هنر در جهان از من آمد پدید
چو من نامور، تخت شاهی ندید
جهان را بخوبی من آراستم
چنان گشت گیتی که من خواستم
خور و خواب و آرامتان از من است
همه پوشش و کامتان از من است
بزرگی و دیهیم و شاهی مراست
که گوید که جز من کسی پادشاست؟
گرایدون که دانید من کردم این
مرا خواند باید جهان‌آفرین
شاهنامه
حکیم ابوالقاسم فردوسی
۲۵ ارديبهشت‌ماه
روز بزرگداشت «حكيم ابوالقاسم #فردوسی» شاعر و سخن‌سرای ایرانی و سرایندهٔ شاهنامه گرامی باد....
فردوسی بزرگترين حماسه‌سرای ايران
و يكی از حماسه‌سرايان بزرگ جهان است
هنر در جهان از من آمد پدید
چو من نامور، تخت شاهی ندید
جهان را بخوبی من آراستم
چنان گشت گیتی که من خواستم
خور و خواب و آرامتان از من است
همه پوشش و کامتان از من است
بزرگی و دیهیم و شاهی مراست
که گوید که جز من کسی پادشاست؟
گرایدون که دانید من کردم این
مرا خواند باید جهان‌آفرین
شاهنامه
حکیم ابوالقاسم فردوسی
۲۵ ارديبهشت‌ماه
روز بزرگداشت «حكيم ابوالقاسم #فردوسی» شاعر و سخن‌سرای ایرانی و سرایندهٔ شاهنامه گرامی باد....
فردوسی بزرگترين حماسه‌سرای ايران
و يكی از حماسه‌سرايان بزرگ جهان است
چو ضحاک شد بر جهان شهریار
بر او سالیان انجمن شد هزار
سراسر زمانه بدو گشت باز
برآمد بر این روزگار دراز
نهان گشت کردار فرزانگان
پراگنده شد کام دیوانگان
هنر خوار شد جادویی ارجمند
نهان راستی آشکارا گزند
شده بر بدی دست دیوان دراز
به نیکی نرفتی سخن جز به راز
#فردوسی
#بزرگداشت
۲۵ اردیبهشت روز بزرگداشت «حکیم ابوالقاسم فردوسی»، بزرگترین حماسه‌سرای ایران و یکی از حماسه‌سرایان بزرگ جهان است. براساس گفته‌های تاریخی؛ ۲۵ اردیبهشت روزی است که فردوسی سرودن شاهنامه را بعد از ۳۰ سال به پایان رساند و به همین علت امروز روز بزرگداشت فردوسی و پاسداشت زبان فارسی نام گرفته است
بر او سالیان انجمن شد هزار
سراسر زمانه بدو گشت باز
برآمد بر این روزگار دراز
نهان گشت کردار فرزانگان
پراگنده شد کام دیوانگان
هنر خوار شد جادویی ارجمند
نهان راستی آشکارا گزند
شده بر بدی دست دیوان دراز
به نیکی نرفتی سخن جز به راز
#فردوسی
#بزرگداشت
۲۵ اردیبهشت روز بزرگداشت «حکیم ابوالقاسم فردوسی»، بزرگترین حماسه‌سرای ایران و یکی از حماسه‌سرایان بزرگ جهان است. براساس گفته‌های تاریخی؛ ۲۵ اردیبهشت روزی است که فردوسی سرودن شاهنامه را بعد از ۳۰ سال به پایان رساند و به همین علت امروز روز بزرگداشت فردوسی و پاسداشت زبان فارسی نام گرفته است
بپرسید: «تا جاودان دوست کیست؟
ز دردِ جدایی که خواهد گریست؟»
چنین داد پاسخ که: «کردارِ نیک
نخواهد جدا بودن از یارِ نیک»
«چه مانَد بدو گفت: جاوید چیز
که آن چیز کمّی نگیرد به نیز؟»
چنین داد پاسخ که: «انبازِ مرد
نه کاهد نه سوزد نه ترسد ز درد»
چنین گفت: «کین جانِ دانا بُوَد
که بر آرزوها توانا بُوَد»
امید که:
همیشه بزی شاد و برترمنش
ز تو دور بادا بدِ بدکنش
#فردوسی
۲۵ اردیبهشت،روز بزرگداشت #فردوسی
این یگانه‌ی سپهر خردپیشگی
پراکننده‌ی آیین میهن‌دوستی و مهروَرزی
و پاسدار سرفرازی و بالندگی زبان پارسی، گرامی باد
ز دردِ جدایی که خواهد گریست؟»
چنین داد پاسخ که: «کردارِ نیک
نخواهد جدا بودن از یارِ نیک»
«چه مانَد بدو گفت: جاوید چیز
که آن چیز کمّی نگیرد به نیز؟»
چنین داد پاسخ که: «انبازِ مرد
نه کاهد نه سوزد نه ترسد ز درد»
چنین گفت: «کین جانِ دانا بُوَد
که بر آرزوها توانا بُوَد»
امید که:
همیشه بزی شاد و برترمنش
ز تو دور بادا بدِ بدکنش
#فردوسی
۲۵ اردیبهشت،روز بزرگداشت #فردوسی
این یگانه‌ی سپهر خردپیشگی
پراکننده‌ی آیین میهن‌دوستی و مهروَرزی
و پاسدار سرفرازی و بالندگی زبان پارسی، گرامی باد
تقدیم به مازندرانی‌ها :
👇👇👇👇👇
از دیرباز ، مازندران را جفت بهشت می‌خوانده‌اند به شهادت #فردوسی_بزرگ که در شاهنامه از زمانی که تاریخ مدونی از آن زمان در دست نیست و بعضی اینها را افسانه تلقی می‌کنند .
