من می نه ز بهر تنگدستی نخورم
یا از غم رسوایی و مستی نخورم

من می ز برای خوشدلی میخوردم
اکنون که تو بر دلم نشستی نخورم

#خیام_نیشابوری

چون ابر به نوروز، رُخ لاله بِشُست
برخیز و به جامِ باده کُن عزمِ درست

کاین سبزه که امروز تماشاگهِ توست
فردا همه از خاکِ تو بَرخواهد رُست...



#خیام_نیشابوری
.

 #خیام_نیشابوری

این یک دو سه روز نوبت عمر گذشت
چون آب به جویبار و چون باد به دشت

هرگز غم دو روز مرا یاد نگشت
روزی که نیامده‌ست و روزی که گذشت

می خور که ز دل کثرت و قلت ببرد
و اندیشه هفتاد و دو ملت ببرد

پرهیز مکن ز کیمیایی که از او
یک جرعه خوری هزار علت ببرد

#خیام_نیشابوری

ای مفتی شهر از تو بیدارتریم
با اینهمه مستی ز تو هشیارتریم

تو خون کَسان نوشی و ما خون رَزان 
انصاف بده کدام خونخوار تریم؟!


رباعی: #خیام_نیشابوری
خواننده: #پرواز_همای

جامی است که عقل آفرین میزندش
صد بوسه ز مهر بر جبین میزندش


این کوزه‌گر دهر چنین جام لطیف
می‌سازد و باز بر زمین میزندش

 #خیام_نیشابوری

این قافله عمر عجب میگذرد
دریاب دمی که با طرب میگذرد

ساقی غم فردای حریفان چه خوری
پیش آر پیاله را که شب میگذرد

28اردیبهشت بزرگداشت
حکیم عمر #خیام_نیشابوری
گرامی باد

این چرخ فلک که ما در او حیرانیم
فانوس خیال از او مثالی دانیم

خورشید چراغ‌دان و عالم فانوس
ما چون صوریم کاندر او حیرانیم

#خیام_نیشابوری

تا چند اسیر عقل هر روزه شویم
در دهر چه صد ساله چه یکروزه شویم

در دِه تو به کاسه می از آن پیش که ما
در کارگه کوزه‌گران کوزه شویم

#خیام_نیشابوری

گنجت باید به رنج خو باید کرد
جان وقف بلای عشق او باید کرد

در پنجهٔ شیر اوفتادن به ازانک
با او نفسی پنجه فرو باید کرد

#خیام_نیشابوری

دل ، سِرّ‌‌ِ حیات ،،، اگر کَماهی دانست ،

در مرگ هم ،،، اسرارِ الهی ، دانست ،





امروز ، که با خودی ،،، ندانستی هیچ ،

فردا ، که ز خود رَوی ،،، چه خواهی دانست؟ ،





#خیام_نیشابوری



#کماهی = آنطور که هست - آنچنان که هست

چون ابر به نوروز، رُخ لاله بِشُست
برخیز و به جامِ باده کُن عزمِ درست

کاین سبزه که امروز تماشاگهِ توست
فردا همه از خاکِ تو بَرخواهد رُست...

#خیام_نیشابوری
"رباعیات"

در کارگه کوزه‌گری رفتم دوش
دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش

ناگاه یکی کوزه برآورد خروش
کو کوزه‌گر و کوزه‌خر و کوزه فروش

#خیام_نیشابوری

بر مفرش خاک خفتگان می‌بینم
در زیرزمین نهفتگان می‌بینم

چندانکه به صحرای عدم می‌نگرم
ناآمدگان و رفتگان می‌بینم

#خیام_نیشابوری

ای دوست بیا تا غمِ فردا نخوریم
وین یک دمِ عمر را غنیمت شمریم

فردا که ازین دیرِ فنا
با هفت‌هزارسالگان سربه‌سریم

#خیام_نیشابوری

بر مفرش خاک خفتگان می‌بینم
در زیرزمین نهفتگان می‌بینم

چندانکه به صحرای عدم می‌نگرم
ناآمدگان و رفتگان می‌بینم

#خیام_نیشابوری

این کهنه رباط را که عالم نام است
وآرامگه ابلق صبح و شام است

بزمی‌ست که واماندۀ صد جمشید است
قصری‌ست که تکیه‌گاه صد بهرام است

#خیام_نیشابوری

این یک دو سه روز نوبت عمر گذشت
چون آب به جویبار و چون باد به دشت

هرگز غم دو روز مرا یاد نگشت
روزی که نیامده‌ست و روزی که گذشت

#خیام_نیشابوری

ترکیب طبایع چو به کام تو دمی‌ست
رو شاد بزی اگرچه بر تو ستمی‌ست

با اهل خرد باش که اصل تن تو
گردی و نسیمی و غباری و دمی‌ست

#خیام_نیشابوری

مشنو سخن از زمانه ساز آمدگان
می خواه مروق به طراز آمدگان

رفتند یکان یکان فراز آمدگان
کس می ندهد نشان ز بازآمدگان

#خیام_نیشابوری