17 اردیبهشت سالروز درگذشت "بدیع الزمان فروزانفر" استاد بی‌بدیل زبان و ادبیات فارسی و ادیب معاصر.
#محمد_حسین_بشرویه_ای ملقب به
#بدیع‌الزمان_فروزانفر در بشرویه از توابع فردوس دیده به جهان گشود.
وی از جمله اساتید نامدار ادبیات وتاریخ ادبیات فارسی به شمار می‌رفت ودانش گسترده‌اش در علوم مختلف سبب شد تا از وی به عنوان یکی از تاثیرگذارترین چهره‌های تاریخ معاصر ایران در حوزه ادبیات کهن یاد شود.
وی از چهره‌های بزرگ پژوهش ادبیات فارسی و استاد گروهی از بزرگان ادبیات معاصر بوده‌است از جمله: دکتر عبدالحسین زرین کوب، دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی، دکتر ذبیح الله صفا، دکتر سید محمد دبیرسیاقی، دکتر محمد جعفر محجوب، دکتر سیمین دانشور، دکتر جلیل تجلیل، دکتر محمدامین ریاحی، دکتر محمد علی اسلامی ندوشن، دکتر حسینعلی هروی و دکتر سید جعفر شهیدی.
بدیع الزمان شاگرد دهخدا بود و علامه دهخدا درسال ۱۳۱۴ مدرک دکترای وی را امضا و او را به سمت استادی دانشگاه تهران منصوب کرد.
او را به حق باید بنیانگذار نهضت تحقیق در متون کلاسیک ادبیات فارسی و تصحیح آنها به شمار آورد. تصحیح کلیات شمس تبریزی از کارهای برجسته فروزانفر به‌شمار می‌آید.
فروزانفر به مدت ۳۰ سال در دانشگاه تهران و در رشته‌های مختلف از جمله ادبیات فارسی، تاریخ، تصوف اسلامى، عرفان و ادبیات عرب تدریس کرد. وی همچنین دو دوره به نمایندگی مجلس شورای ملی و مجلس سنا انتخاب شد. عمدهٔ مطالعات استاد فروزانفر دربارهٔ #مولانا جلال‌الدین بلخی و عطار نیشابوری بود.
وی 17 اردیبهشت ۱۳۴۹ در حالی دارفانی را وداع گفت که شرحش بر مثنونی معنوی را تا اواخر دفتر اول نوشته بود. پس از وی دکتر جعفر شهیدی این شرح را ادامه داد، اگرچه برخی از اهل ادب معتقدند، شرح دکتر شهیدی به کمال و دقت شرح استاد فروزانفر نیست.
🔶 از آثار به جا مانده از استاد فروزانفر می‌توان به کتاب‌های زیر اشاره کرد:
▫️دیوان شمس تبریزى مولانا جلال‌الدین، در دو جلد
▫️شرح مثنوی شریف، در سه جلد
▫️مأخذ قصص و تمثیلات مثنوی
▫️احادیث مثنوی
▫️فیه ما فیه از گفتار مولوی
▫️احوال و تحلیل آثار فریدالدین عطار نیشابوری
▫سخن و سخنوران، در دو جلد
▫️منتخبات ادبیات فارسی
▫️رساله در احوال مولانا جلال‌الدین رومی
▫️تاریخ ادبیات ایران
▫️فرهنگ عربی به فارسی (با مشارکت چهار نفر از استادان)
▫️قدیمى‌ترین اطلاع از زندگانی خیام
▫️مناقب اوحدالدین حامد کرمانی.
▫️مجموعهٔ اشعار (با مقدمهٔ دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی)
#محمد_حسین_بشرویه_ای ملقب به
#بدیع‌الزمان_فروزانفر در بشرویه از توابع فردوس دیده به جهان گشود.
