ای دل نگفتمت ،که به چشمش نظر مکن
کزغم چنان شوی ،که نبینی به خواب،خواب

ای دل نگفتمت ،که مرو در کمند عشق
آخر به قصد خویش ،چرا میکنی شتاب

ای دل نگفتمت، که اگر تشنه مرده‌ئی
سیراب کِی شود، جگر تشنه از شراب

ای دل نگفتمت ،که مریز آبروی خویش
پیش رُخی، کزو برود آبروی آب

#خواجوی_کرمانی

برخیز و باده نوش
که مستان صبح خیز
آتش به آب دیده‌ی
ساغر نِشانده‌اند


#خواجوی_کرمانی

جانِ هر زنده‌دلی زنده به جانی دگرست
سخنِ اهلِ حقیقت ز زبانی دگرست

عاشقان را نبُوَد نام و نشانی پیدا
زان‌که این‌طایفه را نام و نشانی دگرست

یک‌زمانم به‌ خدا بخش و ملامت کم‌گوی
کاین جگر سوخته موقوفِ زمانی دگرست...



#خواجوی_کرمانی

چه خوشست باده خوردن به صبوح در گلستان
که خبر دهد ز جنت دم صبح و باد بستان

به سحر که جان فزاید لب یار و جام باده
بنشین و کام جانرا ز لب پیاله بستان

#خواجوی_کرمانی⚘

چه خوشست باده خوردن به صبوح در گلستان
که خبر دهد ز جنت دم صبح و باد بستان

به سحر که جان فزاید لب یار و جام باده
بنشین و کام جانرا ز لب پیاله بستان

#خواجوی_کرمانی⚘

.
ای دل صبور باش و مخور غم که عاقبت

این شام صبح گردد و این شب سحر شود

#خواجوی_کرمانی

.
ز تو دیده چون بدوزم که تویی چراغ دیده

ز تو کی کنار گیرم که تو در میان جانی.


#خواجوی_کرمانی

آبِ آتش ، می‌رود ،،، زان لعلِ آتش‌فامِ او ،

می‌برد آرامم از دل ، زلفِ بی آرامِ او ،



حاصلِ عمرم در ایامِ فراقش ، صرف شد ،

چون ، خلاص از عشق ،،، ممکن نیست در ایامِ او ،



بلبلان ، از بویِ گل مست‌ند و ،،، ما ، از رویِ دوست ،

دیگران ، از ساغرِ ساقی و ،،، ما ، از جامِ او ،



* آبِ آتش = آبرویِ آتش - قدر و منزلتِ آتش





#خواجوی_کرمانی