 
بلکه او درهمهء زیبایی 
بلکه او درهمهء عالم خوبی, همهء رعنایی 
همه جا پیدا بود 

#نیما_یوشیج

به من بیاموز
چگونه عطر، به گُلِ سُرخش باز می‌گردد
تا من به تو باز گردم
مادر!

به من بیاموز
چگونه خاکستر، دوباره اخگر می‌شود
و رودخانه، سرچشمه
وآذرخش‌ها، ابر
و چگونه برگ‌های پاییز دوباره به شاخه‌ها
باز می‌گردد
تا من به تو بازگردم
مادر!...

#غادة_السَّمّان/غمنامه‌ای برای یاسمن‌ها

ترجمه: دکتر عبد‌الحسین فرزاد

همه مردم هر روز زندگی می کنند تا یک روز بمیرند ، ما هر روز می میریم تا یک روز زندگی کنیم .

👤محمد‌علی فردین

۱۵ بهمن زادروز محمد‌علی فردین است. کشتی‌گیرِ قهار و بازیگری که سال‌ها ستاره سینمای ایران بود و پس از انقلاب اسلامی از سینمای ایران حذف شد ولی تا لحظه مرگش در کشورش ماند و در قلب مردم جاویدان شد...

روحش شاد و یادش گرامی🥀

قانون روزگار بود همچو گردباد

جز خار و خس زمانه به بالا نمیبرد

#بیدل

نقشی که باران می‌زند بر خاک

خطّی پریشان

از سرگذشت تیرۀ ابر است

ابری که سرگردان به کوه و دشت می‌راند

تا خود کدامین جویبارش خرد

روزی به دریا بازگرداند


#هوشنگ_ابتهاج

شاهین بنان

بعد از آن شب بی خبری

وآن خوابی که بشد سپری

چون مرغ شبانگه بیدارم

از خوابی که دیدم بیمارم

تا هر کس نبیند در خوابم                    کی داند چه رنجی من دارم

خود دانی چه به من

گذرد

دل دیگر ز  سخن

گذرد

آن شب تا سحر شادان بودم

فارغ  از  غم  هجران  بودم

تا دامن کشیدی از دستم

چون شمع سحر گریان بودم

تو را  چو  گل  ها                    همیشه زیبا دیدم

گهی به چشم و

گهی به رویا دیدم

به حال مستی                    جمال ماهت

درون مینا دیدم

به بزم هستی                 ز هر نگاهت

نهان و پیدا دیدم

 

تو عشق دیرین منی

تو خواب نوشین منی

طبیب  بالین  منی

بلا از تو                         دوا از تو

بی خوابی به خواب آشفته سران

تعبیری  ندارد  خواب  بی خبران

خوش به حال تو                      بی خبر ز من

یا به خواب و یا

بیداری

با خیال خود                   گرم و فارق از

ناله های محنت باری

 

#رحیم_معینی‌کرمانشاهی
بانو #مرضیه
#پرویز_یاحقی
#اصفهان

#نوای_دل

آه من به تو دل دادم که وفا بکنی
وای جان برهت دادم که صفا بکنی
وفا ندیدم چرا بیا ای گل من بیا
تا به کی ز سوز جان بر کشم نوای دل وای از تو
سوزم از شرار غم گریم از برای دل آه از من
در تو بی اثر بود آه سینه سوز من وای از تو
تا به کی حذر کنی ز آه سینه سوز من وای از تو
ای چراغ محفلم شمع دلفروز من آه از من
آه در دل تا کی باید رازم تا کی سوزم تا کی سازم وای از هجرانت
وای بر من ای گل تا مس نازی من بر نازت جان می بازم آه از پیمانت
تا کی بر آن یار رهرجایی
ای دل سازی با این تنهایی
کم کن ای دل این آه جانسوز
ای دل ما را بس این شیدایی
تا کی در این راه
دارم بر لب آه

#رحیم_معینی‌کرمانشاهی
#جواد_لشگری
بانو #دلکش
اجرا سال #۱۳۳۲

«مادر»

ببین مادر اشک سوزانم
چکد با یادت به دامانم
که اکنون ندارم به سوی تو راهی
که دور از تو دیگر ندارم پناهی...

