آنان که محققان این درگاهند
نزد دل اهل دل چو برگ کاهند

اهل دل خاصگان شاهنشاهند
باقی همه هرچه هست خرج راهند

#رباعی_مولانا
- رباعی شمارهٔ ۴۶۱

نایی ببرید از نیستان استاد
با نه سوراخ و آدمش نام نهاد

ای نی تو از این لب آمدی در فریاد
آن لب را بین که این لبت را دم داد

#رباعی_مولانا
- رباعی شمارهٔ ۶۱۱

من جمله خطا کنم صوابم تو بسی
مقصود از این عمر خرابم تو بسی

من میدانم که چون بخواهم رفتن
پرسند چه کرده‌ای جوابم تو بسی

#رباعی_مولانا
- رباعی شمارهٔ ۱۹۶۱

طاوس نه‌ای که بر جمالت نگرند
سیمرغ نه‌ای که بیتو نام تو برند

شهباز نه‌ای که از شکار تو چرند
آخر تو چه مرغی و ترا با چه خرند

#رباعی_مولانا
- رباعی شمارهٔ ۷۵۴

آنی که وجود و عدمت اوست همه
سرمایهٔ شادی و غمت اوست همه

تو دیده نداری که باو درنگری
ورنی که ز سر تا قدمت اوست همه

#رباعی_مولانا
- رباعی شمارهٔ ۱۵۹۵

روزیکه بود دلت ز جان پر از درد
شکرانه هزاران جان فدا باید کرد

کاندر ره عشق و عاشقی ای سره مرد
بیشکر قفای نیکوان نتوان کرد

#رباعی_مولانا
- رباعی شمارهٔ ۷۱۵

ای بانگ رباب از تو تابی دارم
من نیز درون دل ربابی دارم

بر مگذر ساعتی بیا و بنشین
مهمان شو گوشهٔ خرابی دارم

#رباعی_مولانا
- رباعی شمارهٔ ۱۱۵۷

ای از تو برون ز خانه‌ها جای دلم
وی تلخی رنجهات حلوای دلم

ما را ز غمت شکایتی نیست ولیک
خوش آیدم آنکه بشنوی وای دلم

#رباعی_مولانا
- رباعی شمارهٔ ۱۱۵۶

ما زیبائیم خویش را زیبا کن
خوبا ما کن ز دیگران خو واکن

ور میخواهی که کان گوهر باشی
دل را بگشای و سینه را دریا کن

#رباعی_مولانا
- رباعی شمارهٔ ۱۵۰۵