#چارانه_و_ترانه

در بزمِ جهان شمعِ شب‌افروزی کو؟
در هفت فلک، اخترِ فیروزی کو؟
گویی: نَبُوَد به یک روش سیرِ فلک
عمری‌ست که شب می‌گذرد، روزی کو؟

خود کرد به لطف اگرچه اوّل رامم
زود از نظر افکند بتِ خودکامم
خوی فلک است دلبرم را که چو مهر
برداشت صباح و بر زمین زد شامم

هر کام که در جهان میسّر گردد
چون کار به پایان رسد ابتر گردد
نیکو نَبُوَد هیچ مرادی به کمال
چون صفحه تمام شد، ورق برگردد

با رستمِ گُرد اگر هماورد تویی
یا در صفِ کینه‌آوران فرد تویی
مردی نَبُوَد برآمدن با چو خودی
با نفس خود ار برآمدی مرد تویی

#قدسی_مشهدی (قرن دهم و یازدهم)