معرفی عارفان
1.06K subscribers
32.4K photos
11.6K videos
3.17K files
2.65K links
چه گفتم در وفا افزا جفا و جور افزودی
جفا کن جور کن جانا،غلط گفتم خطا کردم

فیض
Download Telegram
این است پند من که
ز خوب و بد جهان

نه غره شو، نه رنجه
که هر چیز بگذرد.....

#ملک_الشعرای_بهار
Ze man negaram
Shajarians
قطعه "ز من نگارم"

خوانندگان: #محمدرضا_شجریان و #همایون_شجریان

آهنگساز: #درویش_خان

امان از این عشق فغان از این عشق
که غیر خون جگر ندارد
#ملک_الشعرای_بهار
از توگر مادر تو نیست رضا
دان که راضی نبود از تو خدا

وای اگر خندهٔ گستاخ کنی‌!
آخ اگر بر رخ او آخ کنی‌!

#ملک_الشعرای_بهار
.
...گفتم که مگر به نیروی قانون
آزادی را به تخت بنشانم

و امروز چنان شدم که برکاغذ
آزاد نهاد خامه نتوانم

ای آزادی‌، خجسته آزادی‌!
از وصل تو روی برنگردانم

تا آنکه مرا به نزد خود خوانی
یا آنکه‌ ترا به نزد خود خوانم


#ملک_الشعرای_بهار
             روزی دو سه صبرکن به امید
             از رحمت حق مباش نومید

            ای از شب هجر بود ناشاد
            برخیز که رهسپار شد شب

          صبح آمد و بردمید خورشید
          از رحمت حق مباش نومید

           #ملک_الشعرای بهار
                     
غم مخور جانا در این عالم
که عالم هیچ نیست

نیست هستی جز دمی ناچیز
و آن دم هیچ نیست

#ملک_الشعرای_بهار
هرکه را دوست شدم دشمن جان گشت مرا ...

بخت من دشمن من بود عیان گشت مرا ...!


#ملک_الشعرای_بهار
زن بُوَد شعرِ خدا، مرد بُوَد نثر خدا!
مرد نثری سَره و زن غزلی تر باشد

نثر هرچند به تنهایی خود هست نکو
لیک با نظم چو پیوست نکوتر باشد

#ملک_الشعرای_بهار
قلبم به حدیثی که شنیدی
مشکن

عهدم به خطایی که ندیدی
مشکن …


#ملک_الشعرای_بهار
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
بهار دلکش رسید و دل به جا نباشد
از آنکه دلبر دمی به فکر ما نباشد

در این بهار ای صنم بیا و آشتی کن
که جنگ و کین با من حزین روا نباشد

"#ملک_الشعرای_بهار"

قطعه : بهار دلکش
آواز : استاد محمدرضا_شجریان
آهنگ : درویش خان
آلبوم : عشق داند
هر که را عشق نباشد، نَتَوان زنده شمرد
و آن که جانش ز مُحبت اثری یافت، نَمُرد


#ملک_الشعرای_بهار
کنون که گردش ایام
                    را ثباتی نیست
همان خوش است که
                در عشق بگذرد ایام ...

#ملک_الشعرای_بهار
شد وقت آنکه مرغ سحر نغمه سر کند
گل با نسیم صبح‌، سر از خواب برکند

      باد صبا به دایگی ابر و آفتاب
طفل شکوفه را به چمن خشک و ترکند

#ملک الشعرای بهار