آهن از تابِ فغانم آب شد، فولاد هم

#طالب

ز انگشتم شمیم غنچهٔ فردوس می‌آید
نمی‌دانم سحر، بند گریبان که وا کردم


#طالب_آملی

عشق، داغی است خون چکان؛ طالب!
نیک دارش که یادگار دل است



#طالب_آملی

تا بود سلسله در سلسله از عشق به پای
هر سر سلسله در سلسله‌ی موی تو باد . . ‌

#طالب

وصلِ او تیغ به کفْ دارد و مهجوری هم

تابِ نزدیکیِ او نیست مرا، دوری هم


#طالب_آملی

عشق، داغی است خون چکان؛ طالب!
نیک دارش که یادگار دل است



#طالب_آملی

نه دل از سینه کند یاد و نه آرام ز دل
این دو غربت‌زده عمری‌ست که دور از وطنند

#طالب_آملی

ز خرده‌گیریِ روز حساب آزادم
ورق سیاه چنان کرده‌ام که نتوان خواند.

#طالب_آملی

ز خرده‌گیریِ روز حساب آزادم
ورق سیاه چنان کرده‌ام که نتوان خواند.

#طالب_آملی

نَشاط، هیچ و طَرَب، هیچ و جام و ساغر هیچ
ز هر چه حاصلِ دَهر است عشق و دیگر هیچ

بگیر دامنِ آزاده‌ای که همچون نسیم
ز باغِ دَهر گذشت و نَـبَـست دل بر هیچ

به غیرِ خاطرِ جمعی که کس ندید به خواب
دگر چه هست در این عالَـمِ مُکَـرَّر؟ هیچ

به باغِ دَهر، نَهالِ ثمرفِشان عشق است
دگر چه بهره از این نخل‌های بی‌بَـر؟ هیچ

نبود لایقِ آن ضَرب، جز عَلایقِ دَهر
دمی که ضرب نمودند هیچ را در هیچ

به راز دانیِ اَفلاک، نقدِ عُمر مَباز!
که کس نیافته این نُه کلاه را سَر هیچ

به روزگار، ز خود کمتری گمان نَـبَـرَم
چرا که هیچم و از هیچ، نیست کمتر هیچ

به دست، گوهرِ ناکامی آورم #طالب!
ز کام‌های جهان، نیست چون مُیَسَّر هیچ



طالب آملی