#مرضیه
#شهین_حنانه
#جواد_لشگری

گویند مادری به فرزند دلبندش می‌آموخت به هنگام شب در گذر از گورستان و هرجای سهمگین اگر با شَبحی روبه رو شد، دل قوی دارد و با شجاعت بر او حمله ور شود؛ زیرا با این کار موجب می‌شود که شبح از وی روی گرداند و فرار را بر قرار ترجیح دهد. فرزند زیرک در برابر آموخته‌های مادرش به او گفت: اگر همین آموزش‌هایی که تو به من می‌آموزی، مادر شبح به او آموخته باشد و او به من حمله ور شود، آن وقت تکلیف چیست؟


آنچنان که گفت مادر بچه را
گر خیالی آیدت در شب فرا

یا بگورستان و جای سهمگین
تو خیالی بینی اسود پر ز کین

دل قوی دار و بکن حمله برو
او بگرداند ز تو در حال رو

گفت کودک آن خیال دیووش
گر بدو این گفته باشد مادرش

حمله آرم افتد اندر گردنم
ز امر مادر پس من آنگه چون کنم

تو همی‌آموزیم که چست ایست
آن خیال زشت را هم مادریست

دیو و مردم را ملقن آن یکیست
غالب از وی گردد ار خصم اندکیست

تا کدامین سوی باشد آن یواش
الله‌الله رو تو هم زان سوی باش

گفت اگر از مکر ناید در کلام
حیله را دانسته باشد آن همام

سر او را چون شناسی راست گو
گفت من خامش نشینم پیش او

صبر را سلم کنم سوی درج
تا بر آیم صبر مفتاح الفرج

ور بجوشد در حضورش از دلم
منطقی بیرون ازین شادی و غم

من بدانم کو فرستاد آن بمن
از ضمیر چون سهیل اندر یمن

در دل من آن سخن زان میمنه‌ست
زانک از دل جانب دل روزنه‌ست

مولوی مثنوی

دلبرم عزم سفر کرد خدا را یاران

چه کنم با دل مجروح که مرهم با اوست

با که این نکته توان گفت که آن سنگین دل

کشت ما را و دم عیسی مریم با اوست

حافظ

عطــار در کتاب پر بهای "منطق الطـیر "

در بیان احوال دل خویش چنین فرماید

من نه کافر نه مسلمان مانده
در میان هر دو حیـران مانده

نـــه مسـلمانـم نه کـافـر چـون کنم
مانده سرگردان و مضطر چون کنم

در دری تنگم گـرفتـار آمــــــــده
روی در دیـوار پنـدار آمــــــــده

بـر مـن بیچـاره ایـن در بـرگشـای
وین ز ره افتاده را راهـی نمای

#عطار_منطق_الطیر

#آرتمیس

نخستین و تنها بانوی دریاسالار جهان تا به امروز. او به سال 480 پیش از میلاد که در حدود 2480 سال پیش، به مقام دریاسالاری ارتش خشایارشاه رسید. او فرمان دریاسالاری خویش را از سوی خشایارشاه هخامنشی دریافت کرد و در نبرد ایران و یونان ارتش ایران را از مرزهای دریایی هدایت می کرد. تاریخ نویسان یونان او را در زیبایی و متانت سرآمد تمامی زنان آن روزگار نامیده اند.

در سال های دهه شصت میلادی (دهه چهل خورشیدی) نیروی دریایی ایران، برای نخستین بار ناوشکن بزرگی به نام یک زن نام گذاری کرد و او آرتمیس بود.

#
#آتوسا
آتوسا مادر خشایارشاه که نخستین شاعر و ادیب ایران بود و از مشوقین آموزش و پرورش در عهد خود به شمار می رفت.

آتوسا یا آتش‌سا (550تا 475 پیش از میلاد) از شه‌بانوهای ایران، دختر کوروش کبیر و همسر دو پادشاه هخامنشی کمبوجیه و داریوش یکم و مادر خشایارشاه بود.

وی از برجسته ترین زنان در تاریخ ایران قدیم بوده و دومین شخص می باشد؛ گفته شده است که آتوسا به خوبی از اوضاع فرهنگی زمان خود آگاه بود و از حضور یونانیان و دیگر ملیت ها در دربار بسیار بهره می برد. اگر داریوش به منطقه ای لشکر می کشید شورای سلطنت برای اداره امور کشور تشکیل می شد و رئیس و مافوق همه در رأس شورای سلطنت شهربانو آتوسا بود.

درد بی عشقی ما دید و دریغش آمد
آتش شوق درین جان شکیبا زد و رفت

خرمن سوخته ی ما به چه کارش می خورد
که چو برق آمد و در خشک و تر ما زد و رفت

هوشنگ ابتهاج

هر هدفی را در جهان جست جو میکنی ، آن هدف هم تو را میجوید ...
پس به هم میرسید

تشنگان گر آب جویند از جهان
آب هم جوید به عالم تشنگان

مولانا

پرتو حقست آن معشوق نیست

خالقست آن گوییا مخلوق نیست

حضرت عشق مولانا

تاب بنفشه می‌دهد طره مشک سای تو
پرده غنچه می‌درد خنده دلگشای تو


دولت عشق بین که چون از سر فقر و افتخار
گوشه تاج سلطنت می‌شکند گدای تو


حضرت حافظ