سحــــر با من در آمیزد که برخــــیز
نسیــم گل به سر ریزد که برخــــیز
زر افشان دختر زیبای خورشــــید
سرودی خوش برانگیزد که برخــــیز

#فریدون_مشیری

درود ها صبحتون عالی روزتون پرانرژی و شاد

كودك زیبای زرین موی صبح
شیر می نوشد ز پستان سحر
تا نگین ماه را آرد به چنگ
میكشد از سینه گهواره سر

شعله رنگین كمان ‌آفتاب
در غبارابرها افتاده است
كودك بازی پرست زندگی
دل بدین رویای رنگین داده است

باغ را غوغای گنجشكان مست
نرم نرمك برمی انگیزد ز خواب
تاک مست از باده باران شب
می سپارد تن به دست آفتاب

كودك همسایه خندان روی بام
دختران لاله خندان روی دشت
جوجگان كبك خندان روی كوه
كودك من لخته ای خون روی تشت

باد عطر غم پراكند و گذشت
مرغ بوی خون شنید و پر گرفت
آسمان و كوه و باغ و دشت را
نعره ناقوس نیلوفر گرفت

روح من از درد چون ابر بهار
عقده های اشك حسرت باز كرد
روح او چون آرزوهای محال
روی بال ابرها پرواز كرد

#فریدون_مشیری

به شوق نور
در ظلمت قدم بردار
به این غم‌های جان آزار دل مسپار

#فریدون_مشیری

چشمِ بیدار بر این تلخی ایام ببند

خواب هایی شکرین بهر تو دیده‌ست بهار!

#فریدون_مشیری

حس خوب
رقص گندم در باد

صحبت چلچله‌ها را با صبح
نبض پاینده‌ی هستی را در گندم‌زار
گردش رنگ و طراوت را در گونه‌ی گل،
همه را می‌شنوم، می‌بینم.
من به این جمله نمی‌اندیشم!
به تو می‌اندیشم 
ای سراپا همه خوبی، 
تک‌وننها به تو می ‌اندیشم.

#فریدون_مشیری

ز عشق آغاز کن، تا نقش گردون را بگردانی
که تنها عشق سازد، نقش گردون را دگرگونش


#فریدون_مشیری

آنجا ببر مرا که شرابم نمی برد
پر کن پیاله را کین جام آتشین
دیری است ره به حال خرابم نمی برد!
این جامها که در پی هم می شود تهی
دریای آتش است که ریزم به کام خویش
گرداب می رباید و آبم نمی برد!
من با سمند سرکش و جادویی شراب
تا بیکران عالم پندار رفته ام
تا دشت پر ستاره اندیشه های گرم
تا مرز ناشناخته مرگ و زندگی
تا کوچه باغ خاطره های گریز پا
تا شهر یادها
دیگر شراب هم
جز تا کنار بستر خوابم نمی برد!
هان ای عقاب عشق
از اوج قله های مه آلود دوردست!
پرواز کن به دشت غم انگیز عمر من
آنجا ببر مرا که شرابم نمی برد!
آن بی ستاره ام که عقابم نمی برد!
در را ه زندگی
با این همه تلاش و تمنا و تشنگی
با این که ناله می کنم از دل که :
آب......... آب..........!
دیگر فریب هم به سرابم نمی برد
پر کن پیاله را 


#فریدون_مشیری

دختر صبح به دامان افق،
زلف بر چهره فرو ریخته بود

جلوهٔ خاطره‌انگیز سحر،
سایه ‌روشن به هم آمیخته بود

بوی جان‌پرور و افسونگر یاس
موجی از شوق بر انگیخته بود

#فریدون_مشیری

پرکن پیاله را
کاین آب_آتشین
دیر ی ست ره به حال_خرابم نمی برد...

#فریدون_مشیری

جام دريا
از شراب بوسه خورشيد لبريز است
جنگل شب تا سحر
تن شسته در باران خيال انگيز
ما، به قدر جام چشمان خود
از افسون اين خمخانه سر مستيم
در من اين احساس :
مهر مي ورزيم، پس هستيم !

#فریدون_مشیری