مژه سرگشته‌ی اشک است که خوابم نبَرَد
بسته‌ام ریشه به‌گرداب که آبم نبرد

کی تواند که بَرَد دشمنم از خاطر دوست
عکسِ افتاده در آئینه‌ام، آبم نبرد

عرق شرم چه ریزی که ز اندازه گذشت
گر چه خار چمنم، موج گلابم نبرد

درد دل بِه که به‌خود گویم و از خود شنوم
آن سوالم که کسی ره به‌جوابم نبرد

سوزِ دل شور ز حد برده برون، می‌خواهم
نمکِ حُقّه‌ی لب پِی به کبابم نبرد

گُلِ معنی دمد از غنچه‌ی لفظم "درکی"
غم ز دل غیرِ تماشای کتابم نبرد.


#درکی قمی

گر نگهدار من آن است که من می‌دانم

شیشه را در بغل سنگ نگه می‌دارد

#درکی_قمی
صیادان معنی، محمد قهرمان

بیزارم از آن گریه که دامن نکند تر

اشکی که نریزد به زمین میوه‌ی خام‌ است...

#درکی_قمی

ما را به مهربانیِ صیّاد اُلفتی است
ورنه به نیم‌ناله قفس می‌توان شکست...

#درکی_قمی

من سوزم و دود از دلِ او می‌آید
کو مُشفقِ دل‌سوزتر از «تنباکو»؟!

#درکی_دکنی

به ابر آنقدر از آبِ چشمِ خود دادم
که قطره قطره ادا کرد وامِ دریا را.

#وحشتی_کاشانی
درگذشتهٔ: ۱۰۱۳ یا ۱۰۱۴ ه.ق.
به نامِ وحشی جوشقانی یا وحشتی جوشقانی (در ریاض‌الشعرا و بعضی تذکره‌های دیگر) مذکور است.

️ ریاض‌الشعرا
علیقلی واله داغستانی
تصحیح: سیدمحسن ناجی نصرآبادی
انتشارات اساطیر ۱۳۸۴
ج ۴ ص ۲۴۴۸

با همین مضمون، ابیات درکی قمی
ابوالحسن فراهانی و مظهر جانجانان را نیز بخوانید.

بلبل به گل شناسیم، پروانه را به آتش

در دودمانِ عاشق، نام و نسب نباشد



#درکی_قمی

گل را نسَب به نسبتِ بوی تو می‌رسد
میراث آفتاب، به روی تو می‌رسد

نسبت به طرّهٔ تو دلم می‌کند درست
مشکن! که این شکست به موی تو می‌رسد.

#درکی_قمی