‌
صدای پای که می‌آید؟
به کوچه‌ام که گذر دارد؟
بگو که پنجره بگشایم، اگر ز عشق خبر دارد

دلم گرفته ز تنهایی
بُوَد که پنجره بگشایم
اگر گذرگه خاموشم، هنوز راهگُذر دارد


#سیمین_بهبهانی
از مجموعه‌ی « یک دریچه آزادی »

#عماد_رام - آی بانو

#سیما_بینا - قیامت

مگه میشه عشقت از یاد بره



احمد آزاد

ما به نصیحت احتیاج نداریم، بلکه نیاز داریم عمق و ژرفای این دروغ ها را بکاویم تا آنچه دنبالش هستیم بیابیم. ما احتیاج نداریم ما را سروسامان دهند.

ممکن است تصور کنیم نیاز داریم خودمان، خودمان را سروسامان دهیم، اما اغلب داریم تخیلات خود را سروسامان می‌دهیم، توهماتی در هم شکسته، تصورهای در هم شکسته ای از خودمان و افکار تحریف شده‌ای که رنج ما را خلق می کنند.

تنها با رها کردن این دروغ و اشتباه است که می توانیم واقعیت را تجربه کنیم. آنگاه می‌توانیم خود را بپذیریم و سرزندگی و نشاط خود را که با دروغ هایمان از دست داده بودیم دوباره کشف کنیم.

جان فردریکسون

عبارت سخت تنگ است. زبان تنگ است. اين همه مجاهده ها از بهر آن است كه تا از زبان برهند كه تنگ است.

#شمس_تبريزى

بعضى خيال خود را به خدايى گرفته اند

#شمس_تبريزى

تا دل ز من ببردی از ناله شب نخفتم
ای دزد، بشنو آخر فریاد پاسبان را


بگذشت از نهایت بی خوابی من، آری
دشوار صبح باشد شبهای بیکران را


#امیرخسرو_دهلوی

غم زِ محنتْ خانه‌ی من شاد می‌آيد برون
سيل از ويرانه ام، آباد می‌آيد برون

در دلِ سنگين، شيرين جای خود وا می‌کند
هر شرر کز تيشه‌ی فرهاد می‌آيد برون

#صائب_تبریزی

#حمیرا - دلتنگی

#شکیلا - صدای عشق

ساعتی میزان آنی ساعتی موزون این
بعد از این میزان خود شو تا شوی موزون خویش
                                
گر تو فرعون منی از مصر تن بیرون کنی
در درون حالی ببینی موسی و هارون خویش

  #مولانا
_غزل شماره ۱۲۴۷
غزل مورد علاقه استاد

یا رب دانی که من بگاه و بیگاه
جز در تو نکردم ز چپ و راست نگاه

حسن تو چو ماه و شاهدان چون آبند
در آب نظر می کنم و بینم ماه

#شاه_نعمت_الله_ولی
- رباعی شمارهٔ ۲۷۹

غیرتم کُشت که محبوبِ جهانی، لیکن
هر نفس عربده با خلقِ خدا نتوان کرد ...!

#حافظ

چون گل افشانی لبخند تو،
در لحظه‌ی شیرین شكفتن!
خورشید!
چه فروغی به جهان می‌بخشید!
چه شكوهی ...!
‌‌
همه عالم به تماشا برخاست!
‌‌
#فریدون_مشیری

فقط اونجایی که جناب #سعدی
حال آدمی که اسیر عشقه بیان می‌کنه:

"عیب شیرین دهنان نیست که خون می‌ریزند
جرم صاحب نظران‌ست که دل می‌بندند..."

در قفس خیال تو تکیه زنم به انتظار
تا که تو بشکنی قفس پر بکشم به سوی تو

#مولانا

اندر دل بی وفا غــم و ماتم باد
آن را که وفا نیست ز عالم کم باد

دیدی که مـرا هیچ کسی یاد نکرد
جز غـم که هزار آفرین بر غم باد..

#مولانا

چه خوش است پیش زلفت سر شکوه باز کردن
گله‌های روز هجران به شب دراز کردن

سر کوی دلبر من به حریم کعبه ماند
که به هر طرف کنی رو بتوان نماز کردن

به تکلمی دهانت بگشود عقده‌هایم
چه خوش است کشف معنی بر اهل راز کردن

بجز از حدیث زلفت که به عمر می‌سرایم
همه عمر در ملالم  ز سخن دراز کردن

#مظهر_خویی
دیوان عباسقلی‌خان مظهر

از شبنم عشق خـاک آدم گِل شد
               شوری برخاست ، فتنه‌ای حاصل شد
سر نشتر عشق بر رگ روح رسید
               یک قطره خون چکید، نامش دل شد

#اوحدالدین‌کرمانی

این رباعی زیبا از رباعیات سرگردان است و به چند شاعر و عارف نسبت داده می‌شود. در #نزهه‌المجالس، #خلاصه‌الاشعار و #مرصاد‌العباد بدون نام سراینده نقل شده، و در منابع متاخر به #نجم‌الدین‌رازی، #باباافضل‌کاشانی، #ابوسعیدابوالخیر و #مجدالدین‌بغدادی منتسب گردیده است. اما قدیمترین منبعی که نام شاعر را دارد سفینه‌ای دستنویس از سده ۸ و بنام اوحد‌الدین کرمانی است.