کشته‌ی دلِ خویشم، کز ستم‌گران یک‌سر
دید دل‌فریبی‌ها، گفت مهربانی‌هاست

#غالب_دهلوی

زحمت عام است دائم خاص را
عشرتی خاص است هر دم عام را

دلستان در خشم و غالب بوسه‌جوی!
شوق نشناسد همی هنگام را

#غالب_دهلوی

مکتوب ما به تار نگاه تو عقده ایست
کز هیچ رو امید گشودش نمانده است

#غالب_دهلوی

به هجران زیستن کفر است، خونم را دیت نبود
چراغ صبحگاهم، آشکارم می‌توان کشتن

#غالب_دهلوی

کشتیِ بی‌ناخدایم، سرگذشت من مپرس
از شکست خویش بر دریاکنار افتاده‌ام

#غالب_دهلوی

جنت نکند چارهٔ افسردگیِ دل
تعمیر به اندازهٔ ویرانیِ ما نیست

#غالب_دهلوی

تا ندانی جگرِ سنگ گشودن هدر است
تیشه داند که چه‌ها بر سرِ فرهاد آمد

#غالب_دهلوی

می‌رنجد از تحمّل ما بر جفای خویش
هان شکوه‌ای که خاطر دلدار نازکست

#غالب_دهلوی

او به فکر کشتن من بود، آه از من که من
لاابالی خواندمش، نامهربان نامیدمش

#غالب_دهلوی

صبحست و همای فیض و گیتی دامی
صبحست و هوای شوق و گردون بامی

برخیز و به روزگار همرنگ برآی
با باده نابی و بلورین جامی

#غالب_دهلوی
#رباعی_شماره_۱۰۶