.
هیچ چیز نفرت انگیزتر از
احترامی نیست
که بنیان آن بر ترس استوار باشد

#آلبر_کامو

تسلی این جهان این است
که رنجِ مُدام و پیوسته وجود ندارد!
غمی می‌رود و شادی‌ای باز زاده می‌شود
این‌ها همه در تعادل‌اند
این جهان، جهانِ جبران‌هاست

#آلبر_کامو

آرمانهای بسیاری هست که مرگ برای آنها ارزشمند است...
اما هیچ آرمانی آن قدر
ارزش ندارد که برایش آدم بکشیم.

#آلبر_کامو

‌
اگر کسی آزادی شما را برباید، مطمئن باشید که نان شما نیز در معرض خطر است.

#آلبر_کامو
#نان_یا_آزادی خطابه کامو در کانون کار سنت اتیین ۱۹۵۳

یکی از خطاهای بزرگی
که آدمی مرتکب می شود
این است که ساعت های حقیقی
که در اختیار دارد با آدمهای
اشتباهی پر میکند...

#آلبر_کامو
‎‌‌

فکرش را بکنید کسی خودش را در آب انداخته.
از دو حال خارج نیست؛ یا شما برای نجاتش، خود را به آب می اندازید و در فصل سرما، به عواقب بسیار سخت آن دچار می شوید یا او را به حال خود، وا می گذارید.

شیرجه های نرفته، گاهی، کوفتگی‌های عجیبی به جا می گذارند.

#آلبر_کامو
کتاب #سقوط

تَسلای جهان این است
که رنج مداوم و پیوسته وجود ندارد.
غمی می رود و شادی باز زاده می شود . . .

#آلبر_کامو


#غمت_کم_شادیت_افزون_باد

اگر تظاهر به خوشبختی خطاست؛ با تشریح گرفتاری‌ها و ناراحتی‌ها مردم را متأثر ساختن به‌مراتب گناه بزرگ‌تری محسوب می‌شود.


#آلبر_کامو

من هرگز شب از روی پل عبور نمی کنم، اين نتيجه ی عهديست که با خود بسته ام. آخر فکرش را بکنيد که کسي خودش را داخل آب بيندازد و آن وقت از دوحالت خارج نيست: يا برای نجاتش خود را به آب می افکنيد که در فصل سرما به عواقب بسيار سخت دچار می شويد! يا او را به حال خود وا می گذاريد، و "شيرجه های نرفته گاهی کوفتگی های عجيبی به جا می گذارد! "

کتاب : سقوط
#آلبر_کامو

من بیشتر با شکست یافتگان احساسِ همدردی می‌کنم تا مقدسین. گمان می‌کنم که من قهرمانی و تقدس را زیاد نمی‌پسندم. آنچه برایم جالب است انسان بودن است!

#آلبر_کامو

انسان ها نمی دانند که "تجربه" نوعی شکست است انگار باید همه چیزشان را از دست بدهند، تا ذره ای بفهمند.

#آلبر_کامو

همواره زمانی فرا میرسد که باید میان تماشاگر بودن و عمل، یکی را برگزید. این معیار انسان بودن است.

#آلبر_کامو

باید عشقی داشت؛
عشقی بزرگ در زندگی، از آن رو که این عشق برای نومیدی های بی دلیلی که ما را در چنگ می گیرد عذر موجهی می تراشد!

#آلبر_کامو
📖یادداشت ها
خشایار دیهیمی

تسلّای این جهان این است که رنجِ مُدام و پیوسته وجود ندارد . غمی می‌رود و شادی‌ای باز زاده می‌شود . این‌ها همه در تعادلند . این جهانْ جهانِ جبران‌هاست ؛ و حتّی اگر اراده‌ی ما از این جهانِ متحوّل ، اندوهی ممتاز را بیرون بکشد ما آن را بدل به نیرویی می‌کنیم تا دائماً احساسش کنیم ، این انتخاب دلیلی‌ست برای این که ما این رنج و اندوه را خیر می‌دانیم و این‌بار جبرانِ همین رنج و اندوه است .
در هر رنجی ، یا در هر احساسی ، یا در هر شور و شهوتی ، مرحله‌ای هست که به شخصی‌ترین و بیان‌نشدنی‌ترین چیز در انسان تعلّق دارد و مرحله‌ای هست که به هنر تعلّق دارد . امّا در مرحله‌ی نخست ، هنر کاری با آن نمی‌تواند بکند . هنر فاصله‌ای‌ست که زمان به رنج می‌دهد .
هنر فرا رفتنِ انسان از خویش است .

#آلبر_کامو

ما زندگیمان را برای پول
بدست‌ آوردن تلف میکنیم،
حال آنکه از پول باید استفاده کرد و زندگی را بدست آورد .

#آلبر_کامو

تسلاى این جهان این است که
رنجِ مُدام و پیوسته وجود ندارد.
غمی می‌رود و شادی‌ای باز زاده می‌شود.
این‌ها همه در تعادل‌اند.
این جهان جهانِ جبران‌هاست...


#آلبر_کامو