آن روز که دیوانه سر و سودائی
در سلسلهٔ دولتیان می‌آئی

امروز از آن سلسله زان محرومی
کامروز تو عاقلی و کارافزائی

#مولانای_جان

آن روی ترش نگر چو قندستانی
وان چشم خوشش نگر چو هندوستانی

پیش قد او صف زده سروستانی
پیش کف او شکسته هر دستانی

#مولانای_جان

آن ظلم رسیده‌ای که دادش دادی
وانغمزده‌ای که جام شادش دادی

آن بادهٔ اولین فراموشش شد
گر باز نمی‌دهی چه یادش دادی

#مولانای_جان

آن میوه توی که نادرِ ایامی
بتوان خوردن هزار من در خامی

بر ما مپسند هجر و دشمن کامی
کاخر به تو باز گردد این بدنامی

#مولانای_جان

من جمله خطا کنم صوابم تو بسی
مقصود از این عمر خرابم تو بسی

من می‌دانم که چون بخواهم رفتن
پرسند چه کرده‌ای جوابم تو بسی

#مولانای_جان

من خشک لب ار با تو دم تر زدمی
در عشق تو عالمی به هم برزدمی

یک بوسه اگر لبم توانستی داد
بر پای تو دستک ز بر سر زدمی

#مولانای_جان

من دوش به خواب در بدیدم قمری
دریا صفتی عجایبی سیم‌بری

امروز بگرد هر دری میگردم
کز یارک دوشینه چه دارد خبری

#مولانای_جان

آنک جام او بگیرد یک نشانش این بود
در بیان سر حکمت جان او منشی است آن

در شعاع می بقا بیند ابد پس بعد از آن
مال چه بود کو ز عین جان خود معطی است آن

#مولانای_جان

آنک وصف می بگوید باخود است و هوشیار
اهل قرآن نبود آن کس لیک او مقری است آن

حق و صاحب حق را از عاشقان مست پرس
زانک جام مست اندر عاشقان قاضی است آن

#مولانای_جان

زانک حکم مست فعل می بود پس روشن است
حق و صاحب حق هم با حکم او راضی است آن

مطرب مستور بی‌پرده یکی چنگی بزن
وارهان از نام و ننگم گرچه بدنامی است آن

#مولانای_جان