بنان در طول فعالیت هنری خود، حدود ۳۵۰ قطعه را اجرا کرد و آنچه امتیاز مسلم صدای او را پدید می‌آورد، زیروبم‌ها و تحریرات صدای او است که مخصوص به خودش است.
استاد #بنان نه‌تنها در آواز قدیمی و کلاسیک ایران استاد بود، بلکه در نغمات جدید و مدرن ایران نیز تسلط کامل داشت و
تصنیف زیبای «الهه ناز» بهترین معرف این ادعا است .
استاد #بنان را می‌توان به‌راستی بزرگ‌ترین اجراکننده آهنگ‌های سبک #وزیری #خالقی دانست و شاید اوج همکاری این دو را در سرود ای ایران بتوانیم مشاهده کنیم؛
اما جالب است بدانید خودش اعتقاد دارد این سرود را باید به‌صورت اپرایی خواند و صدای او بیشتر به درد آواز خواندن می‌خورد تا سرود؛
البته استاد درباره تصنبف
«الهه ناز» هم معتقد بودند که کار متوسطی است که با اقبال مردم مواجه شده است!

در اوج معروفیت بود که اتفاقی زندگی #بنان را دچار چالش کرد و  در ۲۷ دی‌ماه ۱۳۳۶ در تصادف اتومبیل چشم خود را از دست داد.  
پزشکان برای بهبود چشم دیگرش سفر به اروپا و معالجه را تجویز کردند؛ برای همین دولت و اداره کل انتشارات و رادیو و جمع دوستانش کنسرتی ترتیب دادند و کمک مالی جمع کرده و او را راهی اروپا کردند و به خاطر همین مشکل بینایی است که در بیشتر عکس‌ها  با آن عینک دودی بزرگ دیده می‌شود.

تأثیر صدای بنان در موسیقی ایرانی آن‌قدر است که بعضی آواز ایرانی را به قبل و بعد از بنان تقسیم کرده‌اند و این به خاطر آن بود که خوانندگان پیش از او اغلب بلند خوانی می‌کردند و همین باعث می‌شد اشعار جویده‌جویده و نامفهوم به گوش برسند.
#بنان با توجه به تربیت خانوادگی و تعالیم خالقی فهمیده بوده که نباید حنجره آزاری کند و واسطه بین شاعر و شنونده باشد؛ برای همین در آوازهای او داد زدن‌های بیجا را مشاهده نمی‌کنیم و اشعار خوب تلفظ می‌شوند و به گوش مخاطب می‌رسند.

استاد #بنان به گفته دوستانش بسیار مبادی‌آداب بود و در تمام سال‌های شهرت از ابتذال دور بود و به قول خودش هیچ‌وقت هنر فروشی نمی‌کرد و برای همین سال‌ها خانه‌نشین شد؛ اما باز باافتخار می‌گفت:
«من با سختی زندگی کرده‌ام و الان هم دارم با حقوق رادیو و تلویزیون امرارمعاش می‌کنم.
قسم می‌خورم که باوجود امکانات زیاد هرگز نخواستم هنرم را بفروشم.
بروید از قدمای خود بپرسید از کسانی که سن بیشتری دارند و با من وزندگی‌ام آشنایی دارند. چه کسی دیده است من حتی یک‌بار در کاباره اجرا کنم یا در مقابل پول کنسرت بدهم؟»

#بنان تا آخر عمرش در خانه‌ای کوچک در نیاوران روزگار گذرانید و در هشتم اسفندماه سال ۱۳۶۴ هم درگذشت.
یادش گرامی

سخنان استاد #شجريان
پيرامون شيوه تصنيف خواني استاد #بنان:

شيوه تصنيف خواني قبل از ما شيوه تصنيف خواني #قمر بود استاد #بنان شيوه ي تصنيف خواني رو به شكل امروزي درآورد،
بعد من و خوانندگان ديگه اي كه به راديو پيوستيم از شيوه تصنيف خواني استاد #بنان استفاده كرديم و هنوز كسي نيومده كه بتونه شيوه تصنيف خواني #بنان  رو منسوخ بكنه يا شيوه ي بهتري ارايه بده ،تصنيف خواني استاد #بنان هنوز كه هنوزه بهترينه.

‍ موسیقی ایرانی : آتش جاویدان
خواننده : #بنان(پخش از برنامه دلنوازان)
آواز #افشاری
تصنیف_ضربی : از من اگر تو رو میکنی پنهان چه غم  (ابوالقاسم حالت)
آواز : بخت آيينه ندارم كه در او مينگری (سعدی)
نوازندگان : ابراهیم سرخوش
آهنگ : منوچهر لشکری با تنظیم #ملاح

‍ برشی از
گلهای رنگارنگ برنامه شماره : ۲۵۱
آهنگ :
محلی در مایه #شوشتری_بختیاری
خواننده : #بنان
آواز : مثل پيشتر نميزنم تير بر نشونه
(محلی/باباطاهر)
نوازندگان :
#حبيب_اله_بديعی  #رضاورزنده   #افتتاح
اشعار متن : محلی-#باباطاهر
گوینده : #روشنک

