دو گوش سخت کن و بیهوده سخن مشنو

#کسایی_مروزی

هرچند در صناعتِ نقش و علومِ شعر
جز مر تو را روا نبُود سرفراشتن ،

اوصاف خویشتن نتوانی به شعر گفت
تمثالِ خویشتن نتوانی نگاشتن ...

#کسایی_مروزی

ای گل‌فروش! گل چه فروشی برای سیم؟
وز گل عزیزتر چه ستانی به سیم گل؟

#کسایی_مروزی

من در عَجَبَم ز مِی‌ْفروشان، کاینان
بِهْ ز آنچه فروشند، چه خواهند خرید؟

#خیام

قامت چون سرو روانش نگر
آخته آن موی میانش نگر

زلف و رخش دیدی و اکنون بیا
آن لب شیرین و زبانش نگر

کَشّی آن چشم سیاهش ببین
خوشّی آن تنگ دهانش نگر

بُرد به یک ضربه دل و جان من
آن نَدَب و داو گرانش نگر

#کسایی_مروزی
پیشاهنگان شعر پارسی- محمد دبیرسیاقی

کمند زلف را ماند چو برهم بافتن گیرد
سپاه زنگ را ماند چو بر هم تاختن گیرد

معقرب زلف مشکینش معلق بر رخ روشن
چنان چون عنبرین عقرب که زهره در دهن گیرد

گهی همچون شبه باشد که بر خورشید برپاشی
گهی همچون شبی باشد که در روزی وطن گیرد

چو ساکن باشد از جنبش، مثال قد او دارد
چو دیگر بار خم گیرد نشان قد ِ من گیرد

گهی از گل سلب سازد گهی از مه رقم دارد
گهی رسم صنم آرد گهی طبع سمن گیرد

خم زلفش یکی دام است چون خورشید و مه گیرد
سر زلفش یکی شست است کو سیمین ذَقَن گیرد

#کسایی_مروزی، زندگی اندیشه و شعر او
تألیف و تحقیق: زنده‌یاد دکتر
#محمدامین_ریاحی/ ص ۷۰

ای گلفروش ، گل چه فروشی برای سیم

وز گل عزیزتر ، چه ستانی به سیم گل؟




#کسایی_مروزی

گل نعمتیست هدیه فرستاده از بهشت
مردم ، کریم تر شود اندر نعیم گل

ای گلفروش گل چه فروشی به جای سیم؟
وز گل عزیزتر چه ستانی به سیم گل؟!
#کسایی_مروزی