رمضان آمد و من توبهٔ پارینه شکستم
موسمِ کوزهپرستان شد و من کاسهپرستم
روزه بودم همهٔ سال چه شعبان و چه شوّال
در شبِ غُرّهٔ ماهِ رمضان توبه شکستم
شیخِ محروم، سحَر خورده و لب بسته به روزه
منِ بیباکْ صبوحیزدهٔ بیخود و مستم
محتسب کیست که جامِ میَم از دست بگیرد؟
غیرِ ساقی که تواند؟ که هم او داد به دستم
زاهد از نیک و بدِ غیر چه سود و چه زیانت؟
نیستم روزه، تو را چیست؟ همان گیر که هستم
سرگرانیِ تو ای شیخ به سنجر چه رسانَد؟
که به یک جامْ کُلَهگوشهٔ جمشید شکستم.
#سنجر_کاشان
موسمِ کوزهپرستان شد و من کاسهپرستم
روزه بودم همهٔ سال چه شعبان و چه شوّال
در شبِ غُرّهٔ ماهِ رمضان توبه شکستم
شیخِ محروم، سحَر خورده و لب بسته به روزه
منِ بیباکْ صبوحیزدهٔ بیخود و مستم
محتسب کیست که جامِ میَم از دست بگیرد؟
غیرِ ساقی که تواند؟ که هم او داد به دستم
زاهد از نیک و بدِ غیر چه سود و چه زیانت؟
نیستم روزه، تو را چیست؟ همان گیر که هستم
سرگرانیِ تو ای شیخ به سنجر چه رسانَد؟
که به یک جامْ کُلَهگوشهٔ جمشید شکستم.
#سنجر_کاشان