همی گفت : خُرّم زیاد ، آنک گفت ،
که مازندران را ، بهشت‌است جفت ،
* خُرّم زیاد = خُرّم زندگی کند ، شاد زندگی کند
همه شهر ، گویی مگر بتکده‌ست ،
ز دیبایِ چین ، بر گُل آذین زده‌ست ،
بتانِ بهشتند ، گویی دُرُست ،
به گلنارشان ، روی رضوان بشُست ،
در جایی دیگر چنین می‌فرماید :👇👇👇
ببربط ، چو بایست ، برساخت رود ،
برآورد ، مازندرانی‌سرود ،
که مازندران ، شهرِ ما ، یاد باد ،
همیشه ، بَر و بومش ، آباد باد ،
که در بوستانش ، همیشه گُلست ،
به‌کوه اندرون ، لاله و سنبلست ،
هوا ، خوش‌گوار و ، زمین ، پُرنگار ،
نه گرم و نه سرد و ، همیشه ، بهار ،
نوازنده بلبل ، به‌باغ اندرون ،
گرازنده آهو ، به‌راغ اندرون ،
همیشه ، نیاساید از جُست و جوی ،
همه ساله ، هر جای ، رنگست و بوی ،
گلابست گویی ، به‌جویَش روان ،
همی شاد گردد ز بویَش ، روان ،
👆👆👆
* روان در مصرع اوّل بمعنی جاری و در مصرع دوم بمعنی جان می‌باشد
دی و بهمن و آذر و فَروَدین ،
همیشه ، پُر از لاله بینی زمین ،
همه ساله ، خندان لبِ جویبار ،
به هر جای ، بازِ شکاری ، به کار ،
کسی کاندران بومِ آباد ، نیست ،
به‌کام ، از دل و جانِ خود ، شاد نیست ،
#شاهنامه_حکیم_بزرگ_طوس
#فردوسی_نامدار
👇👇👇👇👇
از دیرباز ، مازندران را جفت بهشت می‌خوانده‌اند به شهادت #فردوسی_بزرگ که در شاهنامه از زمانی که تاریخ مدونی از آن زمان در دست نیست و بعضی اینها را افسانه تلقی می‌کنند .
