دوش بوی گل مرا از آشنایی یاد داد
جان گریبان پاره کرد وخویش را برباد داد

ترسم از پرده برون افتم چو گل کاین باد صبح
زان گلستانها که روزی با تو بودم یاد داد

#امیرخسرو_دهلوی

سپیده دم که جهانی ز خواب برخیزد
نقاب شب ز رخ آفتاب برخیزد

ز باد صبح که بر اوج آسمان گذرد
ز روی شاهد مشرق نقاب برخیزد

رود به راه رهاوی رباب مطرب صبح
حریفِ خفته ز بانگ رباب برخیزد

خوش آن کسی که نشیند به باده وقت سحر
نماز خفتن مست و خراب برخیزد

به روی دریا گنبدکنان رود چو سحاب
کسی که از سر می چون حباب برخیزد

کجاست ساقی بیداربخت و خواب‌آلود؟
که بهر دادن جام شراب برخیزد

غلام نرگس مستم که بامداد پگاه
قدح به دست گرفته ز خواب برخیزد

به آفتاب بگویید بر نیاید تا
ز خواب خوش ملک کامیاب برخیزد

کجاست خسرو شب زنده داشته که به صبح؟
به دست کرده دلی چون کباب برخیزد.

#امیرخسرو_دهلوی

بیار بادۀ روشن که صبح روی نمود
که در چنین نفسی بی‌شراب نتوان بود

شراب در دلم و توبه هم، کجاست قدح؟
که دل بشویم از آن توبۀ شراب‌آلود

#امیرخسرو_دهلوی

در دیده ی من
جمله خیالند و تو نَقشی

#امیرخسرو_دهلوی

تا دل ز من ببردی از ناله شب نخفتم
ای دزد، بشنو آخر فریاد پاسبان را


بگذشت از نهایت بی خوابی من، آری
دشوار صبح باشد شبهای بیکران را


#امیرخسرو_دهلوی

زاد چون از صبح روشن آفتاب
ساقی خورشید رو در ده شراب

لعل ندهی آن عرق در ده که چون
گل برآرد هم گل ست و هم گلاب

خرم آن کو غرق می باشد مدام
چون خیال دوست در می های ناب


#امیرخسرو_دهلوی