معرفی عارفان
1.26K subscribers
34.3K photos
12.5K videos
3.22K files
2.78K links
چه گفتم در وفا افزا جفا و جور افزودی
جفا کن جور کن جانا،غلط گفتم خطا کردم

فیض
Download Telegram
#ضرب_المثل
#غلط_زیادی_که_جریمه_ندارد_.

چوپانی گله را به صحرا برد ؛ به درخت گردوی تنومندی رسید . از آن بالا رفت و به چیدن گردو مشغول شد که ناگهان گرد باد سختی در گرفت ، خواست فرود آید ، ترسید . باد شاخه ای را که چوپان روی آن بود به این طرف و آن طرف می برد. دید نزدیک است که بیفتد و دست و پایش بشکند. مستاصل شد...

از دور بقعه امامزاده ای را دید و گفت: «ای امام زاده گله ام نذر تو ، از درخت سالم پایین بیایم.» قدری باد ساکت شد و چوپان به شاخه قوی تری دست زد و جای پایی پیدا کرده و خود را محکم گرفت.

گفت:«ای امام زاده خدا راضی نمی شود که زن و بچه من بیچاره از تنگی و خواری بمیرند و تو همه گله را صاحب شوی. نصف گله را به تو می دهم و نصفی هم برای خودم» ...

قدری پایین تر آمد. وقتی که نزدیک تنه درخت رسید گفت:«ای امام زاده نصف گله را چطور نگهداری می کنی؟ آنها ر ا خودم نگهداری می کنم در عوض کشک و پشم نصف گله را به تو می دهم .»

وقتی کمی پایین تر آمد گفت : «بالاخره چوپان هم که بی مزد نمی شود کشکش مال تو ، پشمش مال من به عنوان دستمزد.»

وقتی باقی تنه را سُرخورد و پایش به زمین رسید نگاهی به گنبد امامزاده انداخت و گفت: «مرد حسابی چه کشکی چه پشمی؟ ما از هول خودمان یک غلطی کردیم . غلط زیادی که جریمه ندارد.

 
#غلط_ننویسیم

🔴 متبوع/مطبوع

در املای این دو کلمه نباید اشتباه کرد.
#متبوع به معنای "مورد اطاعت ، مورد تبعیت" است وبیشتر در ترکیب کشور متبوع یعنی (کشوری که شخص تابع آن است) به کار می رود.
"سفیر فرانسه اطمینان داد که کشور متبوعش خواستار جنگ نیست."

 اما #مطبوع یعنی" خوشایندطبع ،پسندیده"
 
در آن شمایل مطبوع هیچ نتوان گفت
جز این قدر که رقیبان تندخو داری          (حافظ)

📚 منبع: کتاب #غلط_ننویسیم
     #ابوالحسن_نجفی
#اصلاحیه
#اشعارجعلی

✳️ شعری که به #غلط به #فردوسی نسبت داده اند:

چو  ناکس   به   ده   کد خدایی  کند
کشاورز     باید    گدایی     کند  ...

در  این  خاک  زرخیز   ایران  زمین
نبودند  جز  مردمی  پاک     دین

همه   دینشان   مردی   و  داد   بود
وز آن ،  کشور   آزاد   و   آباد    بود

چو  مهر  و  وفا  بود خود کیششان
گنه    بود   آزار    کس   پیششان

همه    بنده ی  ناب    یزدان  پاک
همه  دل  پر  از مهر  این  آب و خاک

پدر      در     پدر      آریایی  نژاد
ز    پشت    فریدون    نیکو  نهاد

بزرگی   به   مردی   و   فرهنگ  بود
گدایی  در  این  بوم  و  بر  ننگ بود

کجا  رفت  آن  دانش  و   هوش  ما
که  شد   مهر   میهن   فراموش  ما ؟

که  انداخت  آتش  در  این بوستان
کز  آن سوخت جان و دل دوستان ؟

چه  کردیم  کین  گونه گشتیم خوار ؟
خرد  را   فکندیم   این  سان   ز  کار

نبود  این   چنین  کشور  و  دین  ما
کجا    رفت    آیین     دیرین   ما  ؟

به  یزدان  که  این  کشور  آباد  بود
همه    جای    مردان    آزاد    بود

در  این  کشور  آزادگی  ارز   داشت
کشاورز  ، خود  خانه  و  مرز  داشت

گرانمایه    بود   آنکه   بودی    دبیر
گرامی   بد   آنکس   که  بودی   دلیر

نه دشمن در این بوم و بر لانه داشت
نه  بیگانه  جایی در این خانه داشت

از   آنروز   دشمن   بما   چیره   گشت
که   ما  را   روان   و خرد تیره گشت

از   آنروز   این   خانه     ویرانه    شد
که   نان   آورش   مرد   بیگانه    شد

چو  ناکس   به   ده   کد خدایی  کند
کشاورز     باید    گدایی     کند  ...

شاعر اصلی: مصطفی سرخوش
فردوسی

از فردوسی نیست.

❇️ همه شعرهای او از نوع مثنوی شاهنامه فردوسی بود به همین علت برخی به دلیل عدم مطالعه اشعار او را به فردوسی نسبت داده اند.
از کتابهای وی می‌توان به پیک مهر (چاپ ۱۳۳۱) و آتش دل(چاپ ۱۳۳۵) و زبان اشک (۱۳۴۳) اشاره کرد. از سرخوش در مجلات کاوه و گوهر نیز اشعاری چاپ شده است.