همی گفت : خُرّم زیاد ، آنک گفت ،
که مازندران را ، بهشت‌است جفت ،
* خُرّم زیاد = خُرّم زندگی کند ، شاد زندگی کند
همه شهر ، گویی مگر بتکده‌ست ،
ز دیبایِ چین ، بر گُل آذین زده‌ست ،
بتانِ بهشتند ، گویی دُرُست ،
به گلنارشان ، روی رضوان بشُست ،
در جایی دیگر چنین می‌فرماید :👇👇👇
ببربط ، چو بایست ، برساخت رود ،
برآورد ، مازندرانی‌سرود ،
که مازندران ، شهرِ ما ، یاد باد ،
همیشه ، بَر و بومش ، آباد باد ،
که در بوستانش ، همیشه گُلست ،
به‌کوه اندرون ، لاله و سنبلست ،
هوا ، خوش‌گوار و ، زمین ، پُرنگار ،
نه گرم و نه سرد و ، همیشه ، بهار ،
نوازنده بلبل ، به‌باغ اندرون ،
گرازنده آهو ، به‌راغ اندرون ،
همیشه ، نیاساید از جُست و جوی ،
همه ساله ، هر جای ، رنگست و بوی ،
گلابست گویی ، به‌جویَش روان ،
همی شاد گردد ز بویَش ، روان ،
👆👆👆
* روان در مصرع اوّل بمعنی جاری و در مصرع دوم بمعنی جان می‌باشد
دی و بهمن و آذر و فَروَدین ،
همیشه ، پُر از لاله بینی زمین ،
همه ساله ، خندان لبِ جویبار ،
به هر جای ، بازِ شکاری ، به کار ،
کسی کاندران بومِ آباد ، نیست ،
به‌کام ، از دل و جانِ خود ، شاد نیست ،
#شاهنامه_حکیم_بزرگ_طوس
#فردوسی_نامدار
ندانسته در کار تندی مکن
بیَندیش و بنگر ز سر تا به بُن
پژوهش نمای و بترس از کمین
سخن هر چه باشد به ژرفی ببین
#فردوسی
بیَندیش و بنگر ز سر تا به بُن
پژوهش نمای و بترس از کمین
سخن هر چه باشد به ژرفی ببین
#فردوسی
چندبیتی از شعر دکتر شفیعی در ستایش حکیم توس
بزرگا! جاودان مرد‌ا! هُشيواري و د‌انايي
نه د‌يروزي، كه امروزي، نه امروزي، كه فرد‌ايي
همه د‌يروز ما از تو، همه امروز ما با تو
همه فرد‌اي ما در تو، كه بالايي و والايي
چو زينجا بنگرم زان سوي دَه قرنت همي بينم
كه مي‌گويي و مي‌رويي و مي‌بالي و مي‌آيي
به گِرد‌ت شاعران انبوه و هر يك قلّه‌اي بشكوه
تو اما در ميان گويي د‌ماوند‌ي كه تنهايي:
سراند‌ر ابر اسطوره، به ژرفا ژرف اند‌يشه
به زيرِ پرتوِ خورشيد‌ِ د‌انايي چه زيبايي!
هزاران ماه و كوكب از مد‌ار جان تو تابان
كه در منظومة ايران، تو خورشيد‌ي و يكتايي
ستايش‌ها ز مستي و جنون از شاعران خواند‌م
خرد و اند‌يشه را زيبد كه مرد‌ي چون تو بستايي
سخن‌ها را، همه، زيبايي لفظ است در معني
تو را زيبد كه معني را به لفظ خود بيارايي
#فردوسی
#شفیعی_کدکنی
بزرگا! جاودان مرد‌ا! هُشيواري و د‌انايي
نه د‌يروزي، كه امروزي، نه امروزي، كه فرد‌ايي
همه د‌يروز ما از تو، همه امروز ما با تو
همه فرد‌اي ما در تو، كه بالايي و والايي
چو زينجا بنگرم زان سوي دَه قرنت همي بينم
كه مي‌گويي و مي‌رويي و مي‌بالي و مي‌آيي
به گِرد‌ت شاعران انبوه و هر يك قلّه‌اي بشكوه
تو اما در ميان گويي د‌ماوند‌ي كه تنهايي:
سراند‌ر ابر اسطوره، به ژرفا ژرف اند‌يشه
به زيرِ پرتوِ خورشيد‌ِ د‌انايي چه زيبايي!
هزاران ماه و كوكب از مد‌ار جان تو تابان
كه در منظومة ايران، تو خورشيد‌ي و يكتايي
ستايش‌ها ز مستي و جنون از شاعران خواند‌م
خرد و اند‌يشه را زيبد كه مرد‌ي چون تو بستايي
سخن‌ها را، همه، زيبايي لفظ است در معني
تو را زيبد كه معني را به لفظ خود بيارايي
#فردوسی
#شفیعی_کدکنی
کنون ای خردمند روشن‌روان
بجز نام یزدان مگردان زبان
که اویست بر نیک و بد رهنمای
وزویست گردون گردان بجای
همی بگذرد بر تو ایام تو
سرایی جزین باشد آرام تو
#فردوسی
بجز نام یزدان مگردان زبان
که اویست بر نیک و بد رهنمای
وزویست گردون گردان بجای
همی بگذرد بر تو ایام تو
سرایی جزین باشد آرام تو
#فردوسی