هر سری لایق سودای تو نبود لیکن

از تو در هیچ سری نیست که سودائی نیست

جای آن هست که بنوازی و دستم گیری

که به جز سایهٔ لطف تو مرا جائی نیست


#خواجوی_کرمانی

آن که مرادش تویی از همه جویاتر است
وان که در این جستجو است از همه پویاتر است

گر همه صورتگران صورت زیبا کشند
صورت زیبای تو از همه زیباتر است



#فروغی_بسطامی

بیا ای نور چشم ما و خوش بنشین به جای خویش
منور ساز مردم را و هم خلوتسرای خویش

به هجرت مبتلا گشتم به وصلت آرزومندم
چه باشد ار به دست آری رضای مبتلای خویش

به غیر از ساقی رندان ندارم آشنا دیگر
شدم از عقل بیگانه به عشق آشنای خویش

بیا ای مطرب عشاق و ساز بینوا بنواز
دم ما یک دمی خوش کن به آواز نوای خویش

دوای درد دل درد است اگر داری غنیمت دان
که دارد در همه عالم ازین خوشتر دوای خویش

تو سلطانی به حسن امروز و سید بندهٔ جانی
کرم فرما به لطف امروز بنواز این گدای خویش



حضرت_شاه_نعمت_الله_ولی

راست نتوانم گفتن؛ كه من راستى آغاز كردم مرا بيرون مى كردند، اگر تمام راست گفتمى يه يك بار همه شهر مرا بيرون كردندى.

#شمس_تبریزی

هنوز هیچ سخن مرا
یک کلمه
هیچ مخلوق فهم نکرده است.

#شمس_تبریزی

كاشكی اهليت شنيدن داشتيدبه تمامى گفتمى
وتمام شنودن بودى
اما سوگند كه
ــ بر دل‌ها، مُهر است
ــ بر زبان‌ها، مُهر است!
ــ و بر گوش‌ها، مُهر است!

#شمس_تبريزى

" حد جسمت یک دو گز خود بیش نیست
  جان تو تا آسمان جولان کنی است "

#مثنوی_مولانا دفترچهارم


📘وسع رشد جسمانی آدمی محدود است. اماظرفیت رشد معنوی او تا آسمان هاست...

  

مسجدست آن دل که جسمش ساجدست
یار بد خروب هر جا مسجدست

یار بد چون رست در تو مهر او
هین ازو بگریز و کم کن گفت وگو

#مولانای_جان

#خواننده : استاد محمدرضا شجریان
#نام اثر: داروگ
#سبک : موسیقی سنتی ایرانی
#سال انتشار : 1385

‌
زین آتش نهفته که در سینه من است
خورشید شعله‌ایست که در آسمان گرفت

می خور که هر که آخر کار جهان بدید
از غم سبک برآمد و رطل گران گرفت

آسوده بر کنار چو پرگار می‌شدم
دوران چو نقطه عاقبتم در میان گرفت

#حافظ

‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎

اگر به لطف بخوانی مَزید الطاف است
وگر به قهر برانی درون ما صاف است

بیان وصف تو گفتن نه حد امکان است
چرا که وصف تو بیرون ز حد اوصاف است

#حافظ

انصاف نیست آیهٔ رحمت شود عذاب
چینی که حق زلف بوَد بر جبین مزن



==جناب صائب تبریزی==

با عقل آب عشق به یک جو نمی رود
بیچاره من که ساخته از آب و آتشم



==جناب شهریار تبریزی==

" روبه افتد پهن اندر زیر خاک
   بر سر خاکش حبوب مکرناک

   تا بیاید زاغ غافل سوی آن
   پای او گیرد به مکر آن مکردان

   صد هزاران مکر در حیوان چو هست
   چون بود مکر بشر چون مهتر است"

#مثنوی_مولانا دفترششم


📘روباه خود را در زیر خاشاک پنهان
   می کند و در اطراف خود دانه های
   وسوسه برانگیز می ریزد.
   تا پرندگان غافل به هوس دانه ها
   بیایند و آنگاه شکارشان کند.
   وقتی حیوان این چنین حیله ها در
   آستین دارد, ببین که بشر تا چه حد
   می تواند دسیسه داشته باشد...

ساز و آواز چهارگاه

#آواز: گلپا
#تار: فرهنگ_شریف
#شعر: حافظ

تاب بنفشه می‌دهد طرّه مشک سای تو
پرده غنچه می‌درد خنده دلگشای تو

ای گل خوش نسیم من بلبل خویش را مسوز
کز سر صدق می‌کند شب همه شب دعای تو

شاه‌نشین چشم من تکیه گه خیال توست
جای دعاست شاه من بی تو مباد جای تو