وی از جمله اساتید نامدار ادبیات وتاریخ ادبیات فارسی به شمار می‌رفت ودانش گسترده‌اش در علوم مختلف سبب شد تا از وی به عنوان یکی از تاثیرگذارترین چهره‌های تاریخ معاصر ایران در حوزه ادبیات کهن یاد شود.
وی از چهره‌های بزرگ پژوهش ادبیات فارسی و استاد گروهی از بزرگان ادبیات معاصر بوده‌است از جمله: دکتر عبدالحسین زرین کوب، دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی، دکتر ذبیح الله صفا، دکتر سید محمد دبیرسیاقی، دکتر محمد جعفر محجوب، دکتر سیمین دانشور، دکتر جلیل تجلیل، دکتر محمدامین ریاحی، دکتر محمد علی اسلامی ندوشن، دکتر حسینعلی هروی و دکتر سید جعفر شهیدی.
بدیع الزمان شاگرد دهخدا بود و علامه دهخدا درسال ۱۳۱۴ مدرک دکترای وی را امضا و او را به سمت استادی دانشگاه تهران منصوب کرد.
او را به حق باید بنیانگذار نهضت تحقیق در متون کلاسیک ادبیات فارسی و تصحیح آنها به شمار آورد. تصحیح کلیات شمس تبریزی از کارهای برجسته فروزانفر به‌شمار می‌آید.
فروزانفر به مدت ۳۰ سال در دانشگاه تهران و در رشته‌های مختلف از جمله ادبیات فارسی، تاریخ، تصوف اسلامى، عرفان و ادبیات عرب تدریس کرد. وی همچنین دو دوره به نمایندگی مجلس شورای ملی و مجلس سنا انتخاب شد. عمدهٔ مطالعات استاد فروزانفر دربارهٔ #مولانا جلال‌الدین بلخی و عطار نیشابوری بود.
وی 17 اردیبهشت ۱۳۴۹ در حالی دارفانی را وداع گفت که شرحش بر مثنونی معنوی را تا اواخر دفتر اول نوشته بود. پس از وی دکتر جعفر شهیدی این شرح را ادامه داد، اگرچه برخی از اهل ادب معتقدند، شرح دکتر شهیدی به کمال و دقت شرح استاد فروزانفر نیست.
🔶 از آثار به جا مانده از استاد فروزانفر می‌توان به کتاب‌های زیر اشاره کرد:
▫️دیوان شمس تبریزى مولانا جلال‌الدین، در دو جلد
▫️شرح مثنوی شریف، در سه جلد
▫️مأخذ قصص و تمثیلات مثنوی
▫️احادیث مثنوی
▫️فیه ما فیه از گفتار مولوی
▫️احوال و تحلیل آثار فریدالدین عطار نیشابوری
▫سخن و سخنوران، در دو جلد
▫️منتخبات ادبیات فارسی
▫️رساله در احوال مولانا جلال‌الدین رومی
▫️تاریخ ادبیات ایران
▫️فرهنگ عربی به فارسی (با مشارکت چهار نفر از استادان)
▫️قدیمى‌ترین اطلاع از زندگانی خیام
▫️مناقب اوحدالدین حامد کرمانی.
▫️مجموعهٔ اشعار (با مقدمهٔ دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی)
#بدیع‌الزمان_فروزانفر به دکتر #مصدق،
شعری از استاد را با دستخط ایشان می‌بینید که به دکتر مصدق تقدیم شده است
شعری از استاد را با دستخط ایشان می‌بینید که به دکتر مصدق تقدیم شده است
شرح احوال مولانا و سرایش مثنوی
بدیع الزمان فروزانفر
شرح احوال #مولانا و سرایش #مثنوی از زبان استاد دکتر #بدیع‌الزمان_فروزانفر
این فایل صوتی احتمالا تنها صدای به جا مانده از وی است که؛ شامل موجزترین و کامل‌ترین توضیحات درباره احوال مولانا و سرایش مثنوی است.
