ادب
ادب برای مولانا سنگ بنای تربیت در سلوک روحانی بود.
در نظام تربیتی او که بیشتر عملی بود تا نظری ، ادب در عین حال هم مصلحت محسوب میشد و هم ضرورت.
وی حتی نظام کیهانی را که در آن هیچ ذره ای از حد خود تجاوز نمی‌کند متضمن الزام ادب در سلوک اخلاقی نشان میداد.
این ادب عبارت از شناخت حد  بود. تجاوز از این  حد. ، چنانکه مولانا خاطر نشان میکرد امتهای گذشته را بارها مستوجب تنبیه کرده بود.
این حدود از آنجا ناشی می شد که هر که از حد خود تجاوز کرد به ضد خویش مبدل خواهد شد.
مولانا خاطر نشان میکرد که بی ادب تنها خود را بد نمیکند بلکه در همه آفاق آتش میزند.

#ادب

#پله_پله_تاملاقات_خدا

از خدا جوییم توفیق ادب
بی‌ادب محروم گشت از لطف رب

بی‌ادب تنها نه خود را داشت بد
بلک آتش در همه آفاق زد

مثنوی دفتر اول

سماع

مولانا سماع را وسیله یی برای تمرین رهایی و گریز می دید. چیزی که به روح کمک میکرد تا در رهایی از آنچه او را مقید در عالم حس و ماده می دارد پله پله تا بام عالم قدس عروج نماید.

#سماع
#پله_پله_تاملاقات_خدا
#دکتر_زرین_کوب