‏ز یزدان و از ما بر آن کس درود
که تارش خرد باشد و داد پود

بیا تا همه دست به نیکی بریم
جهان جهان را به بد نسپریم

#فردوسی_بزرگ

‏ز یزدان و از ما بر آن کس درود
که تارش خرد باشد و داد پود

بیا تا همه دست به نیکی بریم
جهان جهان را به بد نسپریم

#فردوسی_بزرگ

‏ز یزدان و از ما بر آن کس درود
که تارش خرد باشد و داد پود

بیا تا همه دست به نیکی بریم
جهان جهان را به بد نسپریم

#فردوسی_بزرگ

‏ز یزدان و از ما بر آن کس درود
که تارش خرد باشد و داد پود

بیا تا همه دست به نیکی بریم
جهان جهان را به بد نسپریم

#فردوسی_بزرگ

‏ز یزدان و از ما بر آن کس درود
که تارش خرد باشد و داد پود

بیا تا همه دست به نیکی بریم
جهان جهان را به بد نسپریم

#فردوسی_بزرگ

‏ز یزدان و از ما بر آن کس درود
که تارش خرد باشد و داد پود

بیا تا همه دست به نیکی بریم
جهان جهان را به بد نسپریم

#فردوسی_بزرگ

‏ز یزدان و از ما بر آن کس درود
که تارش خرد باشد و داد پود

بیا تا همه دست به نیکی بریم
جهان جهان را به بد نسپریم

#فردوسی_بزرگ

‏ز یزدان و از ما بر آن کس درود
که تارش خرد باشد و داد پود

بیا تا همه دست به نیکی بریم
جهان جهان را به بد نسپریم

#فردوسی_بزرگ

‏ز یزدان و از ما بر آن کس درود
که تارش خرد باشد و داد پود

بیا تا همه دست به نیکی بریم
جهان جهان را به بد نسپریم

#فردوسی_بزرگ

‏ز یزدان و از ما بر آن کس درود
که تارش خرد باشد و داد پود

بیا تا همه دست به نیکی بریم
جهان جهان را به بد نسپریم

#فردوسی_بزرگ

‏ز یزدان و از ما بر آن کس درود
که تارش خرد باشد و داد پود

بیا تا همه دست به نیکی بریم
جهان جهان را به بد نسپریم

#فردوسی_بزرگ

جز او را مخوان کردگار جهان
شناسندهٔ آشکار و نهان

خداوند با فرّ و با بخش و داد
زمانه به فرمان او گشت شاد

خداوند گوپال و شمشیر و گنج
خداوند آسانی و درد و رنج

جهاندار با فر و نیکی‌شناس
که از تاج دارد به یزدان سپاس

ازو دیدم اندر جهان نام نیک
ز گیتی ورا باد فرجام نیک


#فردوسی_بزرگ

به فرزند پاسخ چنین داد شاه
که «از راستی بگذری، نیست راه»

#فردوسی_بزرگ🛎

که برگردان این بند مشهور اَوستاست:

«راه در جهان یکی است و آن راه راستی است».

#زرتشت
#یسنا_۷۲_بند_۱۱

بگویم من و کس نگوید که نیست
که «بی راه بسیار و راه اندکیست»

میاسای ز آموختن یک زمان
ز دانش میفکن دل اندر گمان

چو گویی که فام خرد توختم
همه هر چه بایستم آموختم

یکی نغز بازی کند روزگار
که بنشاندت پیش آموزگار

#فردوسی_بزرگ

همیشه در کندوکاو آموختن باش
و هرگز خود شیفته و دچار منیت و
غرور مشو....

به فرزند پاسخ چنین داد شاه
که «از راستی بگذری، نیست راه»

#فردوسی_بزرگ

که برگردان این بند مشهور اَوستاست:

«راه در جهان یکی است و آن راه راستی است».

#زرتشت
#یسنا_۷۲_بند_۱۱

بگویم من و کس نگوید که نیست
که «بی راه بسیار و راه اندکیست»

جهان یادگارست و ما رفتنی
به گیتی نماند به جز مردمی


به نام نیکو گر بمیرم رواست
مرا نام باید که تن مرگ راست


کجا شد فریدون و هوشنگ شاه
که بودند با گنج و تخت و کلاه

برفتند و ما را سپردند جای
جهان را چنین است آیین و رای

#فردوسی_بزرگ

یکم بهمن ماه

خجسته زاد رروزحکیم ابوالقاسم

#فردوسی بزرگ شاعرحماسی ایران

زمین گرامی باد

سخن ،، هیچ ،

بهتر ز توحید ، نیست ،




به ناگفتن و ، گفتن ،

ایزد ، یکی‌ست ،




#فردوسی_بزرگ

داستان رستم و سهراب
#نامه_گژدهم_به_نزد_کاوس
فردوسی « شاهنامه » سهراب »
بخش ۱۰
( #قسمت_دوم )



