یارب تو به دود دل من مپسندش
یعنی خدایا موذّن را به نفرین من مگیر (چون به‌هر حال توحیدگوی است!) یعنی مومن مسجد ندیده‌ی ما اوّل از فریاد جانکاه موذّنِ مزاحم شکایت می‌کنه بعد با خودش می‌گه الانم که وقت سحر و استجابته نکنه خدا به لعن ما بگیردش!

امیرحسن دهلوی هم غزلی خواندنی درین مضمون داره که از باد صبا و مرغ هوا و موذّن بدصدا که مزاحم خلوتش با یار شدند، شکایت می‌کنه، چند بیتشو باهم بخونیم:

دوش از دَم من باد صبا را که خبر کرد؟
وز نالهٔ من مرغ هوا را که خبر کرد؟
سرگشتگیِ حالِ مرا تا نفسِ صبح
شبْ مَحرم سِر بود، صبا را که خبر کرد؟
من بودم و کنجی و حریفی و سرودی
غم را که نشان داد، بلا را که خبر کرد؟
یک صوتِ حزین شب همه شب مونس ما بود،
این نعره‌زنِ حیّ علا را که خبر کرد؟!

#امیرحسن_دهلوی