ساقی گناه ما را گیرد به گردن امّا
از محتسب چه پنهان، شد نوبهار باعث

#سنجر_کاشان

رمضان آمد و من توبهٔ پارینه شکستم
موسمِ کوزه‌پرستان شد و من کاسه‌پرستم

روزه بودم همهٔ سال چه شعبان و چه شوّال
در شبِ غُرّهٔ ماهِ رمضان توبه شکستم

شیخِ محروم، سحَر خورده و لب بسته به روزه
منِ بی‌باکْ صبوحی‌زدهٔ بیخود و مستم

محتسب کیست که جامِ میَم از دست بگیرد؟
غیرِ ساقی که تواند؟ که هم او داد به دستم

زاهد از نیک و بدِ غیر چه سود و چه زیانت؟
نیستم روزه، تو را چیست؟ همان گیر که هستم

سرگرانیِ تو ای شیخ به سنجر چه رسانَد؟
که به یک جامْ کُلَه‌گوشهٔ جمشید شکستم.

#سنجر_کاشان