چون مثال ذره‌ایم
اندر پی آن آفتاب

رقص باشد همچو
ذره روز و شب کردار ما

#حضرت_مولانــــا

ای آب زندگانی
ما را ربود سیلت

اکنون حلال بادت
بشکن سبوی ما را...!

#حضرت_مولانــــا

هر سوی که عشق رخت بنهاد
هر جا که ملامت‌ست آن جاست

ما نگریزیم از این ملامت
زیرا که قدیم خانه ماست

#حضرت_مولانــــا

سماع از بهر جان بی‌قرارست
سبک برجه چه جای انتظارست

مشین این جا تو با اندیشه خویش
اگر مردی برو آن جا که یارست

#حضرت_مولانــــا

#غزل (483)

مجلس خوش کن از آن دو پاره چوب
عود را درسوز و بربط را بکوب

این ننالد تا نکوبی بر رگش
وان دگر در نفی و در سوزست خوب

مجلسی پرگرد بر خاشاک فکر
خیز ای فراش فرش جان بروب

تا نسوزی بوی ندهد آن بخور
تا نکوبی نفع ندهد این حبوب

نیر اعظم بدان شد آفتاب
کو در آتش خانه دارد بی‌لغوب

ماه از آن پیک و محاسب می‌شود
کو نیاساید ز سیران و رکوب

عود خلقانند این پیغامبران
تا رسدشان بوی علام الغیوب

گر به بو قانع نه‌ای تو هم بسوز
تا که معدن گردی ای کان عیوب

چون بسوزی پر شود چرخ از بخور
چون بسوزد دل رسد وحی القلوب

حد ندارد این سخن کوتاه کن
گر چه جان گلستان آمد جنوب

#حضرت_مولانــــا

بس که کشت
مهر جانم تشنه است

ز ابر دیده
اشکبارم روز و شب

#حضرت_مولانــــا

بنام دوست

ای جـــان ز دل تو بر دل من راهست
وز جـســـتن آن در دل من آگاه است

زیرادل‌من چوآب صـافی خوش‌است

آب صــــافـــی آیــــنه‌دار مــــاه است

#حضرت_مولانــــا

بیا جانا که امروز آنِ مایــــــی...
کجایی تــــــــــــو؟
کجایی تــــــــو؟ کجایــــــی؟

#حضرت_مولانــــا

پروردگارا
به هر چه بنگرم...
تـو در آن آشکاری ..

مردم رغم عشق دمی در من دم
تا زندهٔ جاوید شوم زان یکدم

گفتی که به وصل با تو همدم باشم
گو با که کجا شرم نداری همدم

#حضرت_مولانــــا

با ما ز ازل رفته قراری دگر است
این عالم اجساد دیاری دگر است

ای زاهد شبخیز تو مغرور نماز
بیرون ز نماز روزگاری دگر است

#حضرت‌_مولانــــا