بیار بادۀ روشن که صبح روی نمود
که در چنین نفسی بی‌شراب نتوان بود

شراب در دلم و توبه هم، کجاست قدح؟
که دل بشویم از آن توبۀ شراب‌آلود

#امیرخسرو_دهلوی

در دیده ی من
جمله خیالند و تو نَقشی

#امیرخسرو_دهلوی

تا دل ز من ببردی از ناله شب نخفتم
ای دزد، بشنو آخر فریاد پاسبان را


بگذشت از نهایت بی خوابی من، آری
دشوار صبح باشد شبهای بیکران را


#امیرخسرو_دهلوی

زاد چون از صبح روشن آفتاب
ساقی خورشید رو در ده شراب

لعل ندهی آن عرق در ده که چون
گل برآرد هم گل ست و هم گلاب

خرم آن کو غرق می باشد مدام
چون خیال دوست در می های ناب


#امیرخسرو_دهلوی

کافر  عشقم  مسلمانی  مرا  در کار نیست
هر رگ من تار گشته حاجت  زنار نیست

از  سر بالین  من  برخیز ای  نادان  طبیب
دردمند عشق را دارو به جز دیدار نیست

ناخدا  در  کشتی  ما  گر  نباشد  گو  مباش
ما خدا داریم ما را ناخدا  در  کار  نیست

خلق می گوید که خسرو بت پرستی می کند
آری آری می کنم با خلق ما را کار نیست




#امیرخسرو_دهلوی

دمی غایب نِه‌ای از پیش چشمم

اگر دوری، خیالت در نظر هست

#امیرخسرو_دهلوی

مکن ای صبا مشوش سر زلف آن پریوش

که هزار جان خسرو به فدای تار مویش


#امیرخسرو_دهلوی

سپیده دم که جهانی ز خواب برخیزد
نقاب شب ز رخ آفتاب برخیزد
ز باد صبح که بر اوج آسمان گذرد
ز روی شاهد مشرق نقاب برخیزد

#امیرخسرو_دهلوی

چه اقبالست این یارب که دولت داده‌ای ما را
که در کوی فراموشان گذرشد یار زیبا را

بحمدالله که بیداری شبهایم نشد ضایع
بدیدم خفته در آغوش خود آن سرو بالا را

تماشا می‌کنم این قد قیامت می‌کند یا رب
که خواهم تا قیامت یاد کردن این تماشا را
 

#امیرخسرو_دهلوی

خود را به سرِ کویَت ،

بدنامِ ابد کردم ،




از هرچه جز این کردم ،

از کرده پشیمانم ،




#امیرخسرو_دهلوی