این فایل صوتی احتمالا تنها صدای به جا مانده از وی است که؛ شامل موجزترین و کامل‌ترین توضیحات درباره احوال مولانا و سرایش مثنوی است.
دوش از سر عاشقی و از مشتاقی
می‌کردم التماس می از ساقی
چون جاه و جمال خویش بنمود به من
من نیست شدم، بماند ساقی ساقی
#مولوی
کلیات شمس، تصحیح #بدیع‌الزمان_فروزانفر، ( #زاد_روز ) انتشارات امیرکبیر، جزو هشتم از دیوان ص ۳۰۸
می‌کردم التماس می از ساقی
چون جاه و جمال خویش بنمود به من
من نیست شدم، بماند ساقی ساقی
#مولوی
کلیات شمس، تصحیح #بدیع‌الزمان_فروزانفر، ( #زاد_روز ) انتشارات امیرکبیر، جزو هشتم از دیوان ص ۳۰۸
#حکایت
گویند که معلمی از بینوایی در فصل زمستان دُرّاعهٔ کتان یک‌تا پوشیده بود. مگر خرسی را سیل از کوهستان درربوده بود؛ می‌گذرانید و سرش در آب پنهان. کودکان پشتش را دیدند، گفتند: استاد! اینک پوستینی در جوی افتاده است و تو را سرماست، آن را بگیر! استاد، از غایت احتیاج و سرما، درجَست که پوستین را بگیرد، خرس تیزچنگال در وی زد. استاد در آب گرفتار خرس شد. کودکان بانگ می‌داشتند که ای استاد! یا پوستین را بیاور و، اگر نمی‌توانی، رها کن تو بیا. گفت: من پوستین را رها می‌کنم، پوستین مرا رها نمی‌کند.
( #فیه_ما_فیه، #مولانا_جلال‌الدین، تصحیح #بدیع‌الزمان_فروزانفر، ص ۱۱۵_۱۱۶)
درّاعه: بالاپوش گشاد
یک‌تا: یک لا
زادروز استاد بدیع‌الزمان فروزانفر
گویند که معلمی از بینوایی در فصل زمستان دُرّاعهٔ کتان یک‌تا پوشیده بود. مگر خرسی را سیل از کوهستان درربوده بود؛ می‌گذرانید و سرش در آب پنهان. کودکان پشتش را دیدند، گفتند: استاد! اینک پوستینی در جوی افتاده است و تو را سرماست، آن را بگیر! استاد، از غایت احتیاج و سرما، درجَست که پوستین را بگیرد، خرس تیزچنگال در وی زد. استاد در آب گرفتار خرس شد. کودکان بانگ می‌داشتند که ای استاد! یا پوستین را بیاور و، اگر نمی‌توانی، رها کن تو بیا. گفت: من پوستین را رها می‌کنم، پوستین مرا رها نمی‌کند.
( #فیه_ما_فیه، #مولانا_جلال‌الدین، تصحیح #بدیع‌الزمان_فروزانفر، ص ۱۱۵_۱۱۶)
درّاعه: بالاپوش گشاد
یک‌تا: یک لا
زادروز استاد بدیع‌الزمان فروزانفر
#محمدحسین_بُشرویه‌ای شناخته شده به نام#بدیع‌الزمان_فروزانفر (زادهٔ ۱۴ شهریور ۱۲۷۶ دربُشرویه - درگذشتهٔ ۱۶ اردیبهشت ۱۳۴۹ در تهران)؛ادیب، نویسنده، مترجم، سراینده و پژوهشگر ادبیایرانی و مدرس دانشگاه برجسته در زمینه زبان و ادبیات فارسی بود. او یکی از مولوی‌پژوهان بزرگ امروزی بود و در این زمینه آثار ارزشمند گوناگونی را نگاشت. فروزانفر همچنین سال‌ها استاد کرسی‌دار ادبیات فارسی در دانشگاه تهران و نیز از کارمندان فرهنگستان زبان و ادب فارسی بود.