خمید پیکرم از انتظار و جان به لب آمد
قدح به یاد تو کج کرده‌ام بیا که نریزد

#بیدل_دهلوی

موی بشکافی به عیب دیگران
چو به عیب خود رسی کوری از آن


• مولانا

دکتر قمشه ای عزیز از تسخیر دلها میگوید

ذره ای از نور حق

افتاد اندر کائنات

عرش
مست و
فرش
مست و
عرصه دوار مست

#حضرت_مولانا

آفرینش همه تسبیح "خداوند دل" است
و پدیده ها همه "صورت های حق اند"،
پس حق است که تسبیح خود می گوید ...

"الحمدلله رب العالمین "
خود حق است که ثناخوان خویشتن است...

#ابن_عربی

تنهایی لیلا

#علیرضا_قربانی

‌

ای روی تو را ترجمه در دین، مصحف
وز خال و خطت یافته تزئین مصحف
یک نقطه‌ی سهو در همه رویِ تو نیست
گویا به خطِ مصنِّف است این مصحف

«فصیحی هروی»

‌

در کارِ تو آهِ آتشینی داریم
در ساغرِ مهر، زهرِ کینی داریم
تو شمع شو و بزمِ کسان روشن کن
ما نذرِ تو‌ بادِ آستینی داریم

«فصیحیِ هروی»


‌

بهترین سُخن‌ها آن است که مُفید باشد نه که بسیار...
بعضی را شاید که سخنِ اندک مُفیدتر باشد از بسیاری. چنان که تنوری را چون آتش به غایت باشد از او مَنفعت نتوانی گرفتن و نزدیکِ او نتوانی رفتن، و از چراغی ضعیف فایده گیری. پس مقصود فایده است.

#فیه_ما_فیه

حضرت_مولانا

این جهان با آن جهان و هر چه هست
عاشقان را روى معشوق است و بس

گر نباشد قبله عالم مرا
قبله من کوى معشوق است و بس‏

رشیدالدین_میبدی

فکر نکن که می‌توانی
مسیر عشق را جهت دهی ,
چراکه عشق ,
اگر تو را شایسته بیابد ,
مسیر تو را جهت می‌دهد…

#جبران_خلیل_جبران
.

شیرمردا
تو چه ترسی
ز سگ لاغرشان
برکش آن تیغ چو پولاد
و بزن بر سرشان!

و ما سه برادر بودیم :
حُسن و عشق و حُزن

حسن مدتی بود که رخت از
شارستان وجود آدم بربسته بود
و عشق هر کسی را به خود راه نمی داد و به هر جایی ماوی نمی کرد .
راه حزن اما نزدیک بود
و به یک‌ منزل به کنعان می رسید .


 📖 مونس العشاق
سهروردی

چه غم دارد ز خاموشی درون شعله پروردم
که صد خورشید آتش برده از خاکستر سردم

به بادم دادی و شادی ، بیا ای شب تماشا کن
که دشت آسمان دریای آتش گشته از گردم

هوشنگ_ابتهاج

حسام الدین سراج - بوی بهشت‎‌‎‌‌‎‌‎‌‎‌

یا هو یا هو یا حقُ هوالهو
ما مست و خرابیم
خُم گونه بجوشیم
‌‌‎‌‌‌‎‌‎‌‌‎‌‎‌‎‌

گر جام خالی ات بدهد پیر می فروش

بستان و دم مزن که تهی از اشاره نیست

خروشی_تبریزی

مولانا
مطربا این پرده زن کان یار ما مست آمدست
سالار عقیلی‌‌‎‌‌‌‎‌‎‌‌‎‌‎‌‎‌

ابوالخیر رحمةالله علیه می‌گوید: هژده هزار عالم از بایزید پر می‌بینم و بایزید در میانه نبینم. یعنی آنچه بایزید است در حق محو است. جد وی گبر بود، و از بزرگان بسطام یکی پدر وی بود. واقعه با او همراه بوده است از شکم مادر. چنانکه مادرش نقل کند: هرگاه که لقمه به شبهت در دهان نهادمی، تو در شکم من در طپیدن آمدی، و قرار نگرفتی تا بارانداختمی.
و مصداق این سخن آن است که از شیخ پرسیدند که مرد را در این طریق چه بهتر؟
گفت: دولت مادر زاد.
گفتند: اگر نبود؟
گفت: تنی توانا.
گفتند: اگر نبود؟ گفت گوشی شنوا، گفتند اگر نبود؟
گفت: دلی دانا.
گفتند: اگر نبود؟
گفت: چشمی بینا.
گفتند: اگر نبود؟
گفت: مرگ مفاجا.

#تذکرة_اولیاء
#بایزید_بسطامی

در این بازار عطاران مرو هر سو چو بیکاران
به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد

مولانا