سال دوم دبیرستان بود که علاقه به خواندن دیوان حافظ در من شکل گرفت، پیش از آن کم و بیش با شعرهایش آشنا بودم؛ اما آن سال طور دیگری حافظ را شناختم. شاید یکی از دلایل میل و‌ رغبتم ناگهانی‌ام به شعر حافظ منع مدیر دبیرستان از امانت دادن دیوان حافظ به دانش آموزان بود که مبادا دور هم جمع شوند و فال بگیرند و من که آن روزها با مسئول کتابخانه‌ی مدرسه خیلی ایاغ بودم با هزار احتیاط و ترس از فهمیدن خانم مدیر سخت‌گیر و بدعنق، از سر کنجکاوی دیوان حافظ را به امانت گرفتم و این نقطه‌ی عطف عشق و علاقه‌ی بی پایانم به شعر حافظ شد.
از آن زمان تا کنون سال‌های زیادی سپری شده؛ اما همچنان اشتیاق و عطشی که به خواندن دیوان حافظ دارم در من فروکش نکرده است. سال‌های زیادی را با شعر حافظ زیسته‌ام و هنوز وقتی که دیوانش را در دست می‌گیرم زمان در من متوقف می‌شود و جهانم از صدای دل‌انگیز سخن حافظ که حافظه‌ی روزگاران است لبریز می‌شود.
برای من هر روز، روز خواجه حافظ شیرازی است و هر سال بیستم مهر ماه، بیست بار مهرم را به شعرهای این یگانه‌ی روزگار می‌افزاید.

#بهاره_سالارآبادی
#بزرگداشت_حافظ
#بیست_مهر_ماه