Forwarded from Deleted Account
هر آنگه ، که گوئی که دانا شدم ،
به هر دانشی بر ، توانا شدم ،
چنان دان ، که نادان‌تری آن‌زمان ،
مشو بر تنِ خویش بر ، بدگمان ،
ص ۴۲۶
#شاهنامه حکیم فردوسی
به هر دانشی بر ، توانا شدم ،
چنان دان ، که نادان‌تری آن‌زمان ،
مشو بر تنِ خویش بر ، بدگمان ،
ص ۴۲۶
#شاهنامه حکیم فردوسی
Forwarded from Deleted Account
اگر ، تاج داری ، وگر ، کفشِ تنگ ،
نبینی همی روزگارِ درنگ ،
مرنجان روان ، کاین سرایِ تو نیست ،
بجز تنگ‌تابوت ، جایِ تو نیست ،
نهادن چه باید؟ ، بخوردن نشین ،
بر امیدِ گنجِ جهان‌آفرین ،
ز گیتی ، ترا شادمانیست بس ،
که او ، هیچ مِهری ندارد به کس ،
#شاهنامه حکیم فردوسی ص ۱۴۵
نبینی همی روزگارِ درنگ ،
مرنجان روان ، کاین سرایِ تو نیست ،
بجز تنگ‌تابوت ، جایِ تو نیست ،
نهادن چه باید؟ ، بخوردن نشین ،
بر امیدِ گنجِ جهان‌آفرین ،
ز گیتی ، ترا شادمانیست بس ،
که او ، هیچ مِهری ندارد به کس ،
#شاهنامه حکیم فردوسی ص ۱۴۵
Forwarded from Deleted Account
ز دانا شنیدم یکی داستان ،
خِرَد شد بدین گونه ، همداستان ،
که آهسته‌دل ، کی پشیمان شود؟ ،
هم آشفته را ، هوش ، درمان شود ،
شتاب و بدی ، کارِ آهرمنست ،
پشیمانی و ، رنجِ جان و تنست ،
#شاهنامه حکیم فردوسی ص ۱۴۱
خِرَد شد بدین گونه ، همداستان ،
که آهسته‌دل ، کی پشیمان شود؟ ،
هم آشفته را ، هوش ، درمان شود ،
شتاب و بدی ، کارِ آهرمنست ،
پشیمانی و ، رنجِ جان و تنست ،
#شاهنامه حکیم فردوسی ص ۱۴۱
خرد مرد را خلعت ایزدی است
سزاوار خلعت نگه کن که کیست
هوا را مبر پیش رای و خرد
کزان پس خرد سوی تو ننگرد
#شاهنامه_حکیم
#ابوالقاسم_فردوسی
سزاوار خلعت نگه کن که کیست
هوا را مبر پیش رای و خرد
کزان پس خرد سوی تو ننگرد
#شاهنامه_حکیم
#ابوالقاسم_فردوسی
تقدیم به مازندرانی‌ها :
👇👇👇👇👇
از دیرباز ، مازندران را جفت بهشت می‌خوانده‌اند به شهادت #فردوسی_بزرگ که در شاهنامه از زمانی که تاریخ مدونی از آن زمان در دست نیست و بعضی اینها را افسانه تلقی می‌کنند .
همی گفت : خُرّم زیاد ، آنک گفت ،
که مازندران را ، بهشت‌است جفت ،
* خُرّم زیاد = خُرّم زندگی کند ، شاد زندگی کند
همه شهر ، گویی مگر بتکده‌ست ،
ز دیبایِ چین ، بر گُل آذین زده‌ست ،
بتانِ بهشتند ، گویی دُرُست ،
به گلنارشان ، روی رضوان بشُست ،
در جایی دیگر چنین می‌فرماید :👇👇👇
ببربط ، چو بایست ، برساخت رود ،
برآورد ، مازندرانی‌سرود ،
که مازندران ، شهرِ ما ، یاد باد ،
همیشه ، بَر و بومش ، آباد باد ،
که در بوستانش ، همیشه گُلست ،
به‌کوه اندرون ، لاله و سنبلست ،
هوا ، خوش‌گوار و ، زمین ، پُرنگار ،
نه گرم و نه سرد و ، همیشه ، بهار ،
نوازنده بلبل ، به‌باغ اندرون ،
گرازنده آهو ، به‌راغ اندرون ،
همیشه ، نیاساید از جُست و جوی ،
همه ساله ، هر جای ، رنگست و بوی ،
گلابست گویی ، به‌جویَش روان ،
همی شاد گردد ز بویَش ، روان ،
👆👆👆
* روان در مصرع اوّل بمعنی جاری و در مصرع دوم بمعنی جان می‌باشد
دی و بهمن و آذر و فَروَدین ،
همیشه ، پُر از لاله بینی زمین ،
همه ساله ، خندان لبِ جویبار ،
به هر جای ، بازِ شکاری ، به کار ،
کسی کاندران بومِ آباد ، نیست ،
به‌کام ، از دل و جانِ خود ، شاد نیست ،
#شاهنامه_حکیم_بزرگ_طوس
#فردوسی_نامدار
👇👇👇👇👇
از دیرباز ، مازندران را جفت بهشت می‌خوانده‌اند به شهادت #فردوسی_بزرگ که در شاهنامه از زمانی که تاریخ مدونی از آن زمان در دست نیست و بعضی اینها را افسانه تلقی می‌کنند .
همی گفت : خُرّم زیاد ، آنک گفت ،
که مازندران را ، بهشت‌است جفت ،
* خُرّم زیاد = خُرّم زندگی کند ، شاد زندگی کند
همه شهر ، گویی مگر بتکده‌ست ،
ز دیبایِ چین ، بر گُل آذین زده‌ست ،
بتانِ بهشتند ، گویی دُرُست ،
به گلنارشان ، روی رضوان بشُست ،
در جایی دیگر چنین می‌فرماید :👇👇👇
ببربط ، چو بایست ، برساخت رود ،
برآورد ، مازندرانی‌سرود ،
که مازندران ، شهرِ ما ، یاد باد ،
همیشه ، بَر و بومش ، آباد باد ،
که در بوستانش ، همیشه گُلست ،
به‌کوه اندرون ، لاله و سنبلست ،
هوا ، خوش‌گوار و ، زمین ، پُرنگار ،
نه گرم و نه سرد و ، همیشه ، بهار ،
نوازنده بلبل ، به‌باغ اندرون ،
گرازنده آهو ، به‌راغ اندرون ،
همیشه ، نیاساید از جُست و جوی ،
همه ساله ، هر جای ، رنگست و بوی ،
گلابست گویی ، به‌جویَش روان ،
همی شاد گردد ز بویَش ، روان ،
👆👆👆
* روان در مصرع اوّل بمعنی جاری و در مصرع دوم بمعنی جان می‌باشد
دی و بهمن و آذر و فَروَدین ،
همیشه ، پُر از لاله بینی زمین ،
همه ساله ، خندان لبِ جویبار ،
به هر جای ، بازِ شکاری ، به کار ،
کسی کاندران بومِ آباد ، نیست ،
به‌کام ، از دل و جانِ خود ، شاد نیست ،
#شاهنامه_حکیم_بزرگ_طوس
#فردوسی_نامدار