۱۴

هجیرِ دلاور ، میان را ببست ،

یکی بارهٔ تیزتگ ، برنشست ،

۱۵

بشد پیشِ سهراب ، رزم‌آزمای ،

بر اسبش ندیدم فزون زان ، به‌پای ،

۱۶

که بر هم زَنَد مژه را ، جنگ‌جوی ،

گرایَد ز بینی ، سویِ مغز ، بوی ،

اینجا #فردوسی بزرگ برای تفهیم حداقلِ زمان ممکن ، از عبارت " که بر هم زند مژه را جنگ‌جوی " در مصرع اول معادل چیزی که امروزه متداول است " به اندازه چشم بر هم زدن "

و عبارت " گراید ز بینی ، سویِ مغز ، بوی " در مصرع دوم که معادل است به اندازه‌ی زمانی که بو از بینی به مغز می‌رسد ،،، استفاده کرده است و در نوع خود و بکارگیری ، این عبارات بی‌نظیرند .

۱۷

که سهرابش ، از پشتِ زین ، برگرفت ،

برش مانده آن بازو ،، اندر شگفت ،

۱۸

درست است و ،، اکنون به زنهارِ اوست ،

پُرآزار ، جان و ،،، پُر از درد ، پوست ،

۱۹

سوارانِ ترکان ، بسی دیده‌ام ،

عنان‌پیچ ، ازین‌گونه ، نشنیده‌ام ،

۲۰

نباشد به گیتی ، چو او ، رزم‌ساز ،

مگر پیلتن ، گُردِ گردن‌فراز ،

۲۱

هم‌آوردِ او ، در جهان سربسر ،

نباشد ، بجز رستمِ زالِ زر ،

۲۲

مبادا که او ، در میانِ دو صف ،

یکی مردِ جنگ‌آوَر ،،، آرَد بکَف ،

۲۳

نخواهم که با او ، به‌صحرا بُوَد ،

هم‌آورد ،،، اگر کوهِ خارا ، بُوَد ،

۲۴

بران کوه ، بخشایش آرَد زمین ،

که او اسب رانَد بر او ، روزِ کین ،

۲۵

اگر دَم زند شهریار ، اندرین ،

نرانَد سپاه و ،، نسازد کمین ،

۲۶

از ایران ، همه فرَّهی ، رفته ،، گیر ،

جهان ، از سرِ تیغش ،، آشفته ، گیر ،




بخش ۱۱ : « چو خورشید بر زد سر از برز کوه »

بخش ۹ : « چو آگاه شد دختر گژدهم »




ادامه دارد 👇👇👇

داستان رستم و سهراب
#آگاهی_یافتن_مادر_سهراب_از_کشته_شدن_پسرش
فردوسی « شاهنامه » « سهراب »
بخش ۲۵
( #قسمت_ششم )




۵۹

به روز و به شب ، مویه کرد و گریست ،

پس از مرگِ سهراب ،،، سالی بزیست ،

۶۰

سرانجام ، هم ،،، در غمِ او بمُرد ،

روانش بشد سویِ سهرابِ گُرد ،

۶۱

چنین گفت بهرامِ نیکوسُخُن ،

که با مُردگان ، آشنایی مکن ،

۶۲

نه ایدر ، همی ماند خواهی دراز ،

بسیچیده باش و ، درنگی مساز ،

۶۳

چنین است رسمِ سرای کُهُن ،

سرش ، هیچ پیدا نبینی ز بُن ،

۶۴

به تو داد یک روز نوبت ،،، پدر ،

سزد ، گر ترا نوبت آید بسر ،

۶۵

چنین است و ، رازش نیامد پدید ،

نیابی به خیره ،،، چه جویی کلید؟ ،

۶۶

درِ بسته را ، کس نداند گشاد ،

بِدان رنج ،،، عمرِ تو ، گردد به‌باد ،

۶۷

دل اندر سرایِ سپنجی ، مبند ،

سپنجی ،،، نباشد بسی سودمند ،

۶۸

بدین داستان ، من سخن ساختم ،

دگر ، بر سیاوش بپرداختم ،

۶۹

یکی داستان است ، پُر آبِ چشم ،

دلِ نازک ، از رستم آید به‌خشم ،



#پایان_بخش ۲۵

#پایان_داستان_رستم_و_سهراب




« داستان سیاوش - آغازِ داستان »

بخش ۲۴ : « وز آنجایگه ، شاه لشکر بِراند »
این داستان را با تشویق دوستان به پایان بردیم اگر در نحوه‌ی ارائه‌ی داستان #حکیم_فردوسی نقص و نارسایی داشتیم از #فردوسی بزرگ و دوستان امید بخشایش داریم
🙏🌸🙏🌸🙏🌸