قطعه الهه ناز
  «غلامحسین بنان»
هر آنچه که درباره «الههٔ ناز» یکی از قطعات ماندگار تاریخ موسیقی ایران باید بدانید：

«الههٔ ناز» نام یک تصنیف یا ترانهٔ
اجرا شده توسط غلامحسین# بنان است، که نخستین بار در سال ۱۳۳۳ خورشیدی از رادیو ایران پخش شد و نزد توده‌های مردم با استقبال عجیب و غیرمنتظره‌ای مواجه گردید.
آهنگساز این اثر اکبر# محسنی و سرایندهٔ شعر آن کریم #فکور بود و
روح الله #خالقی، که رهبر ارکستر انجمن موسیقی ملی به شمار می‌آمد، آن را برای اجرای #بنان در همراهی با این ارکستر تنظیم نمود.
گرچه بسیاری از صاحبنظران ترانه
«الهه ناز» را از برخی ظرایف فنی و هنری، عاری دانسته‌اند، امّا این تصنیف، چه در زمان اجرای نخست خود و چه در طی دهه‌های بعد، همواره از جملهٔ ترانه‌های محبوب و پرطرفدار ایرانی محسوب می‌شده‌است.

عوامل سازنده：

ترانه «الهه ناز» را باید حاصل تمایل جمعی از موسیقیدانان و خوانندگان ایرانی به اجرای تصنیف‌های نوآورانه در سال‌های دهه ۳۰ و ۴۰ دانست که حتی شماری از جدی‌ترین خوانندگان موسیقی سنتی ایرانی همچون غلامحسین #بنان را نیز به این وادی کشانید.

#بنان از آغاز کار خویش، تنها به آوازخوانی پرداخته بود و حتی بعد هم که برای خواندن تصنیف تمایل پیدا کرده بود، تنها تصنیف‌های سنگین و رنگین سنتی از آثار کسانی چون علینقی وزیری یا روح‌الله خالقی یا مرتضی محجوبی را می‌خواند و شعر این تصنیف‌ها را نیز از اشعار شاعران کلاسیک یا در پیوند با شعر این شاعران انتخاب می‌نمود.

تصنیف‌هایی مثل: «من از روز ازل»، «کاروان»، «خریدار تو»، «می ناب»، «مشتاق وپریشان»، «مرغ حق»،
«من بی دل ساقی»،
«ای امید من کجایی»،
«مرا عاشق تو کردی»، «دیدی ای مه»، «نوای نی» و «حالا چرا» نمونه‌هایی از این قبیل آثار وی بودند.

ولی در سال‌های دهه سی خورشیدی، ناگهان تصنیفی از بنان از رادیو ایران پخش شد که از نظر فرم و ساختار با تمامی ترانه‌ها و تصنیف‌های پیشین او، متفاوت بود.
آهنگساز و همینطور شاعر یا ترانه سرای این اثر، هر دو از جمله هنرمندانی بودند که کارهایشان تا آن زمان کمتر به محفل اساتید راه پیدا کرده بود و هیچیک از آنان جزو.

کریم فکور (ترانه سرای الهه ناز)
موسیقی «الههٔ ناز» را آهنگسازی کرد

سوگ بنان

این برنامه در سومین روز درگذشت روان‌شاد استاد #بنان به تاریخ دوازدهم اسفند ۱۳۶۴ ضبط شده است.

نی‌نواز: استاد #محمد_موسوی
آواز: استاد #اکبر_گلپایگانی ( #گلپا )
کلام از رحیم #معینی_کرمانشاهی

من ندانم چه اثر بود که در نای تو بود
که پیام دل عشاق در آوای تو بود

شوخ و مستانه چو بانگت به فضا می‌غلتید
طوطی عشق تماشاگر سیمای تو بود

تا ابد جای تو در خانه ی چشم هنر است
خالی امروز به هر جمع اگر جای تو بود

ای بنانی که همانند تو تکرار ، محال
دیلمان شاهد قولم ، زنواهای تو بود

چه گلی از چه گلستان بدهد بوی تو  را
کاروان ، سرگل جاوید به گلهای تو بود

ای روان‌شاد به هنگام تو خاموش شدی
هنر آن روز هنر بود ، که دنیای تو بود

#بهار_دلنشین
#بنان




به امید سایه افکندن بهارِ آرزو بر سر مردم شریف ایران زمین…🇮🇷
.

⫸ خواننده: #بنان

شب شادی ...
آهنگ : #مهدی_مفتاح
شعر : #شهرآشوب ؟
دستگاه : #سه_گاه

تو که طعنه به می میزنی از آن شهد شکر ریز

#بنان - الهه ناز

#بنان - مرغ حق

#بنان - چه شبها

#بنان - چه شبها

#بنان - مثنوی مولانا

پاییز اگه خواننده بود صداش عین #بنان بود...