جهان ز جنسِ اثرهای این و آن خالی‌ست
به هرزه، وهم، مچینید کاین دکان خالی‌ست
گرفته است حوادث، جهاتِ امکان را
ز عافیت چه زمین و چه آسمان خالی‌ست
#بیدل_دهلوی
به هرزه، وهم، مچینید کاین دکان خالی‌ست
گرفته است حوادث، جهاتِ امکان را
ز عافیت چه زمین و چه آسمان خالی‌ست
#بیدل_دهلوی
به رنگ چنبر دف در طلسم پیکر ما
به هرچه دست زنی منزل فغان خالی‌ست
ز شکر تیغ تو، یا رب چه سان برون آید
دهان زخم اسیری که از زبان خالی‌ست
#بیدل_دهلوی
به هرچه دست زنی منزل فغان خالی‌ست
ز شکر تیغ تو، یا رب چه سان برون آید
دهان زخم اسیری که از زبان خالی‌ست
#بیدل_دهلوی
اگرچه شوق تو لبریز حیرتم دارد
چو چشمِ آینه، آغوش من همان خالی‌ست
ترشحی به مزاج سحاب فیض نماند
که آستین کریمان چو ناودان خالی‌ست
به چشم زاهد خودبین چه توتیا و چه خاک
که از حقیقت بینش چو سرمه‌دان خالی‌ست
#بیدل_دهلوی
چو چشمِ آینه، آغوش من همان خالی‌ست
ترشحی به مزاج سحاب فیض نماند
که آستین کریمان چو ناودان خالی‌ست
به چشم زاهد خودبین چه توتیا و چه خاک
که از حقیقت بینش چو سرمه‌دان خالی‌ست
#بیدل_دهلوی
کدام جلوه که نگذشت زین بساط غرور
تو هم بتاز که میدان امتحان خالی‌ست
فریب منصب گوهر مخور که همچو حباب
هزار کیسه در این بحر بیکران خالی‌ست
ز چاک دانهٔ خرما، شد اینقدر معلوم
که از وفا دل سخت شکرلبان خالی‌ست
گهر ز یأس، کمر بر شکست موج نبست
دلی‌که پر شود از خود، ز دشمنان خالی‌ست
#بیدل_دهلوی
تو هم بتاز که میدان امتحان خالی‌ست
فریب منصب گوهر مخور که همچو حباب
هزار کیسه در این بحر بیکران خالی‌ست
ز چاک دانهٔ خرما، شد اینقدر معلوم
که از وفا دل سخت شکرلبان خالی‌ست
گهر ز یأس، کمر بر شکست موج نبست
دلی‌که پر شود از خود، ز دشمنان خالی‌ست
#بیدل_دهلوی
به جیبِ تست اگر خلوتی و انجمنی‌ست
برون ز خویش کجا می‌روی؟ جهان خالی‌ست
به هم‌زبانی آن چشم سرمه‌سا، بیدل
چو میل سرمه، زبان من از بیان خالی‌ست
#بیدل_دهلوی
برون ز خویش کجا می‌روی؟ جهان خالی‌ست
به هم‌زبانی آن چشم سرمه‌سا، بیدل
چو میل سرمه، زبان من از بیان خالی‌ست
#بیدل_دهلوی
تومست وهم ودرین بزم بوی صهبا نیست
هنوزجزبه دل سنگ جای مینا نیست
خیال عالم بیرنگ رنگها دارد
کدام نقش‌که تصویر بال عنقا نیست
#بیدل_دهلوی
هنوزجزبه دل سنگ جای مینا نیست
خیال عالم بیرنگ رنگها دارد
کدام نقش‌که تصویر بال عنقا نیست
#بیدل_دهلوی