دل مدزد از دلربایِ روح‌بخش ،

که سوارت می‌کند بر پشتِ رخش ،




سر مدزد از سرفرازِ تاج‌دِه ،

کو ، ز پایِ دل ، گشاید صد گِره ،




با کی گویم؟ ، در همه دِه ، زنده کو؟ ،

سویِ آبِ زندگی ، پوینده کو؟ ،




تو ، به یک خواری ، گریزانی ز عشق ،

تو ، به‌جز نامی ، چه می‌دانی ز عشق؟ ،




عشق را ، صد ناز و استکبار هست ،

عشق ، با صد ناز ، می‌آید به‌دست ،




عشق ، چون وافیست ،،، وافی می‌خَرَد ،

در حریفِ بی‌وفا ، می‌ننگرد ،


#وافی = وفادار




چون درخت است آدمی و ،،، بیخ ، عهد ،

بیخ را ، تیمار می‌باید به جهد ،




عهدِ فاسد ، بیخِ پوسیده ، بُوَد ،

وز ثمار و لطف ، بُبریده بُوَد ،


#ثمار = ثمره‌ها - میوه‌ها




شاخ و برگِ نخل ، گرچه سبز بود ،

با فسادِ بیخ ،،، سبزی نیست سود ،




ور ندارد برگِ سبز و ،،، بیخ ، هست ،

عاقبت ، بیرون کند صد برگ ، دست ،




تو ، مشو غرّه به علمش ،،، عهد ، جو ،

علم ، چون قشر است و ،،، عهدش ، مغزِ او ،





#مولانا