به شکر حق که کند شکر حق ستایی را
کسی چه شکر کند نعمت خدایی را

کمال حکمت او میکند بنات نبات
در امهات زمین نطفه سمایی را

کسی که بر در او دولت گدایی یافت
کجا بشاهی عالم دهد گدایی را
#اهلی_شیرازی
#یا_شکور

چو شمع، بی‌تو همه آهِ سوزناک شدم
گداختم ز غمت، سوختم، هلاک شدم

تو سرونازی و من آن گیا که در قدمت
ز خاک رَستم و هم در رهِ تو خاک شدم

ز بس که سینه به ناخن همی‌کَنم از غم
ز چاک خِرقه نگه کن که سینه‌چاک شدم

از آن شده‌ست دلم جلوه‌گاهِ صورت تو
که همچو آینه از گَردِ تیره پاک شدم

به جز هلاک -چو «اهلی»- دوا ندارم هیچ
ز بس که از غم عشق تو دردناک شدم

#اهلی_شیرازی

جایم به روز واقعه پهلوی او کنید
او قبلهء منست رخم سوی او کنید

نخلی برآورید بلند و به سایه اش
خاکم بیاد قامت دلجوی او کنید

محراب وار بر سر سنگ مزار من
نقشی بصورت خم ابروی او کنید

در بیستون برید مرا پیش کوهکن
جای شهید عشق به پهلوی او کنید

بوی وفا اگر نشنیدید از کسی
بویی به خاک تربتم از بوی او کنید

زنار بت پرستی خود میبرم به خاک
یعنی که رشتهء کفنم موی او کنید

در شیشه ای کنید گلاب سرشک من
وآنرا که یار کشت کفن شوی او کنید

تلقین من که هندوی زنار بسته ام
حرفی ز سحر نرگس جادوی او کنید

تعویذ دوستیست که اهلی نوشته است
این را بیادگار به بازوی او کنید

#اهلی_شیرازی
#سنگ

ناصح چو مرهمی ننهی، نیش هم مزن
بر زخم‌خورده طعنه زدن زخمِ دیگر است

#اهلی_شیرازی
#در_کنایه

•دیوان اهلی شیرازی، به اهتمام و تصحیح حامد ربانی•

کام از میِ لعلم مده، کز می خمار آید مرا
من عاشقِ درد توام، درمان چه‌کار آید مرا؟

گر بر کنار من روان، صد جوی باشد زآبِ چشم
سروِ روانی همچو تو، کی در کنار آید مرا؟

هان ای رقیب مُحتشم فخر تو از جاه است و من
درویشِ سلطان‌مَشربم، فخر تو عار آید مرا

«اهلی» چراغِ جان من بار دگر روشن شود
آن شمع اگر بعد از اجل، سوی مزار آید مرا

#اهلی_شیرازی

کار  ما  عشق  است و ما را بهر آن  آورده اند
هر کسی  را  بهر کاری در جهان  آورده اند

این  همه افسانه کز فرهاد و مجنون  ساختند
شرح حال ماست، یک به یک بر زبان  آورده اند

 عاشقان را عشق اگر چون شمع می سوزد رواست
 تــا چـرا سـوز نـهـان را  بر زبان آورده اند

 آن  دو لعل لب که جان بخشد چون آب حیات
  در سخن صد همچو عیسی را  به جان آورده اند

 در طریق  عاشقی  "اهلی"  ز کشتن عار  نیست
 خوش بر آ  کامروز ما  را  در میان  آورده اند

#اهلی_شیرازی

او که صید دل ما کرد چنان راند سمند

که به گردش نرسد چستی و چالاکی ما

#اهلی_شیرازی

من و مجنون دو اسیریم که غم، شادی ماست
هر که این شیوه ندانست، نه از وادی ماست

پاسِ شمعِ رخِ ساقی به دعا می‌داریم
کاین چراغی‌ست که در ظلمت غم، هادی ماست

آن سبکبار نهالیم که در باغ جهان
سرو آزاد چمن بنده‌ی آزادی ماست

گر ندانیم ره و رسم جهان، طعنه مزن
زآنکه نادانی ما، غایتِ استادی ماست

بخت اگر یار شود، یار هم از ما باشد
زآنکه بیزاری معشوق ز بی‌زادی ماست

گرچه ما خانه‌خرابیم، ولی دلشادیم
که غمِ خانه‌کَنی در پی آبادی ماست

گرچه رندیم و تهیدست چو اهلی شادیم
چرخ را با همه حشمت، حسد از شادی ماست

#اهلی_شیرازی

گر كِشد خصم به زور
از كفِ من دامنِ دوست

چه كند با كِششِ دل
كه ميان من و اوست...؟


#اهلی شیرازی

در جان من تو بودی و من در دل تو هم
من در تو محو و با تو نشان تویی نبود

بادام‌وار در تک یک پیراهن دو مغز
بودیم همچو یک تن و ما را دوئی نبود.

#اهلی_شیرازی
#دیوان به اهتمام #حامد_ربانی
نشر #کتابخانه_سنائی 1369

زاهد به ره کعبه رود، کین ره دین است!
خوش می‌رود، اما رهِ مقصود، نه این است...

#اهلی_شیرازی

به خون دیده کنم سجده بتان اهلی

نماز همچو منی را همین طهارت بس

#اهلی_شیرازی

چو منع غیر مجالم در آشنایی نیست
ز آشنایی او چاره جز جدایی نیست

گذشتم از غم آن گل زرشک غیر ولی
ز خار خار دل از غیرتم رهایی نیست

دلا ز صحبت خوبان کناره کن ز ازل
که آخرش بجز از جور و بیوفایی نیست

خوشم چو بلبل مسکین بخار غم ای گل
ز بسکه برگ وصالم ز بینوایی نیست

ز آشنایی و یاری بلا کشد اهلی
خوشا کسی که بکس هیچش آشنایی نیست

#اهلی_شیرازی

📖غزل شمارهٔ ۲۶۳

‌‌‎‌‌‌‎┄‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌ ‎‌‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