همه عاشق این کلمه اند که "زهی"! خود را می‌کشند جهت زهی.

#مقالات_شمس_تبریزی
****/
چون ندادت بندگی دوست دست
میل شاهی از کجاات خاستست ؟!

در هوای آنک گویندت زهی
بسته‌ای در گردن جانت زهی
#مثنوی_۳

اغلب دوزخیان ، از این زیرکان ( اند) ، از این فیلسوفان، از این دانایان، که آن زیرکی ایشان حجاب ایشان شده، از هر خیالشان ده خیال می زاید، همچو نسل یاجوج. گاهی گوید راه نیست، گاهی گوید اگر هست دور است ،آری ره دور است ، اما چون می روی از غایت خوشی دوری راه نمی نماید. چنانست
حقت الجنه بالمکاره. گرد بر گرد باغ بهشت خارستانست. اما از بوی بهشت که پیشباز می آید، و خبر معشوقان به عاشقان می آرد، آن خارستان خوش
می شود. وگرد بر گرد خارستان دوزخ همه ره گل و ریحانست. اما بوی دوزخ پیش می آید ، آن ره خوش ناخوش می نماید . اگر تفسیر خوشی این راه بگوئیم بر نتابد.


#مقالات_شمس_تبریزی

مانعِ آمدن به خدمت و به حضور بزرگان قصور استعداد است.
استعداد بباید و قابلیت بباید،
و فراغت از مشغولی‌ها،
تا زیارت ثمره دهد.


📕 #مقالات_شمس_تبریزی
تصحیح: اشرفی، جمال پور
ص۱۲۷

جماعتی ;
مسلمان برونانِ کافر اندرون ! مرا دعوت کردند.
عذرها گفتم.
می رفتم در کلیسا!
کافران بودندی دوستان من,کافر برون ، مسلمان اندرون !
گفتم چیزی بیارید تا بخورم!
ایشان به هزار سپاس آوردندی و با من افطار کردندی و خوردندی همچنان که خود روزه دار بودندی!
#مقالات_شمس_تبریزی

«آنجا" تبریز "کسانی بوده‌اند که
من کم‌ترین ایشانم،
که بحر مرا برون انداخته است،
همچنان‌که
خاشاک از دریا به گوشه‌ای افتد»



#مقالات_شمس_تبریزی
تصحیح و تعلیق
#محمدعلی_موحد_ص_۶۴۱

طاعت و عمل رسول،
استغراق بود در خود
که عمل، عملِ دل است
و خدمت، خدمتِ دل است
و بندگی، بندگیِ دل است.
و آن استغراق است در معبودِ خود.

اما چون دانست که
هر کس را به آن عملِ حقیقی راه نباشد
و کم کسی را آن استغراق مسلم شود؛

ایشان را این پنج نماز و سی روز روزه
و مناسک حج فرمود تا محروم نباشند
و باشد که به آن استغراق نیز بویی برند.


اگر نه گرسنگی از کجا
و بندگی خدا از کجا؟!




#مقالات_شمس_تبریزی

هر که گوید که تو را فلان ثنا گفت، بگو: مرا ثنا تو می‌گویی، او را بهانه می‌سازی. هر که گوید که تو را فلان دشنام داد، بگو: مرا تو دشنام می‌دهی، او را بهانه می‌کنی، این او نگفته باشد، یا به معنی دیگر گفته باشد. و اگر گوید: او تو را حسود گفت، بگو: این حسد را دو معنی است، یکی حسدی است که به بهشت برَد حسدی که در راه خیر گرم کند، که من چرا کم از او باشم در فضیلت. کرا خاتون نیز حسود است، مولانا نیز حسود است، آن حسد است که به بهشت برد. همه روز سخن من جهت این حسد است. اما حسد آن کس به دوزخ برد که خدمتی می‌کردم و مرا از آن چیز حسد کردی تا از آن منع شوم و بازمانم.



#مقالات_شمس_تبریزی
تعلیق و تصحیح:
#محمد_علی_موحد

سَرَك بر آن حصير نهاده است عاجزوار در مسجد، اكنون خدا بر او چگونه رحم نكند؟ چگونه خدا باشد؟



#مقالات_شمس_تبریزی
#تصحیح_استاد_موحد

الله اکبر که می گویی بکوش که اگر خدا بزرگ است تو هم بزرگ باشی؛
پيشتر آي تا بزرگي بيني، بجوي تا بيابي.

شناخت خدا عمیق است.
عمیق تویی، اگر عمیقی هست تویی.
چه سزا باشد گفتن که خدا هست،
تو هستی حاصل کن.

«گفت خدا يکي است. گفتم اکنون تو را چه؟
چون تو در عالم تفرقه اي، صد هزاران ذره، هر ذره در عالمي پراکنده، پژمرده، فرو افسرده.
او خود هست، وجود قدیم او هست، تو را چه؟ چون تو نیستی!

اويکي است تو کيستي؟
تو شش هزار بيشي،
تو يکتا شو، وگرنه از يکي او تو را چه؟»

#مقالات_شمس_تبریزی

ابلیس در رگهاء بنی آدم در آید ، اما در سخن درویش در نیاید، آخر متکلم درویش نیست
این درویش فانیست محو شده
سخن از آن سر می آید
چنانک پوست بز را نای انبان کردی بر دهان نهادی در می دمی،
هر بانگی که آید بانگ تو باشد نه بانگ بز!
اگر چه از پوست بز می آید
زیرا بز فانی شده است
و همچنین بر پوست دهل می زنی بانگی می آید، و آن وقت که آن حیوان زنده بود اگر پوست زدی بانگ آمدی

داند آنکس که او خردمندست
که ازین بانگ تا بدان چندست

از ضرورت گفته می آید این مثال که ""درویش کامل! "" متکلم خداست.


#مقالات شمس تبریزی