این عشق آتشینم دود از جهان برآرد
وین زلف عنبرینت آتش ز جان برآرد
هر بامداد خورشید از رشک خاک پایت
واخجلتا سرایان سر ز آسمان برآرد

#خاقانی

آن کز می خواجگی است سرمست
بر وی نزنند عاقلان دست

بی‌آنکه کسی فکند او را
از پایه‌ی خود فرو فتد پست

مرغی که تواش همای خوانی
جغدی است کز آشیان ما جست

#خاقانی

با هرکه انس گیری از او سوخته شوی

#خاقانی

با هرکه انس گیری از او سوخته شوی

#خاقانی

آبنوسم در بُن دریا نشینم با صدف
خس نٖیَم تا بر سر آیم، کف بود همتای من


#خاقانی

آبنوس: چوب سخت و سنگینی که در آب فرو می رود

دیدی که یار چون ز دل ما خبر نداشت
ما را شکار کرد و بیفکند و برنداشت

ما بی‌خبر شدیم که دیدیم حسن او
او خود ز حال بی‌خبر ما خبر نداشت

#خاقانی

گر ، همه مملکت و ، مالِ جهان ، جمع کنیم ،

لیک ، جز پیرهنِ گور ، ز دنیا ، نَبَریم ،




پادشاها ، تو ، کریمی و رحیمی و غفور ،

دستِ ما گیر ، که درماندهٔ بی بال و پَریم ،




#پیرهن گور = کفن





#خاقانی

مَه نجویَم ،،، مَه ، مرا رویِ تو ، بس ،

گُل نبویَم ،،، گُل ، مرا رویِ تو ، بس ،





عقلِ من ، دیوانهٔ عشقِ تو شد ،

بندش ،،، از زنجیرِ گیسویِ تو ، بس ،





#خاقانی

به دعای سحری خواستمت
کارم افتاد به آهِ سحری

#خاقانی

عشق مهمان دل است و
جان و دل مهمان او

من دل و جان پیش مهمان درکشم
هر صبح دم …!


#خاقانی