هر صبح که روی لاله شبنم گیرد
بالای بنفشه در چمن خَم گیرد

انصاف مرا ز غنچه خوش می‌آید
کو دامن خویشتن فراهم گیرد

#خیام

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه
وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

پرکن قدح باده که معلومم نیست
کاین دم که فرو برم برآرم یا نه


#خیام

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌

قومی متفکرند اندر رهِ دین
قومی به گمان فتاده در راهِ یقین

می ترسم از آنکه بانگ آید روزی
کای بیخبران راه نه آن است و نه این


📚شعر جاودان از: #خیام
🎙با اجرای بسیار تماشایی از: #پرواز_همای

دریاب که از روح جدا خواهی رفت
در پردۀ اسرار فنا خواهی رفت
می نوش ندانی ز کجا آمده‌ای
خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت

#خیام

اجرای همنوازان سرو

مشنو سخن از زمانه ساز آمدگان
می خواه مروق به طراز آمدگان

رفتند یکان یکان فراز آمدگان
کس می ندهد نشان ز بازآمدگان

#خیام_نیشابوری

دارنده چو ترکیب طبایع آراست
از بهر چه اوفکندش اندر کم و کاست؟

گر نیک آمد شکستن از بهر چه بود؟
ور نیک نیامد این صور عیب که راست؟
 
#خیام

قومی متفکرند اندر ره دین
قومی به گمان فتاده در راه یقین

میترسم از آن که بانگ آید روزی
کای بیخبران راه نه آنست و نه این

#خیام
#استاد_شجریان

برخیز و مخور غم جهان گذران

بنشین و دمی به #شادمانی گذران


#خیام

هرگز دل من ز علم محروم نشد
کم ماند ز اسرار که معلوم نشد

هفتاد و دو سال فکر کردم شب و روز
معلومم شد که هیچ معلوم نشد

#خیام
- رباعی شمارهٔ ۹۳

هر یک چندی یکی برآید که منم
با نعمت و با سیم و زر آید که منم

چون کارک او نظام گیرد روزی
ناگه اجل از کمین برآید که منم

#خیام
- رباعی شمارهٔ ۱۳۳