خمش ای دل و چه چاره سر خم اگر بگیری
دل خنب برشکافد چو بجوشد این معانی

دو هزار بار هر دم تو بخوانی این غزل را
اگر آن سوی حقایق سیران او بدانی

#مولانای_جان

تو هستی من شدی،
از آنی همه من
من نیست شدم در تو،
از آنم همه تو

#مولانای_جان

نیست نشانِ زندگی 
تا نرسد نشانِ تو..!

#مولانای_جان

سر رشته ی شادی ست
خیال خوش تو...


#مولانای_جان

اندر آن بستان اگر خندیده‌ای
تو گل بستان جان و دیده‌ای

گر جدا از باغ آب و گل شدی
لقمه گشتی اندر احیا آمدی

#مولانای_جان

هر الف لامی چه می‌ماند بدین
گر تو جان داری بدین چشمش مبین

گرچه ترکیبش حروفست ای همام
می‌بماند هم به ترکیب عوام

#مولانای_جان

هشیار اگر زر و گر زرین است
اسب است ولی بهاش کم از زینست

هر کو به خرابات نشد عنین است
زیرا که خرابات اصول دینست

#مولانای_جان

یاری که به حسن از صفت افزونست
در خانه درآمد که دل تو چونست

او دامن خود کشان و دل میگفتش
دامن برکش که خانهٔ پرخونست

#مولانای_جان

هر صورت کاید به از او امکان هست
چون بهتر از آن هست نه معشوق منست

صورتها را همه بران از دل خویش
تا صورت بیصورت آید در دست

#مولانای_جان

هر روز دل مرا سماع و طربیست
میگوید حسن او بر این نیز مأیست

گویند چرا خوری تو با پنج انگشت
زیرا انگشت پنج آمد شش نیست

#مولانای_جان

هر ذره و هر خیال چون بیداریست
از شادی و اندهان ما هشیاریست

بیگانه چرا نشد میان خویشان
کز باخبران بی‌خبری بدکاریست

#مولانای_جان

حسودان را ز غم آزاد کردم
دل گله خران را شاد کردم

به بیدادان بدادم داد پنهان
ولی در حق خود بیداد کردم

#مولانای_جان

چو از صبرم همه فریاد کردند
چنان باشد که من فریاد کردم

مرا استاد صبر است و از این رو
خلاف مذهب استاد کردم

#مولانای_جان

باوفاتر گشت یارم اندکی
خوش برآمد دی نگارم اندکی

دی بخندید آن بهار نیکوان
گشت خندان روزگارم اندکی

#مولانای_جان