زاهدان را نرسد غیبت رندان کردن
عیب باشد بر ما غیبت ایشان کردن
بزم ما مجلس عشق است حریفان سرمست
نتوان مجمع این قوم پریشان کردن

#حضرت_شاه_نعمت_الله_ولی

ما ساقی سرمست خرابات جهانیم
سلطان سراپردهٔ میخانهٔ جانیم

ما آب حیاتیم که از جوی وجودیم
ما گوهر روحیم که در جسم روانیم

جامیم و شرابیم به معنی و به صورت
گنجیم و طلسمیم و هویدا و نهانیم

این حرفه که معشوق خود و عاشق خویشیم
هر چیز که ما طالب آنیم همانیم

گرچه نگرانند به ما خلق جهانی
در آینهٔ خویش به خود ما نگرانیم

بی زهد توانیم که عمری به سر آریم
بی جام می عشق زمانی نتوانیم

آوازه درافتاد که ما مست خرابیم
والله به سر سید عالم که چنانیم

#حضرت_شاه_نعمت_الله_ولی

چیست عالم شبنمی از نهر ما
کیست آدم عارفی در شهر ما

هرکجا بکری است در دار وجود
از سر مهر آمده در مهر ما

دهر جز نقش خیالی بیش نیست
بگذر از دهر و طلب کن دهر ما

عقل زهر است ای پسر با زهر عشق
زهر بگذار و بجو پازهر ما

رحمت ما بر غضب پیشی گرفت
لطف ما مستور کرده قهر ما

غیر ما در نهر ما دیگر مجو
خود کجا غیری بود در نهر ما

نعمت الله نعمتی دارد تمام
جمع کرده این همه از بهر ما


#حضرت_شاه_نعمت_الله_ولی

عاقلی بودم به عشق یار دیوانه شدم
آشنائی یافتم ازخویش بیگانه شدم

رشتهٔ شمع وجودم آتش عشقش بسوخت
عارفانه با خبر از ذوق پروانه شدم

آمدم رندانه در کوی خرابات مغان
جام می را نوش کردم باز مستانه شدم

مدتی با زاهدان در زاویه بودم مقیم
چون ندیدم حاصلی دیگر به میخانه شدم

راز جانانه اگر جوئی بجو از جان من
زان که جان کردم فدا همراز جانانه شدم

خم می را سر گشودم جام می دارم به دست
توبه را بشکستم و در بند پیمانه شدم

چشم مست نعمت الله در نظر دارم مدام
عیب من کم کن اگر سرمست و دیوانه شدم


#حضرت_شاه_نعمت‌_الله_ولی

ما حبابیم و عین ما دریا
نظری کن به عین ما در ما

بندهٔ حضرت خداوندیم
به جمال و کمال بی همتا

آینه گر هزار می نگرم
در همه دیده می شود اسما

عالم از نور او شده روشن
نظری کن به دیدهٔ بینا

بر در او رو خوشی بنشین
گر کنی میل جنت الماوی

دُرد دردش بنوش خوش می باش
تا بیابی تو ذوق بو دردا

عارفانه به نور او دیدیم
نعمت الله در همه اشیا



#حضرت_شاه_نعمت_الله_ولی

ما ساقی سرمست خرابات جهانیم
سلطان سراپردهٔ میخانهٔ جانیم

ما آب حیاتیم که از جوی وجودیم
ما گوهر روحیم که در جسم روانیم

جامیم و شرابیم به معنی و به صورت
گنجیم و طلسمیم و هویدا و نهانیم

این حرفه که معشوق خود و عاشق خویشیم
هر چیز که ما طالب آنیم همانیم

گرچه نگرانند به ما خلق جهانی
در آینهٔ خویش به خود ما نگرانیم

بی زهد توانیم که عمری به سر آریم
بی جام می عشق زمانی نتوانیم

آوازه درافتاد که ما مست خرابیم
والله به سر سید عالم که چنانیم

#حضرت_شاه_نعمت_الله_ولی

ما حبابیم و عین ما دریا
نظری کن به عین ما در ما

بندهٔ حضرت خداوندیم
به جمال و کمال بی همتا

آینه گر هزار می نگرم
در همه دیده می شود اسما

عالم از نور او شده روشن
نظری کن به دیدهٔ بینا

بر در او رو خوشی بنشین
گر کنی میل جنت الماوی

دُرد دردش بنوش خوش می باش
تا بیابی تو ذوق بو دردا

عارفانه به نور او دیدیم
نعمت الله در همه اشیا



#حضرت_شاه_نعمت_الله_ولی

سيد است او تو بنده او باش
تا که باشي تو عاشق او باش

فرق است ميان اين و آن دريابش
جانانه ما از دل و جان دريابش

در آتش محبت خود را بسوز خوشخوش
چون سوختي در آتش آتش نسوزد آتش

#حضرت_شاه_نعمت_الله_ولی

دردی است در این دل که به درمان نتوان داد
عشقیست در این جان که به صد جان نتوان داد


ما دل به سر زلف دلارام سپردیم
هر چند دل خود به پریشان نتوان داد

#حضرت_شاه_نعمت_الله_ولی

درجام جهان نمانظر کن همه را
آنگه زوجودخودخبر کن همه را

گفتی که خیال غیر باشد در دل
لطفی کن وازخانه بدرکن همه را

#حضرت_شاه_نعمت_الله_ولی

همت از درویش صاحب دل طلب
خدمت درویش کن حاصل طلب

درد هجران از دل درویش جو
راحت ار می جویی از واصل طلب

گوهر ار خواهی درآ در بحر ما
ور نمی خواهی برو ساحل طلب

حضرت جانانه را از جان بجو
خدمت دلدار خود در دل طلب

مشکلت حل وا شود گر طالبی
هم ز طالب حل این مشکل طلب

در ره عشقش قدم مردانه نه
رهبری صاحبدلی کامل طلب

قابل کامل اگر آری به دست
نعمت الله را از آن قابل طلب


#حضرت_شاه_نعمت_الله_ولی

                       

هرچه خواهد می کند سلطان ما
دل برد جان بخشد آن جانان ما

دنیی و عقبی از آن و این و آن
ما از آن او و او هم ز آن ما

دردمندانیم و دردی می خوریم
دُرد درد دل بود درمان ما

عقل کل حیران شده در عشق او
خود چه شد این عقل سرگردان ما

هر که آمد سوی ما با ما نشست
غرقه شد در بحر بی پایان ما

رند سر مستی طلب از وی بجوی
لذت رندی سر مستان ما

بندهٔ فرمان و فرمان می دهیم
سید ما می برد فرمان ما

#حضرت شاه نعمت الله ولی ⚘

درد اگر داری،دوا از خود بجو
هرچه می جویی چو ما از خود  بجو

تشنه گردی سو به سو جویای آب
غرق آبی، آب را از خود بجو

رو فنا شو تا بقا یابی ز خود
چون شدی فانی ،بقا از خود بجو

از خودی تا چند گویی باخودآ
خود رها کن رو خدا از خود بجو

گنج در کنج دل ویران ماست
گنج اگر خواهی درآ از خود بجو

صورت و معنی و جام و می توئی
حاصل هردو سرا از خود بجو


#حضرت_شاه_نعمت_الله_ولی