به دامن می‌دود اشکم، گریبان می‌درد هوشم
نمی‌دانم چه می‌گوید نسیم صبح در گوشم

به اندک روزگاری بادبان کشتی می شد
ز لطف ساقیان، سجادهٔ تزویر بر دوشم

#صائب_تبريزي

اعتمادی نیست بر شیرازهٔ موج سراب
دل منه بر جلوهٔ ناپایدار زندگی


یک دم خوش را هزاران آه حسرت در قفاست
خرج بیش از دخل باشد در دیار زندگی

#صائب_تبريزي

پاکشیدن مشکل است
از خاک دامنگیر عشق

هر که را چون سرو
این‌جا پای در گل ماند، ماند

#صائب_تبريزي

#صائب_تبريزي

ای گل شوخ که
مغرور بهاران شده ای
خبرت نیست که در
پی چه خزانی داری

به دامن می‌دود اشکم، گریبان می‌درد هوشم
نمی‌دانم چه می‌گوید نسیم صبح در گوشم

به اندک روزگاری بادبان کشتی می شد
ز لطف ساقیان، سجادهٔ تزویر بر دوشم

#صائب_تبريزي

بر مور و مار،
جای نفَس تنگ گشته است
بُردند بس ڪه آدمیان آرزو به خاک ...

#صائب_تبريزي

#شعر_شب


پای شکسته گرچه به جایی نمی رسد
آه شکستگان به اثر زود می رسد


#صائب_تبريزي
التماس دعا

شبتون بخیر

از مردم افتاده مدد گير كه اين قوم

با بي پر و بالي پر و بال دگرانند

#صائب_تبريزي

تنگی ،روزی ما بود از گشودن لب


تا بسته گشت این در،صد در گشود ما را

#صائب_تبريزي

به دامن می‌دود اشکم، گریبان می‌درد هوشم
نمی‌دانم چه می‌گوید نسیم صبح در گوشم

به اندک روزگاری بادبان کشتی می شد
ز لطف ساقیان، سجادهٔ تزویر بر دوشم

#صائب_تبريزي

صبح در خواب عدم بود که بیدار شدیم

شب سیه مست فنا بود که هشیار شدیم

پای ما نقطه صفت در گرو دامن بود

به تماشای تو سرگشته چو پرگار شدیم


#صائب_تبريزي

#صائب_تبريزي

کُنَد معشوق را بی دست و پا،
بیتابی عاشق

بلرزد شَمع بر خود،
چون ز جا پروانه برخیزد

#صائب_تبريزي

کُنَد معشوق را بی دست و پا،
بیتابی عاشق

بلرزد شَمع بر خود،
چون ز جا پروانه برخیزد