مزجت روحک فی روحی کما
تمزج الخمره فی الماء الزلال
فاذا مسک شیء مسنی
فاذا انت انا فی کل حال

« روح تو با روح من درآمیخت، آن چنان که شراب با آب زلال درآمیزد. و هر گاه چیزی تو را لمس ،کند مرا لمس کرده است؛ بنابراین در همه حال تو من هستی »
#حلاج

|﴿یگانگی و یکی شدن با نور

حلاج به یارانش پند داد :
دل هایتان را خداوند از نور ساخت تا بتوانید دوباره او را باز یابید .
#حلاج

زرتشت نیز در گاتها می‌گوید :
خواست من این است که با پیمودن راهی که تو نشانم داده ای به تو بپیوندم و با تو یکی شوم .
#زرتشت

اگر به تمام عرفان ما نگاه کنید ، تماماً همین است
این یکی شدن با نور ریشه مشترک تاریخ ایران است .

ﭼﻮﻥ ﻫﺴﺖ ﻭﻓﺎ ﺷﻴﻮﻩ ﻋﺸﺎﻕ ﺑﻼ‌ﮐﺶ
ﺟﺎﻧﺎ ﭼﮑﻨﻢ ﮔﺮ ﻧﮑﺸﻢ ﺑﺎﺭ ﺟﻔﺎﻳﺖ

ﻫﺮ ﮐﺲ ﻃﻠﺒﻴﺪﻩ ﺯ ﺗﻮ کامی ﻭ مرادی
ﮐﺎﻡ ﺩﻝ ﺳﻮﺩﺍ ﺯﺩﻩ ﻣﺎﺳﺖ ﺭﺿﺎﻳﺖ

#حلاج

نقل است كه در شبانروزی در زندان،
هزار ركعت نماز كردی

گفتند : چو می گویی كه من حقّم(أنا الحق)
اين نماز كه را می كنی؟!

گفت:
ما دانيم قدر ما



#حلاج
#تذکره_الاولیاء

من همان معشوقم و معشوق همان من است، ما دو روحیم که در یک بدن حلول کرده‌ایم. اگر مرا ببینی او را دیده‌ای و اگر او را ببینی مرا دیده‌ای!

#حلاج
من همان معشوقم و معشوق همان من است، در آینه چیزی غیر از خود ما نیست. آن سراینده که گفت: ما دو روحیم که در یک بدن حلول کرده‌ایم خطا کرده است. هر که بین من و معشوق فرقی بگذارد شرکِ واضحی ورزیده است، من نه او را ندا می‌کنم و نه ذکر او را می‌گویم. ذکر و
ندای من این‌ است: "ای من!"

#شیخ_علاء_الدوله_سمنانی

📚هستی و عشق و نیستی:
مقالاتی در عرفان
تألیف: قاسم کاکایی

نقل است كه در شبانروزي در زندان،
هزار ركعت نماز كردي

گفتند: چو مي گويي كه من حقّم
اين نماز كه را مي كني؟!

گفت:
ما دانيم قدر ما

#حلاج
#تذکره_الاولیاء

جان مرا عشق های پراکنده بود
و چون چشمم به "جمال تو" افتاد همه را از یاد بردم

این بود که دیگران
به من حسد ورزیدند
و چون تو "مولای" من شدی
من مولای همگان شدم
دین و دنیا را به مردم واگذاشتم

و به "یاد" تو پرداختم
ای دین و دنیای من.....

#حلاج
#کشکول شیخ بهایی

مردی نزد #حلاج آمد و پرسید:
رهایی چیست؟
او در مسجدی نشسته بود که دور تا دور آن ستون‌های زیبایی بود …



#صدای_دل
.

#حلاج
انگور بود
پس از درخت دارش چیدند
تا وعده اش شراب فراهم شود
تاریخ عشق و شورش اندیشه را
در عصر جهل هار ..

#عین القضات

سیب سرخ جوانی بود
پس از درخت دارش چیدند
تا قصه گناه
آمیزش تلخی و شیرینی
در چرخه های شعر بگردد..تا ما

امروز نیز
با هر فشار ماشه
حلاج و عین القضات ها
مانند برگ پاییزی
از شاخسار مصرع ها
می افتند
تا..

آه ای درخت خسته
همسایه ی قدیم سبز
تو باز میوه می دهی؟


#منوچهر_آتشی