‌‌
به محشر هر کسی کاریّ و هر باریّ و بازاری
من و آهوی صحرایی که دایم می‌رمید از من

#نظیری_نیشابوری

دل سوگوار ما را بُتِ شوخ و شنگ باید
مِی ِتلخ تر مناسب، به مزاج دردمندان

#نظیری_نیشابوری

چند فارغ از نشاطِ درد و درمان زیستن؟
هم‌چو خونِ مرده زیرِ پوست، پنهان زیستن

شوق و این ناآشنایی؟ عشق و این بی‌نسبتی؟
تشنه‌ی دیدار وانگه در بیابان زیستن

خوبی از اندازه بیرون می‌بری انصاف نیست
دشمنِ جان بودن و شیرین‌تر از جان زیستن

دیده پر اشک و زبان پر شُکر، مشکل حالتی‌ست
با چنین نازک‌دلی‌ها سخت‌پیمان زیستن

عیشِ می‌خوارانِ مفلس را چراغِ خلوتم
بایدم از خانه‌ی همسایه پنهان زیستن

تا سحر با #ساز و صحبت، تا به شب در گشت‌ و سیر
هم‌چو گل طرفی نبستم از پریشان زیستن

مشت خاشاکِ نظیری شعله‌ای کرد و نشست
باد شمعِ انجمن را تا به پایان زیستن

#نظیری_نیشابوری

گر به سخن
در آورم عشقِ سخن‌سرای را
بر بر و دوش سر دهی گریهٔ های های را

درس ادیب
اگر بود زمزمهٔ محبّتی
جمعه به مکتب آورد طفل گریز پای را


#نظیری_نیشابوری

به صفحه نقش خط و خال خویشتن، نقّاش
نکو کشید که آیینه در مقابله بود

دلم ز سرّ دهانش به قیل و قال افتاد
لطیفه‌ای ز لبش صدهزار مسئله بود

#نظیری_نیشابوری

#تابلوی_نقاشی
اثر: Jules-Adolphe Goupil

به صفحه نقش خط و خال خویشتن، نقّاش
نکو کشید که آیینه در مقابله بود

دلم ز سرّ دهانش به قیل و قال افتاد
لطیفه‌ای ز لبش صدهزار مسئله بود

#نظیری_نیشابوری

#تابلوی_نقاشی
اثر: Jules-Adolphe Goupil

من دگر قوّت پرواز ندارم در دام
کاش صیّاد بداند که گرفتار شدم...

#نظیری‌_نیشابوری

هرکس شهیدِ آن مژه‌های دراز نیست
در شرع بر جنازه‌ی آن‌کس نماز نیست

#نظیری_نیشابوری

غیر از تو نگنجد به سرایی که تو باشی
جز تو همه محوند به جایی که تو باشی

در عشق، حسد نیست مگر بر دو مقامم
آن‌جا که نه من باشم و جایی که تو باشی

#نظیری‌_نیشابوری

ساقی صلای عام است، کاری به کام گردان
دامان خُم فراخ است، دُوْری تمام گردان

ما و دل اندرین شهر، چون حُسنِ تو غریبیم
او را عزیز کردی، ما را غلام گردان

بی کیمیای مستی، تبدیل غم محال است
یا می حلال فرما یا غم حرام گردان

بی تو به تلخکامی شب­ها به روز کردیم
با ما به شادمانی یک روز شام گردان

#نظیری_نیشابوری